Τι αναφέρει ο Αμερικανός αναλυτής Michael Rubin
Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Σομαλιλάνδης από το Ισραήλ στις 26 Δεκεμβρίου 2025 δεν θα πρέπει να αποτελεί αμφιλεγόμενη εξέλιξη. Η Σομαλιλάνδη πληροί πολλά κριτήρια που δεν πληρούν άλλοι υποψήφιοι για ανεξαρτησία: Πέρα από την κατασκευασμένη κρίση για το Σανάαγκ και το Σουλ, έχει καθορίσει σύνορα που χρονολογούνται από την εποχή του βρετανικού προτεκτοράτου τον δέκατο ένατο αιώνα. Και τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αναγνώρισαν την ανεξαρτησία της Σομαλιλάνδης από το Ηνωμένο Βασίλειο στις 26 Ιουνίου 1960. Ήταν μια βραχύβια ανεξαρτησία όταν η ηγεσία της συμφώνησε να συγχωνευθεί με την πρώην ιταλική Σομαλιλάνδη για να σχηματίσει μια ενωμένη Σομαλική Δημοκρατία. Ήταν ένας γάμος που δεν λειτούργησε. Καθώς η Σομαλιλάνδη κήρυξε την επανέναρξη της ανεξαρτησίας της το 1991, καθώς η υπόλοιπη Σομαλία κατέρρευσε στο χάος.
Παρά το γεγονός ότι επίσημα δεν αναγνωρίστηκε και αποκλείστηκε τόσο από τα Ηνωμένα Έθνη όσο και από το διεθνές τραπεζικό σύστημα, η Σομαλιλάνδη έχει ευδοκιμήσει. Έχει πραγματοποιήσει πολλαπλές εκλογές ενός ατόμου, μιας ψήφου, μια απλή πράξη που η ίδια η Σομαλία δεν κατάφερε να επιτύχει παρά τα δισεκατομμύρια δολάρια που έχουν διατεθεί για τον σκοπό αυτό. Πράγματι, η Σομαλιλάνδη έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που χρησιμοποίησε βιομετρική σάρωση ίριδας για την πρόληψη της εκλογικής απάτης. Δημιούργησε ένα επιχειρηματικό κλίμα όπου οι επενδυτές μπορούσαν να ευδοκιμήσουν. Οι διεθνείς αεροπορικές εταιρείες άρχισαν να εξυπηρετούν την Χαργκέισα. Το να περπατάς στα κεντρικά γραφεία της Telesom είναι σαν να μπαίνεις σε μια αίθουσα επιχειρήσεων της NASA. Ο Δείκτης Απόδοσης Λιμένων Εμπορευματοκιβωτίων της Παγκόσμιας Τράπεζας κατατάσσει τα λιμάνια βαθιάς θάλασσας της υποσαχάριας Αφρικής της Μπερμπέρα ως τα κορυφαία λιμάνια.
Σε διεθνή κλίμακα, η Μπερμπέρα ξεπερνά τη Σαγκάη και το Αμβούργο. Το αεροδρόμιο της Μπερμπέρα είναι έτοιμο για να χρησιμεύσει ως κόμβος για περιφερειακές και μεσανατολικές αεροπορικές εταιρείες. Ενώ οι κάτοικοι της Γάζας κατέστρεψαν διάσημα τα θερμοκήπια και άλλες οικονομικές υποδομές που τους μεταβίβασε το Ισραήλ το 2005, η Σομαλιλάνδη έχτισε τα δικά της από την αρχή και τώρα φιλοξενεί το δεύτερο μεγαλύτερο εργοστάσιο εμφιάλωσης της Coca-Cola στην Αφρική και εταιρείες κινητής τηλεφωνίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι Σομαλιλάνδης έχουν τα δικά τους διαβατήρια, τα οποία αποδέχονται πολλοί Αφρικανοί γείτονες και κράτη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου. Η Σομαλιλάνδη έχει το δικό της νόμισμα και τη δική της σημαία. Το ογδόντα τοις εκατό των Σομαλιλάνδης μεγάλωσαν μετά τον διαχωρισμό από τη Σομαλία και δεν έχουν καμία ανάμνηση πέρα από μια αυτόνομη ύπαρξη. Η Σομαλιλάνδη ευδοκιμεί ακόμη και στην εκπαίδευση. Απόφοιτοι του δικτύου Abaarso έχουν λάβει υποτροφίες στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, στο Χάρβαρντ και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Οι περισσότεροι στη συνέχεια επιστρέφουν στη Σομαλιλάνδη για να χτίσουν τη δική τους χώρα, αντί να επιβαρύνουν το δίκτυο Κοινωνικής Ασφάλισης των ΗΠΑ.
