Με μια προκλητική της ανάρτηση, η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, Μαρία Ζαχάροβα, απαντάει σε δήλωση της υπουργού Εξωτερικών της Φινλανδίας περί παραβίασης της Συμφωνίας του Ελσίνκι για τις διεθνείς σχέσεις από τη Μόσχα, εκφράζοντας θέση τόσο υπέρ της Τουρκίας (χωρίς να την αναφέρει ονομαστικά) και του Αττίλα, όσο και υπέρ των Σκοπίων στο θέμα της αντιπαράθεσης με την Ελλάδα για την ονομασία.
Συγκεκριμένα, μιλάει για παραβίαση των αρχών της Συμφωνίας από την πλευρά των Συνταγματαρχών το 1974 στην Κύπρο, δικαιολογώντας, έτσι, εμμέσως την τουρκική εισβολή στο βόρειο τμήμα του νησιού, καθώς και από τις ελληνικές κυβερνήσεις στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ως το 2018, κατηγορώντας τες πως «μπλόκαραν διεθνείς πρωτοβουλίες που στόχευαν στη συνεργασία με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Αναλυτικά, η ανάρτηση της Μαρία Ζαχάροβα:
«Υπουργός Εξωτερικών της Φινλανδίας Ελίνα Βάλτονεν: «Με τις ενέργειές της, η Ρωσία παραβιάζει καθεμία από τις δέκα αρχές του Ελσίνκι. Τις ίδιες αρχές, στη διαμόρφωση των οποίων συμμετείχε πριν από πενήντα χρόνια».
Ανοιχτό ψέμα, στο οποίο όμως όλοι έχουν πια συνηθίσει. Ωστόσο, εκεί όπου η Βάλτονεν έχει δίκιο, είναι στο ότι οι αρχές του Ελσίνκι, που καθιερώθηκαν πριν από μισό αιώνα, πράγματι παραβιάζονται — και μάλιστα από εκείνους που τις υπέγραψαν, δηλαδή τα κράτη–μέλη του ΟΑΣΕ.
Ακολουθούν μερικά μόνο από τα πολλά παραδείγματα:
Αρχή I. Κυρίαρχη ισότητα, σεβασμός των δικαιωμάτων που απορρέουν από την κυριαρχία: 1974 – Παρέμβαση της Χούντας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα στη διακοινοτική σύγκρουση στην Κύπρο, με στόχο την προσάρτηση του νησιού στη χώρα.
Αρχή II. Μη χρήση βίας ή απειλής βίας: 1999 – Οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία χωρίς εντολή του ΟΗΕ.
Αρχή III. Απαραβίαστο των συνόρων: 2008 – Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου από τις δυτικές χώρες χωρίς τη συγκατάθεση της Σερβίας.
Αρχή IV. Εδαφική ακεραιότητα των κρατών: 1991–1992 – Η αναγνώριση από τη Γερμανία της ανεξαρτησίας της Σλοβενίας και της Κροατίας εν μέσω εθνοτικών συγκρούσεων στη Γιουγκοσλαβία, γεγονός που επιτάχυνε τη διάλυση του γιουγκοσλαβικού κράτους.
Αρχή V. Ειρηνική επίλυση διαφορών: 1995 – Η επιχείρηση «Καταιγίδα»· παρά τις προσπάθειες διαμεσολάβησης του ΟΑΣΕ και τρίτων πλευρών, το Ζάγκρεμπ απέρριψε τη λύση μέσω διαλόγου και προχώρησε σε εθνοκάθαρση κατά τη σύγκρουση μεταξύ της Κροατίας και της Σερβικής Κράινα.
Αρχή VI. Μη επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις: 2014 – Το σκηνοθετημένο από τη Δύση «Μαϊντάν» και η υποστήριξη του πραξικοπήματος στην Ουκρανία.
Αρχή VII. Σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας σκέψης, συνείδησης, θρησκείας και πεποιθήσεων: Δεκαετία 2000 – Η λειτουργία μυστικών φυλακών της CIA στη Λιθουανία, την Πολωνία και τη Ρουμανία.
Αρχή VIII. Ισότητα και δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση: 1991 – Η απόφαση του Συνταγματικού Συμβουλίου της Γαλλίας να αρνηθεί στους Κορσικανούς το δικαίωμα ύπαρξης εθνικής ταυτότητας, απαγορεύοντας τη χρήση του όρου «κορσικανικός λαός».
Αρχή IX. Συνεργασία μεταξύ κρατών: Έως το 2018 – Η Ελλάδα μπλόκαρε διεθνείς πρωτοβουλίες που στόχευαν στη συνεργασία με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, λόγω της εκκρεμότητας στο ζήτημα της ονομασίας.
Αρχή X. Καλή πίστη στην τήρηση των διεθνών υποχρεώσεων: Από το 1965 έως το 2024 – Η Βρετανία αγνοεί τις διεθνείς νομικές της δεσμεύσεις και διατηρεί υπό κατοχή το νησί Τσάγκος (Μαυρίκιος) στον Ινδικό Ωκεανό.
Υστερόγραφο: Όπως μπορείτε να φανταστείτε, η Ελίνα Βάλτονεν δεν είναι ούτε διπλωμάτης ούτε έχει σχετική επαγγελματική εμπειρία. Είναι τεχνολόγος, διοργανώτρια αστικών εκδηλώσεων και οικονομολόγος — αλλά όχι ειδικός στις διεθνείς σχέσεις. Η Δυτική Ευρώπη δεν χρειάζεται επαγγελματίες σε ηγετικές θέσεις. Και όλοι καταλαβαίνουν ποιος είναι ο ρόλος της ΕΕ στο παγκόσμιο σύστημα, όταν την «καθοδηγεί» μια γυναικολόγος όπως η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν».
