«Τεράστιο» χαρακτηρίζει η δημοσιογράφος Anne Rovan της εφημερίδας Le Figaro, το διακύβευμα των εκλογών για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, με Ευρωπαίο αξιωματούχο να σημειώνει την δυσκολία να ειπωθεί με βεβαιότητα το ποιος θα κερδίσει.
Προσθέτει ότι εάν κερδίσει ο Κεμάλ Κιλιντσάρογλου (Kemal Kiliçdaroglu), «θα είναι μια στιγμή που θα χρειαστεί να αναλογιστούμε τη σχέση μας.»
Κατά την δημοσιογράφο, δεν αποκλείεται η Τουρκία να είναι στην ημερήσια διάταξη της επόμενης συνόδου κορυφής των 27, στα τέλη Ιουνίου, δίνοντας στους Ευρωπαίους ηγέτες την ευκαιρία να υποστηρίξουν το νέο Τούρκο ηγέτη και να επιβεβαιώσουν την επιθυμία τους να συνεργαστούν μαζί του ή ακόμα και να τον συνοδεύσουν τις μεταρρυθμίσεις.
H θέση της Άγκυρας ως προς τον πόλεμο στην Ουκρανία θεωρείται το πιο κρίσιμο απ’ όλα τα ζητήματα, με το Marc Pierini, πρώην πρέσβη της ΕΕ στην Άγκυρα, να τονίζει ως προς αυτό:
«H Τουρκία θα πρέπει να αποφασίσει. Και, ανάλογα με το αποτέλεσμα των εκλογών, πιθανότατα ή πολύ λίγο θα βγει από την τρέχουσα ασάφεια.» Yπογραμμίζεται η δέσμευση του Kiliçdaroglu για εξομάλυνση των σχέσεων με το ΝΑΤΟ, το οποίο και τόνισε με την δήλωσή του αυτή την εβδομάδα στην εφημερίδα Wall Street Journal.
Η δημοσιογράφος να παρατηρεί, ότι πρόκειται για μία θέση αρχής, για την οποία ο Kiliçdaroglu θα πρέπει να απαρνηθεί ένα συγκεκριμένο αριθμό ζητημάτων, από το λιγότερο δύσκολο έως το πιο αξεδιάλυτο.
Ως προς τη θέση έναντι της Ρωσίας, υπογραμμίζεται, ότι οι Δυτικοί δεν ποντάρουν σε μια γρήγορη και ξεκάθαρη προσέγγιση με την Τουρκία, δεδομένου, ότι η Μόσχα έχει πράγματι ένα ευρύ φάσμα μέσων πίεσης στην Άγκυρα, το οποίο και επισημαίνει ο Marc Pierini, αναφέροντας: «Δεν πρόκειται να πάμε από τη μια μέρα στην άλλη σε μια παραδεισένια σχέση. Θα ξεφύγουμε από τη μεγάλη δυσκολία εκεί που είναι τώρα.»
Κατά την δημοσιογράφο, εάν μια νίκη του Kiliçdaroglu σηματοδοτούσε νίκη για τις δημοκρατίες επί των απολυταρχιών, η αλλαγή Τούρκου ηγέτη θα μπορούσε να περιπλέξει το έργο των Eυρωπαίων ηγετών ή ακόμη και να δημιουργήσει αναταράξεις στην ΕΕ, καθώς, αντί για έναν Erdogan, που ξέρουν ότι είναι χωρίς ενδοιασμούς και κυρίως «συναλλακτικός», οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να ανταποκριθούν στις προσδοκίες ενός πιο προβλέψιμου, αλλά και πολύ πιο απαιτητικού ηγέτη.
Υπογραμμίζεται η υπόσχεση του Kiliçdaroglu στους Τούρκους για ταξίδια χωρίς βίζα στην ΕΕ, το αίτημά του για αναθεώρηση του συμφώνου για τη μετανάστευση του 2016, για εκσυγχρονισμό της Τελωνειακής Ένωσης με την ενσωμάτωση των υπηρεσιών σε αυτήν και κυρίως η επιθυμία του για επανέναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, ως προς το οποίο ο Mujtaba Rahman, Ευρωπαίος δ/ντής του Eurasia Group, αναφέρει σε ανάλυσή του:
«Σε όλα αυτά τα μέτωπα, ο Kiliçdaroglu θα περίμενε από τις Βρυξέλλες και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να ανταποκριθούν στις προσπάθειες της Άγκυρας. Πιθανότατα, θα ήταν κακώς προετοιμασμένος για μια ψυχρή απάντηση από τις Βρυξέλλες σε μια από αυτές τις προτεραιότητες.»
«Εάν υπάρξει νέος πρόεδρος, θα υπάρξει επιθυμία για “επαναφορά”, αλλά θα περιμένουμε να δούμε, αν αυτό μεταφραστεί σε συγκεκριμένες χειρονομίες για το κράτος δικαίου, τη Σουηδία στο ΝΑΤΟ, την Ουκρανία, τη Συρία, την Ανατολική Μεσόγειο… Θα μπορούσε μόνο σταδιακά», αναφέρει διπλωμάτης της ΕΕ. Όσον αφορά στο ζήτημα των θεωρήσεων, ο ίδιος επισημαίνει:
«Εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις -και είναι πολλές- θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, ότι η απελευθέρωση θα ίσχυε για ορισμένες κατηγορίες του πληθυσμού, αλλά όχι για όλους».
Ως προς την επανέναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και την υποθετική είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ, η δ/φος επισημαίνει την αντίθεση πολλών χωρών, αρχής γενομένης από τη Γαλλία, τονίζοντας, ότι σε κάθε περίπτωση θα ήταν αδιανόητο χωρίς διευθέτηση του Κυπριακού, υπόθεση που ωστόσο δεν θα είναι εύκολο να διεκπεραιωθεί.
Κατά την ίδια, οι ηγέτες, που θα μπορούσαν να δώσουν το πράσινο φως στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Ουκρανίας στο τέλος του έτους, κατά τη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου, φοβούνται, ότι η Τουρκία θα «μολύνει» τις συζητήσεις.
Θα πρέπει να παραμείνουν σε μια «εποικοδομητική ασάφεια», καθώς το κλείσιμο της πόρτας θα έβλαπτε έναν τουρκικό πληθυσμό, που είναι ήδη πολύ καχύποπτος έναντι της Δύσης.
HELLASJOURNAL