Ενώ πολλά αραβικά κράτη και οι Παλαιστίνιοι απαιτούν έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για να συζητηθεί η κίνηση του Ισραήλ, η αναγνώριση της Χαργκέισα από την Ιερουσαλήμ είναι ηθικά ορθή και στρατηγικά σοφή.
Οι στρατηγικές ενέργειες της Σομαλιλάνδης μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια. Ενώ το γειτονικό σομαλικό ομοσπονδιακό κρατίδιο Πούντλαντ κάποτε καλλιεργούσε πειρατές, η Σομαλιλάνδη έχει αρνηθεί την επικράτειά της σε πειρατές ή σε οποιαδήποτε απειλή για την ελευθερία της ναυσιπλοΐας. Ενώ οι Χούθι της Υεμένης λαθρεμπορεύουν όπλα από το Σουδάν, την Ερυθραία, το Τζιμπουτί και τη Σομαλία, δίνουν στη Σομαλιλάνδη ένα ευρύ πεδίο δράσης. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η ακτοφυλακή της Σομαλιλάνδης είναι γυμνή αλλά ατρόμητη. Ακόμη και οι λαθρέμποροι άγριας ζωής από φιλικές χώρες όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που εμπλέκονται στο παράνομο εμπόριο τσιτάχ και γερακιών έχουν μάθει ότι δεν μπορούν να παραβλέπουν τους νόμους και τις προστασίες της Σομαλιλάνδης. Όταν η Σομαλιλάνδη, με πολύ λίγα χρήματα, ασφαλίζει την ακτογραμμή της μήκους 528 μιλίων, διαψεύδει την ιδέα ότι το Τζιμπουτί, το Σουδάν ή η Σομαλία δεν μπορούν. Αυτές οι χώρες απλώς επιλέγουν να μην το κάνουν. Ενώ ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δαπάνησε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια περιπολώντας την Ερυθρά Θάλασσα με αμερικανικές ομάδες κρούσης αεροπλανοφόρων, το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αν όχι οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα μπορούσαν να περιπολούν το Μπαμπ ελ-Μαντέμπ με μικρά σκάφη και από αέρος από την Μπερμπέρα. Με απλά λόγια, η αναγνώριση της Σομαλιλάνδης είναι αυτονόητη ούτε για την Ιερουσαλήμ ούτε για την Ουάσινγκτον.
Εάν ο στόχος τους είναι να νικήσουν την τρομοκρατία, να φέρουν σταθερότητα και να εμποδίσουν την ικανότητα του Ιράν να εξάγει αστάθεια, τότε ούτε η Ιερουσαλήμ ούτε θεωρητικά η Ουάσινγκτον πρέπει να σταματήσουν στη Σομαλιλάνδη. Ενώ οι Παλαιστίνιοι και οι Κούρδοι λαμβάνουν μεγαλύτερη προσοχή στην παγκόσμια σκηνή, η Νότια Υεμένη, όπως και η Σομαλιλάνδη, έχει πολύ καλύτερη περίπτωση από οποιαδήποτε μέτρηση.
