Στέφανος Καραβίδας. Απόστρατος Αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας. Ιπτάμενος. Επισμηναγός εα. Υπηρέτησε για χρόνια και στην 116 ΠΜ στον Αραξο. Ηταν ο πρώτος Ελληνας που το 2015 πέταξε με γαλλικό μαχητικό Rafale κατά τη διάρκεια άσκησης.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια διαμένει μόνιμα και δραστηριοποιείται επαγγελματικά, στο αντικείμενό του, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Είναι υποψήφιος διδάκτωρ γεωπολιτικής και κυρίως μ’ αυτή την ιδιότητά του τον προσέγγισε η «Π» για μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.
«Οι επιλογές μας στο διπλωματικό πεδίο αποδυναμώνουν την ελληνική Αεράμυνα και μας καθιστούν στόχο της μεγαλύτερης πυρηνικής δύναμης», είπατε προ ημερών σε τοποθέτησή σας. Λέτε, εάν καταλαβαίνω σωστά, πως έχουμε μπει ευθέως στο στόχαστρο της Ρωσίας;
Μεγάλο μέρος της ελληνικής Αεράμυνας αποτελείται από συστήματα ρωσικής προέλευσης όπως TOR-M1 (21 συστήματα) και SA-8 Gecko (38 συστήματα), που προστατεύουν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, καθώς και 2 πυροβολαρχίες S-300 τις οποίες προστατεύουν άλλα 4 συστήματα TOR-M1. Η στοχοποίησή μας από τη Ρωσία δεν αφορά απαραίτητα τα πυρηνικά, αλλά όλα τα πεδία των διμερών σχέσεων αλλά και το Κυπριακό! Αναμφίβολα, δημιουργείται ζήτημα σχετικά με την υποστήριξη ή και τον εκσυγχρονισμό αυτών των συστημάτων για τα οποία, προ κρίσης, Ελλάδα και Ρωσία βρίσκονταν σε προχωρημένες διαπραγματεύσεις.
-Για ποιες ακριβώς επιλογές μιλάτε, κύριε Καραβίδα, και τι κινδύνους, εκτιμάτε, πως κρύβει μια τέτοια σαφής επιλογή στρατοπέδου εκ μέρους της χώρας μας;
Πολιτισμικά ο Ελληνισμός είναι ένα τεράστιο μέγεθος για να ανήκει είτε στην Ανατολή, είτε στη Δύση. Διαμορφώσαμε εν πολλοίς τη Δύση και φέραμε μέσω της Ορθοδοξίας την Ανατολή, τη Ρωσία, στο ευρωπαϊκό προσκήνιο. Γεωπολιτικά, σαφώς είμαστε ναυτική δύναμη και ενταγμένοι, ευτυχώς, στους δυτικούς θεσμούς. Από το «είμαστε», όμως, μέχρι το «επιβεβλημένο ανήκομεν», υπάρχει μεγάλη διαφορά. Το σύστημα ασφάλειας μετατρέπεται σε πολυπολικό, παρά τη διαφαινόμενη επιστροφή σε ψυχροπολεμική ρητορική. Συνεπώς, δεν μπορούμε να παραμένουμε δεδομένοι, αλλά έχοντας τις προϋποθέσεις να αναδειχθούμε σε μία «μεσαία δύναμη», οφείλουμε να κάνουμε τους εαυτούς μας ελκυστικούς για τη νέα αρχιτεκτονική των δυτικών πόλων, μόνο όμως με ανταλλάγματα. Προς τα παρόν δεν τα βλέπουμε, παρά το «δεδομένο» της πολιτικής μας.
