Η Βρετανία, ο Καναδάς και η Αυστραλία προχώρησαν στην αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους.
Το Λονδίνο θεωρεί το βήμα αυτό ως μοχλό πίεσης για μια μόνιμη λύση. Σύμφωνα με την προβλεπόμενη συμφωνία, μια αναμορφωμένη και εκλεγμένη παλαιστινιακή κυβέρνηση, απαλλαγμένη από την επιρροή της Χαμάς, θα λειτουργεί παράλληλα με το Ισραήλ.
Νωρίτερα, ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Άντονι Αλμπανέζε, προχώρησε στην επίσημη αναγνώριση, η οποία τέθηκε σε ισχύ από την Κυριακή. Η αναγνώριση έχει ως στόχο να δώσει νέα ώθηση σε μια λύση δύο κρατών στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένης της κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα και της απελευθέρωσης των Ισραηλινών ομήρων.
Ο Αλμπανέζε δήλωσε ότι η Αυστραλία αναγνωρίζει «τις νόμιμες και μακροχρόνιες προσδοκίες του λαού της Παλαιστίνης για ένα δικό τους κράτος». Η ίδρυση πρεσβείας και η ανάπτυξη ενεργών διπλωματικών σχέσεων θα πραγματοποιηθούν μόλις η Παλαιστινιακή Αρχή εκπληρώσει τις δεσμεύσεις για μεταρρυθμίσεις που ζητά η διεθνής κοινότητα.
Αυτές περιλαμβάνουν την αναγνώριση του δικαιώματος ύπαρξης του Ισραήλ και τη δέσμευση για τη διεξαγωγή δημοκρατικών εκλογών και την εφαρμογή σημαντικών μεταρρυθμίσεων στους τομείς της χρηματοδότησης.
Οι κυβερνήσεις που αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη επιμένουν ότι η Χαμάς δεν πρέπει να έχει κανένα ρόλο σε οποιοδήποτε νέο κράτος.
Ο Αλμπανέζε και η υπουργός Εξωτερικών, Πένι Γουόνγκ, έσπευσαν να τονίσουν ότι η ηγεσία του Τραμπ ήταν ζωτικής σημασίας για την εξασφάλιση «ενός αξιόπιστου σχεδίου ειρήνης». Δήλωσαν ότι ο Λευκός Οίκος και ο Αραβικός Σύνδεσμος θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ανοικοδόμηση της Γάζας και να εγγυηθούν την ασφάλεια του Ισραήλ.
«Η Αυστραλία θα συνεχίσει να συνεργάζεται με τους διεθνείς εταίρους μας για να συμβάλει στην αξιοποίηση της σημερινής πράξης αναγνώρισης και να φέρει τη Μέση Ανατολή πιο κοντά στη διαρκή ειρήνη και ασφάλεια που είναι η ελπίδα και το δικαίωμα όλης της ανθρωπότητας», δήλωσαν οι δύο σε κοινή ανακοίνωση.
Οι Εγγλέζοι θέλουν το φυσικό αέριο της Γάζας
Οι Εγγλέζοι, η αιτία του μεσανατολικού προβλήματος, περισσότερο από έναν αιώνα μετά δήθεν έγιναν «φιλάνθρωποι», όπως αναφέρει το tribune.gr
Πατήστε τον παραπάνω σύνδεσμο για να διαβάσετε πώς η Μεγάλη Βρετανία θέλει να εκμεταλλευτεί τα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου της Γάζας -όπως εποφθαλμιά και τα κυπριακή κοιτάσματα- και πώς τα λεφτά, τα αποκιακά συμφέροντα και η βρετανική μισσαλοδοξία είναι η αιτία για τα δεινά της περιοχής.
Το έτος 2000 η British Gas ανακάλυψε ότι υπάρχουν συνολικά 4 δισ. δολλαρίων -αξίες προ 25ετίας- αποθέματα φυσικού αερίου στην υποθαλάσσια περιοχή της Γάζας.
Πώς οι Βρετανοί ευθύνονται για το μεσανατολικό
Οι Βρετανοί είναι οι «νονοί» του σημερινού μεσανατολικού προβλήματος. Αν δεν υπήρχε η Αυτοκρατορία όπου ο ήλιος δεν έδυε ποτέ, η σημερινή Μέση Ανατολή θα είχε πολύ διαφορετική όψη.
Κύρια σημεία ευθύνης των Βρετανών:
Η αποικιακή κληρονομιά
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Βρετανία (μαζί με τη Γαλλία) έθαψε την Οθωμανική Αυτοκρατορία και έκατσε πάνω στα εδάφη της.
Οι «γραμμές» που χάραξαν οι διπλωμάτες (Σάικς–Πικό, 1916) με χάρακα πάνω στον χάρτη δημιούργησαν κράτη-κατασκευές (Ιράκ, Ιορδανία, Παλαιστίνη), χωρίς να ληφθούν υπόψη οι εθνοτικές, θρησκευτικές και φυλετικές πραγματικότητες.
