Μέσα από τα παγωμένα τείχη της φυλακής Σιλιβρί, εκεί όπου η ελευθερία συνθλίβεται κάτω από το βάρος της καταστολής, ο Εκρέμ Ιμάμογλου στέλνει το μήνυμά του. Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, ο άνθρωπος που τόλμησε να σταθεί απέναντι στον αυταρχισμό, μιλάει ξανά – αυτή τη φορά ως πολιτικός κρατούμενος, ως σύμβολο ενός αγώνα που ξεπερνά τα όρια της Τουρκίας και αγγίζει τις καρδιές όσων διψούν για δικαιοσύνη.
Η πρώτη φωτογραφία του Ιμάμογλου από τη φυλακή. Δεν του επέτρεψαν να αλλάξει ούτε τα ρούχα που φορούσε
Η τελευταία του ανάρτηση στο X δεν είναι απλώς λόγια ενός ηγέτη. Είναι η κραυγή ενός ανθρώπου που βλέπει το φως της δημοκρατίας να τρεμοσβήνει, αλλά αρνείται να το αφήσει να σβήσει. “Η δημοκρατική επανάσταση πραγματοποιήθηκε. Η ελπίδα είναι τεράστια. Μια χούφτα κακοί άνθρωποι έχουν περιέλθει σε απόγνωση”, γράφει. Και οι λέξεις του, χαραγμένες πάνω στο ηλεκτρονικό χαρτί, φανερώνουν την αλήθεια ενός έθνους που σπαράζει ανάμεσα στην ελπίδα και τον φόβο.
Η εκλογική νίκη που έγινε θηλιά
Μόλις την Κυριακή, 15.000.000 Τούρκοι πολίτες ψήφισαν τον Εκρέμ Ιμάμογλου ως υποψήφιο Πρόεδρο για λογαριασμό του αντιπολιτευτικού CHP. Ήταν μια νίκη-ορόσημο, ένας σεισμός που συντάραξε τα θεμέλια του καθεστώτος. Κι όμως, αντί για χειροκροτήματα, η εξουσία επέλεξε τις χειροπέδες. Αντί για εορτασμούς, η Τουρκία ξύπνησε με αστυνομικές επιχειρήσεις, συλλήψεις, φόβο.
Ο Ιμάμογλου συνελήφθη και μεταφέρθηκε στις φυλακές Σιλιβρί. Όταν εμφανίστηκε στις πρώτες φωτογραφίες μέσα από το κελί του, ένα στοιχείο δεν πέρασε απαρατήρητο: φορούσε το ίδιο κοστούμι που φορούσε την ημέρα της εκλογικής του νίκης. Δεν του επετράπη καν να αλλάξει ρούχα. Ένα αμετάβλητο σύμβολο της αδικίας. Ένας άνθρωπος παγιδευμένος, ένας ηγέτης φιμωμένος – αλλά όχι ηττημένος.
Το κάλεσμα στην πλατεία
Από τη φυλακή, ο Ιμάμογλου καλεί τον λαό να μην υποκύψει. “Στις 20:30 το βράδυ, θα συνεχίσω να σας παρακολουθώ στη Saraçhane και σε όλες τις πλατείες”, γράφει. Τα λόγια του είναι μια διαταγή χωρίς εντολείς, μια πρόσκληση για αντίσταση, μια υπενθύμιση πως η δημοκρατία δεν ζει στα παλάτια των ισχυρών, αλλά στις πλατείες των ανθρώπων.
Όμως, η Τουρκία δεν είναι πια η ίδια. Οι αρχές έχουν ήδη συλλάβει πάνω από 1.000 άτομα. Οι δρόμοι έχουν γεμίσει με αστυνομικά οχήματα, με ΜΑΤ, με την απειλή της βίας να κρέμεται στον αέρα. Ο Ιμάμογλου προτρέπει τους διαδηλωτές να μείνουν μακριά από συγκρούσεις, αλλά το ερώτημα παραμένει: πόσο εύκολο είναι να αντισταθείς ειρηνικά όταν η εξουσία σου δείχνει τις σιδερένιες γροθιές της;
Το κράτος φοβάται – και πρέπει να φοβάται
“Ο φόβος τους έχει αυξηθεί. Θα φοβούνται και πρέπει να φοβούνται”, γράφει ο Ιμάμογλου. Λέξεις σκληρές, σχεδόν προφητικές. Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, το καθεστώς δείχνει ρωγμές. Για πρώτη φορά, η αδιαμφισβήτητη κυριαρχία αμφισβητείται ανοιχτά. Και όταν ένας ηγέτης μιλάει για φόβο, δεν είναι απλώς μια πολιτική διαπίστωση. Είναι μια διακήρυξη ότι το τέλος της απολυταρχίας μπορεί να πλησιάζει.
Η Τουρκία στο χείλος της αβύσσου
Οι εξελίξεις στη γειτονική χώρα είναι ραγδαίες, επικίνδυνες, ιστορικές. Ο Ιμάμογλου βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα, αλλά οι ιδέες του κυκλοφορούν ελεύθερες. Οι δρόμοι γεμίζουν με ανθρώπους που φωνάζουν για ελευθερία, αλλά οι αστυνομικές δυνάμεις καραδοκούν. Η Τουρκία βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή: είτε θα προχωρήσει προς το φως είτε θα βυθιστεί ακόμα περισσότερο στο σκοτάδι.