-Θεωρείτε πως η Ελλάδα έπρεπε να μείνει ουδέτερη; Ότι, δηλαδή, με την στάση της έγινε μέρος του προβλήματος;
Όπως ανέφερα παραπάνω, δεν «ανήκουμε» στους δυτικούς θεσμούς, αλλά είμαστε ενταγμένοι εκεί μόνο για να εξυπηρετήσουμε το εθνικό συμφέρον. Άποψή μου είναι ότι έπρεπε να είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί. Γιατί; Για να μπορούμε να προστατεύσουμε του ελληνικούς πληθυσμούς του Ευξείνου Πόντου, που είναι πλέον υπό ρωσικό έλεγχο, αλλά και την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών. Όποιος δεν βλέπει ότι οι κυρώσεις επιστρέφουν στην Ευρώπη, είναι απλά τυφλός. Αυτό δεν έχει σχέση με το εάν η Ρωσία «έχει δίκιο». Δεν έχει, ξεκάθαρα. Η ρωσική εισβολή γεωπολιτικά εξηγείται, αλλά ηθικά δεν δικαιολογείται.
– Πιστεύετε πως η συγκεκριμένη επιλογή ήταν της ελληνικής κυβέρνησης ή υπαγορεύτηκε άνωθεν;
Θα αναφέρω τη διάχυτη αίσθηση ότι το πολιτικό σύστημα στερείται «βαθμών ελευθερίας». Προσωπικά θεωρώ ότι οι επιλογές μας είναι κοντόφθαλμες και μικρόνοες. Το ίδιο άλλωστε ουσιαστικά υποστήριξε και ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς που στηρίζει την κυβέρνηση. Ο Ελληνισμός, με το τεράστιο πολιτισμικό και ηθικό «έρμα» που διαθέτει, έπρεπε να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή και ειρηνοποιού. Αναφέρω την πρότασή μου για πρόσκληση των ηγεσιών των αντιμαχόμενων συγγενικών λαών στο Άγιο Όρος, με τη διαμεσολάβηση της Ελλάδας, χώρας μέλους του ΝΑΤΟ και πνευματικής ηγέτιδας του Ορθοδόξου κόσμου. Αντί αυτού, γίναμε μέρος του προβλήματος.
-Μήπως τα «κρυφά» ανταλλάγματα που θα λάβει η Ελλάδα γι’ αυτή την επιλογή της είναι πιο μεγάλα απ’ όσα κινδυνεύει να χάσει;
Δεν υπάρχουν ανταλλάγματα, γιατί δεν θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι σε συμβατικό επίπεδο. Βρισκόμαστε στην πυρηνική εποχή. Η Ρωσία όσο «τσαλακώνεται» και αποτυγχάνει σε συμβατικό επίπεδο, τόσο ρέπει προς τη χρήση των πυρηνικών. Εάν αυτό συμβεί, δεν έχει κανένα «αντάλλαγμα» σημασία.
-Τελικά, πρόκειται για σύρραξη Ρωσίας-Ουκρανίας ή μήπως ΗΠΑ-Ρωσίας;
Αφελές να πιστεύει κανείς το πρώτο, ή χειρότερα ύποπτο. Βλέπουμε αντιπαράθεση της αγγλοσαξωνικής γεωπολιτικής (ΗΠΑ-Ηνωμένο Βασίλειο) με τη Ρωσία. Όχι μόνο δεν έγινε προσπάθεια να αποτραπεί η αιματοχυσία στην Ουκρανία, αλλά αντίθετα, έως σήμερα, συγκεκριμένες δυνάμεις με «χώρες υποχείρια» δυναμιτίζουν τη κρίση προκειμένου να κλιμακωθεί περαιτέρω.
-Ανησυχείτε, κύριε Καραβίδα, ότι μπορεί άμεσα να συμβεί κάτι και να ξεφύγει η κατάσταση εκτός ελέγχου;
Το ενδεχόμενο να κλιμακωθεί η κατάσταση προς παγκόσμια σύρραξη είναι πολύ πιθανό. Γι’ αυτό και προκαλεί έκπληξη και ανησυχία η απουσία σοβαρών ειρηνευτικών πρωτοβουλιών. Οφείλαμε να το είχαμε πράξει εμείς από την αρχή. Αντ’ αυτού, παραδώσαμε οπλισμό ο οποίος δεν γνωρίζουμε πραγματικά σε ποια «μαύρη αγορά» καταλήγει.