Η Παλαιστίνη και η Διακήρυξη Μπάλφουρ (1917)
Οι Βρετανοί υποσχέθηκαν στους Άραβες ανεξαρτησία (αν πολεμήσουν εναντίον των Οθωμανών), αλλά ταυτόχρονα υποσχέθηκαν στους Εβραίους «εθνική εστία» στην Παλαιστίνη.
Διπλό παιχνίδι → διπλή προδοσία → το εκρηκτικό Παλαιστινιακό που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Το Ιράκ ως τεχνητό κράτος
Οι Βρετανοί κόλλησαν μαζί Κούρδους, Σιίτες και Σουνίτες σε ένα κράτος για να ελέγχουν το πετρέλαιο.
Τοποθέτησαν φιλοβρετανό βασιλιά (Φαϊζάλ Α΄), αλλά στην πραγματικότητα κυβερνούσαν με το γνωστό αποικιακό «διαίρει και βασίλευε».
Ο ρόλος τους στον Κόλπο
Έστησαν τα κρατίδια του Κόλπου (Κουβέιτ, Μπαχρέιν, Κατάρ, Εμιράτα) με τρόπο που να είναι μικρά, ευάλωτα και άρρηκτα δεμένα με το Λονδίνο.
Η Σαουδική Αραβία στηρίχθηκε επίσης από τους Βρετανούς στην αρχή, πριν αναλάβουν οι Αμερικανοί.
Διπλοπροσωπία και γεωστρατηγικά παιχνίδια
Υποσχέσεις στους Άραβες, στους Εβραίους, στους Γάλλους και στο τέλος προτεραιότητα είχε μόνο το πετρέλαιο και ο έλεγχος των δρόμων προς την Ινδία.
Αυτή η κληρονομιά δημιούργησε αλυσιδωτές συγκρούσεις που οι τοπικές κοινωνίες κληρονόμησαν σαν «παγιδευμένη χειροβομβίδα».
Άρα, με μια φράση: Οι Βρετανοί έσπειραν τεχνητά κράτη, υποσχέθηκαν τα ίδια εδάφη σε τρεις διαφορετικούς λαούς, και έβαλαν πάνω από όλα τα δικά τους αποικιακά συμφέροντα. Ό,τι ζούμε σήμερα (Παλαιστινιακό, Κουρδικό, συγκρούσεις σουνιτών–σιιτών, κρίση στο Ιράκ και Συρία) είναι κατά μεγάλο ποσοστό προϊόν εκείνων των επιλογών.
Χρονολογικός χάρτης βρετανικών παρεμβάσεων (1916–1948):
1916 – Συμφωνία Σάικς–Πικό
Μυστική συμφωνία Βρετανίας–Γαλλίας (με ρωσική έγκριση) για το μοίρασμα των οθωμανικών εδαφών.
Έβαλαν γραμμές με χάρακα, δημιουργώντας μελλοντικά τεχνητά κράτη.
Σπέρνονται οι ρίζες των μελλοντικών συγκρούσεων (Ιράκ, Συρία, Παλαιστίνη, Λίβανος).
1917 – Διακήρυξη Μπάλφουρ
Η Βρετανία υπόσχεται στους Εβραίους «εθνική εστία» στην Παλαιστίνη.
Ταυτόχρονα είχε ήδη υποσχεθεί ανεξαρτησία στους Άραβες αν πολεμήσουν τους Οθωμανούς.
Διπλό παιχνίδι → το σπέρμα του Παλαιστινιακού.
1920 – Συνθήκη των Σεβρών
Οι Βρετανοί αποκτούν εντολή (mandate) για Ιράκ και Παλαιστίνη.
Οι Άραβες περιμένουν ανεξαρτησία, αλλά καταλήγουν υπό βρετανική αποικιακή διοίκηση.
Στο Ιράκ ενώνουν Κούρδους–Σιίτες–Σουνίτες σε ένα μόρφωμα, με τον Φαϊζάλ Α΄ ως βασιλιά.
1921 – Δημιουργία της Ιορδανίας
Οι Βρετανοί κόβουν την Παλαιστίνη στα δύο: ανατολικά του Ιορδάνη φτιάχνουν το Εμιράτο της Υπεριορδανίας (με τον Αμπντουλάχ).
Έτσι ανταμείβουν τους Χασεμίτες συμμάχους τους, ενώ παράλληλα διατηρούν έλεγχο στην περιοχή.
1936–1939 – Αραβική Εξέγερση στην Παλαιστίνη
Οι Άραβες εξεγείρονται εναντίον της βρετανικής αποικιοκρατίας και της μαζικής εβραϊκής μετανάστευσης.
Οι Βρετανοί καταστέλλουν την εξέγερση βίαια, αφήνοντας βαθύ μίσος.
1939 – Λευκή Βίβλος
Υπόσχονται να περιορίσουν την εβραϊκή μετανάστευση, για να κατευνάσουν τους Άραβες.