Όπως και η Σομαλιλάνδη, έχει ιστορία ανεξαρτησίας με σαφώς καθορισμένα σύνορα, και όπως και η Σομαλιλάνδη, η πολιτική της κουλτούρα είναι πολύ πιο μετριοπαθής από τους γείτονές της. Η Νότια Υεμένη αρνείται την επικράτειά της σε λαθρεμπόρους όπλων και έχει εγκαθιδρύσει ένα λειτουργικό κράτος, ακόμη και υπό την πίεση των Χούθι που υποστηρίζονται από το Ιράν και των τρομοκρατών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που υποστηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία. Το Νότιο Μεταβατικό Συμβούλιο έχει εγκαθιδρύσει μια λειτουργική κυβέρνηση, αν και μειονεκτεί λόγω της έλλειψης διεθνούς αναγνώρισης. Ενώ η ενότητα της Υεμένης υπό de facto έλεγχο του βορρά θα μπορούσε να σημαίνει ότι το Ιράν ή οι διπλωματικοί σύμμαχοί του θα ελέγχουν μια ακτογραμμή μήκους 3.700 μιλίων από τα πακιστανικά σύνορα μέχρι το Μπαμπ ελ-Μαντέμπ, η αναγνώριση της Νότιας Υεμένης θα εξασφάλιζε 1.200 μίλια. Για τις χώρες της Συμφωνίας του Αβραάμ, η εγκατάσταση δυνάμεων στο Άντεν ή τη Μουκάλα θα στερούσε από το Ιράν τόσο τις θαλάσσιες όσο και τις χερσαίες διαδρομές λαθρεμπορίου.
Όπως ακριβώς Αμερικανοί και Ευρωπαίοι διπλωμάτες κήρυτταν την ενότητα της Σομαλίας ως μάντρα, παρά τη σαφή ζημία που υπέστη για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, έτσι και αυτοί έχουν τυφλά υποστηρίξει την ενότητα της Υεμένης, παρόλο που, ελλείψει της παρουσίας των Χούθι, αυτό ευνοεί το Ιράν, τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και άλλα αντιδραστικά κινήματα. Όπως τα αραβικά κράτη του Κόλπου, η Τζέντα στη Σαουδική Αραβία και η Βασόρα στο Ιράκ, η παράδοση του εμπορίου της Νότιας Υεμένης και η φυσική ανάμειξη των λαών κατά μήκος της ακτής την έχουν εμποτίσει με μια πολύ πιο κοσμοπολίτικη κουλτούρα από τις φυλές της ενδοχώρας της Υεμένης που έχουν κυριαρχήσει στην πολιτική της ενωμένης Υεμένης.
Ούτε μια ενωμένη Υεμένη ήταν ποτέ ο διεθνής στόχος. Μέχρι που οι κομμουνιστές κατέλαβαν την εξουσία στη νότια Υεμένη το 1967, το βρετανικό σχέδιο ήταν η δημιουργία μιας Ομοσπονδίας της Νότιας Αραβίας που θα αποτελείται από διάφορα εμιράτα, παρόμοια με αυτά που έγιναν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Η Κίνα, η Σομαλία, η Παλαιστινιακή Αρχή και τα αποτυχημένα αραβικά κράτη μπορεί να γκρινιάζουν στα Ηνωμένα Έθνη για τις ενέργειες του Ισραήλ. Το Ισραήλ θα πρέπει να τα αγνοήσει. Αντ’ αυτού, η Ιερουσαλήμ, η Ουάσινγκτον, το Αμπού Ντάμπι και άλλες χώρες της Συμφωνίας του Αβραάμ θα πρέπει να επαναλάβουν αμέσως τις ενέργειές τους και να αναγνωρίσουν το Άντεν ως πρωτεύουσα μιας ανεξάρτητης Νότιας Υεμένης ή Νότιας Αραβίας. Σπάνια η διεθνής διπλωματία παρουσιάζει μια αριστουργηματική κίνηση που να ωφελεί μόνο το Ισραήλ, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις μετριοπαθείς αραβικές χώρες με πολύ μικρό κόστος. Ακόμα πιο σπάνια είναι η ευκαιρία να επιτευχθεί μια τέτοια νίκη δύο φορές την εβδομάδα. Είναι καιρός να αναγνωριστεί η ανεξαρτησία όχι μόνο της Σομαλιλάνδης αλλά και της Νότιας Υεμένης και το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες να συνάψουν πλήρεις διπλωματικές σχέσεις και με τις δύο χώρες.