-Θα υπάρξει στο τέλος του πολέμου νικητής και ηττημένος ή μόνο ηττημένοι;
Δεν έχει νόημα να συζητάμε για νικητές και ηττημένους σε συμβατικό επίπεδο. Η Ρωσία θα πάρει αυτό που θέλει. Αν δεν το καταφέρει με συμβατικά μέσα, φοβάμαι ότι θα κλιμακώσει με πυρηνικά. Ο μεγάλος ηττημένος είναι οι νεκροί και των δύο πλευρών, ο ουκρανικός λαός και έπειτα η Ευρώπη.
-Η Κίνα τι ρόλο παίζει στο φόντο της μεγάλης εικόνας;
Το επίδικο της ουκρανικής κρίσης είναι η σχέση μεταξύ Αγγλοσαξώνων και Ρωσίας, στη νέα αρχιτεκτονική που θα διαμορφωθεί για την ανάσχεση της Κίνας. Η Δύση γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ανασχέσει τη «super-hyper-power» που θα αναδειχθεί από τη σύπραξη Ρωσίας-Κίνας-Ιράν στην Ευρασία. Χρειάζεται λοιπόν η Δύση τη Ρωσία, για να περισφίξει, με τη βοήθεια του άξονα Γαλλία-Ελλαδα-Κύπρος-Ισραήλ-ΗΑΕ-Ινδία και του AUKUS (Australia, UK. USA), την Κίνα. Να δημιουργηθεί λοιπόν ο νέος RIMLAND ή «αναχωματικός δακτύλιος», με τη συμμετοχή της Ρωσίας, απέναντι στην Κίνα. Σε αυτή τη σχέση που μοιραία θα προκύψει, παρά την τωρινή αντιπαράθεση, η Ρωσία δεν μπορεί να προσέλθει ως ισότιμος εταίρος των Αγγλοσαξώνων. Πρέπει να «τσαλακωθεί» και να «κοντύνει». Και αυτό είναι που συμβαίνει στην Ουκρανία.
-Η Σιβηρία παίζει τόσο καταλυτικό ρόλο σ’ αυτό τον πόλεμο;
Εδώ κρύβεται η άλλη όψη του νομίσματος, που αφορά τη Ρωσία. Η Ρωσία είναι στρατιωτική υπερδύναμη και πυρηνική, αλλά όχι οικονομική. Διαθέτει φυσικούς πόρους και ορυκτό πλούτο στη Σιβηρία, αλλά όχι και το πληθυσμιακό δυναμικό. Η Κίνα είναι οικονομική υπερδύναμη, αλλά στερείται ενεργειακών πόρων, ενώ έχει μία τεράστια πληθυσμιακή δυναμική. Η Ρωσία αισθάνεται ανασφάλεια στη Σιβηρία από την Κίνα. Γνωρίζει ότι σε βάθος χρόνου η Κίνα θα αποτελέσει απειλή για τη Σιβηρία, αλλά και στο Βόρειο Ωκεανό. Όσο και αν η επικαιρότητα δεν επιτρέπει να γίνει εμφανές, η Ρωσία έχει συνειδητοποήσει ότι πρέπει να προσεγγίσει τη Δύση για να εξασφαλίσει την ασφάλειά της. Ως ισότιμος εταίρος, όμως, με βάση το αυτοκρατορικό παρελθόν και όχι ως ικέτης.