Αλλά μετά το Ολοκαύτωμα, πιέσεις για μαζική εβραϊκή μετανάστευση τινάζουν τα πάντα στον αέρα.
1947 – ΟΗΕ και σχέδιο διχοτόμησης
Οι Βρετανοί, ανήμποροι να διαχειριστούν το χάος, παραδίδουν το «παλαιστινιακό πρόβλημα» στον ΟΗΕ.
ΟΗΕ προτείνει διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε Εβραϊκό και Αραβικό κράτος.
1948 – Αποχώρηση Βρετανών & Ίδρυση Ισραήλ
Οι Βρετανοί αποχωρούν αφήνοντας πίσω χάος, συγκρούσεις και έναν ακήρυχτο εμφύλιο.
Κηρύσσεται το κράτος του Ισραήλ → ξεσπά ο Πρώτος Αραβοϊσραηλινός πόλεμος.
Συνολικό αποτύπωμα
Τεχνητά σύνορα (Σάικς–Πικό, Ιράκ, Ιορδανία).
Διπλές υποσχέσεις (στους Άραβες και στους Εβραίους).
Αποικιακή εκμετάλλευση (πετρέλαιο, έλεγχος δρόμων προς Ινδία).
Αποχώρηση χωρίς λύση (παράδοση προβλήματος στον ΟΗΕ, δημιουργία Ισραήλ).
Το 1947, ο ΟΗΕ αποφάσισε τη διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε δύο κράτη:
– ένα Εβραϊκό,
– ένα Αραβικό,
και η Ιερουσαλήμ υπό διεθνή διοίκηση.
Οι Εβραίοι το δέχτηκαν (αν και με μισή καρδιά), οι Άραβες το απέρριψαν.
Αμέσως ξεκίνησαν συγκρούσεις εβραϊκών παραστρατιωτικών ομάδων (Χαγκανά, Ιργκούν) με παλαιστινιακές αραβικές πολιτοφυλακές.
Φάση 1: Εμφύλιος (Νοέμβριος 1947 – Μάιος 1948)
Οι δύο κοινότητες (Εβραίοι – Άραβες) πολεμούν μέσα στην Παλαιστίνη όσο ακόμα είναι βρετανικό Μανδατόριο.
Σφαγές και από τις δύο πλευρές:
– Ντέιρ Γιασίν (Απρίλιος 1948): εβραϊκή παραστρατιωτική σφαγή ~100 Αράβων αμάχων.
– Εβραϊκές συνοικίες επίσης δέχονται επιθέσεις και πολιορκίες από Άραβες.
Οι Βρετανοί ετοιμάζονται να φύγουν → κενό εξουσίας → χάος.
Φάση 2: Εισβολή Αραβικών στρατών (Μάιος 1948)
Στις 14 Μαΐου 1948 ο Μπεν Γκουριόν ανακηρύσσει το κράτος του Ισραήλ.
Την επόμενη μέρα, 5 αραβικά κράτη (Αίγυπτος, Ιορδανία, Συρία, Ιράκ, Λίβανος) εισβάλλουν.
Οι Άραβες ελπίζουν σε γρήγορη νίκη και εκδίωξη των Εβραίων.
Φάση 3: Αντεπίθεση Ισραήλ
Στην αρχή οι Εβραίοι ήταν λιγότεροι και χειρότερα εξοπλισμένοι.
Όμως:
– είχαν κεντρική διοίκηση (Χαγκανά → IDF),
– έφεραν όπλα από Τσεχοσλοβακία,
– είχαν υψηλό ηθικό (υπαρξιακός πόλεμος).
Μέχρι το 1949, το Ισραήλ όχι μόνο άντεξε αλλά κατέλαβε επιπλέον εδάφη πέρα από το σχέδιο ΟΗΕ.
Αποτέλεσμα:
Ισραήλ: Αναγνωρίζεται διεθνώς, αποκτά μεγαλύτερα σύνορα από ό,τι προέβλεπε ο ΟΗΕ.
Άραβες Παλαιστίνιοι: ~700.000 φεύγουν ή εκδιώκονται από τα σπίτια τους → Νάκμπα («Καταστροφή»).
Γάζα: υπό αιγυπτιακό έλεγχο.
Δυτική Όχθη: προσαρτάται από την Ιορδανία.
Το παλαιστινιακό κράτος που προέβλεπε ο ΟΗΕ δεν ιδρύθηκε ποτέ.
Συμπέρασμα:
Ο πρώτος πόλεμος ήταν:
Εσωτερικός εμφύλιος (1947–48) και έπειτα εισβολή αραβικών στρατών (1948–49).
Οι Άραβες ηττήθηκαν στρατιωτικά, το Ισραήλ στερεώθηκε, και από εκεί ξεκινά η ατέρμονη διαμάχη.
1948 – Πρώτος Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος
Ποιος επιτέθηκε πρώτος; Οι Άραβες.