-Την στάση της Τουρκίας πώς την κρίνετε στο Ουκρανικό;
Επιτήδειος ουδέτερος, προς το παρόν, και ανατολίτικα παζάρια για ανταλλάγματα από όλους. Ωστόσο η Τουρκία εγκλωβίζεται στη «γεωπολιτική μέγγενη» που η ίδια έχει στήσει. Όσο η κατάσταση διολισθαίνει χρονικά και κλιμακώνεται, είναι εις βάρος της, γιατί θα αναγκαστεί να πάρει θέση. Και τότε θα της έρθει ο «λογαριασμός». Όσο η Ρωσία αποκτά προβολή γεωγραφική και προβολή ισχύος στον Εύξεινο Πόντο, τόσο πιο πολύ θα μεγαλώνει η απειλή για την Τουρκία. Πολύ πιθανό να τεθεί θέμα Στενών.
-Συμφωνείτε μ’ όσους λένε πως οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν την Ευρωπαϊκή Ενωση όπως τους βολεύει και ότι η ΕΕ δεν έχει πλέον δική της φωνή;
Αν εξαιρέσουμε τον Ντε Γκωλ που ήταν αντι-ατλαντιστής, δεν θεωρώ ότι υπήρξε ηγέτης που να ωθούσε την Ευρώπη σε πραγματικά ανεξάρτητη πολιτική. Η επιστροφή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη εξαφανίζει τελείως την ΕΕ ως γεωπολιτικό μέγεθος, εάν φυσικά υπήρξε τέτοιο.
-Φοβάστε ότι το ενεργειακό πρόβλημα μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλο πατατράκ για την Ευρώπη;
Ήδη το βλέπουμε να εξελίσεται. Είναι ζήτημα χρόνου να ξεσπάσουν κοινωνικές αναταραχές. Όσο η Ευρώπη διαλύεται με τη σύμφωνη γνώμη και κατόπιν ενεργειών των ευρωπαϊκών ηγεσιών, ΗΠΑ και Ρωσία, οι δύο πραγματικοί αντιμαχώμενοι, κερδίζουν εκμεταλλευόμενοι την ενεργειακή της εξάρτηση.
-Η Ελλάδα έχει δική της στρατηγική στο ενεργειακό ή παραμένει απολύτως εξαρτημένη;
Καμία στρατηγική! Αλλοπρόσαλλες τοποθετήσεις και παλινδρομήσεις. Από το «δεν έχουμε υδρογονάνθρακες», περάσαμε στο «δεν θα τρυπήσουμε το βυθό», στη «βίαιη» απολιγνιτοποίηση και στην ακατανόητη εμμονή στην «πράσινη ανάπτυξη». Πόσο «πράσινο» είναι άραγε να κλείνεις τις λιγνιτικές μονάδες και να εισάγεις ρεύμα από λιγνιτικές εγκαταστάσεις όμορων χωρών; Το καλοκαίρι θα φανεί η πραγματική διάσταση του προβλήματος. Η εκμετάλλευση των γνωστών και δυνητικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων είναι μονόδρομος!
-Γιατί πιστεύετε ότι όποιος παραθέτει πιο ρεαλιστικά την κατάσταση σ’ αυτό τον πόλεμο «βαφτίζεται» αυτομάτως Ρωσόφιλος;
Νεομακαρθισμός! Αλλιώς, δολοφονία προσωπικοτήτων από κομματικούς χειροκροτητές, έμμισθα παπαγαλάκια και τρόλ και επίδοξους πολιτευτές που δίνουν διαπιστευτήρια για να εξασφαλίσουν πολιτικό στασίδι! Η διαφωνία με την πολιτική Μπάιντεν δεν είναι αντιαμερικανική, αλλά βαθειά φιλοαμερικανική! Ο Καθηγητής Μερσχάιμερ, ο Γερουσιαστής Σάντερς με την εμβληματική του ομιλία στο αμερικανικό Κογκρέσο, ο τέως Πρόεδρος Τραμπ και η πλειοψηφία των Αμερικανών δεν νομίζω να είναι «φιλορώσοι». Κάτι δεν πάει καλά με όλο αυτό το πολεμοκάπηλο αφήγημα που σπρώχνει τους εμπλεκόμενους στην κλιμάκωση.