Ο Ισραηλινός Στρατός ανακοίνωσε την Τετάρτη 11/12 το βράδυ την ολοκλήρωση της στρατηγικής φάσης της επιχείρησης «Βέλος του Μπασάν» σε λιγότερο από 72 ώρες.
Παρόλα αυτά, ο έλεγχος στη νεκρή ζώνη και των βασικών θέσεων κατά μήκος των συριακών συνόρων παραμένει σε εξέλιξη.
Ο στόχος αυτών των ελιγμών είναι να αποτραπεί η ενδυνάμωση των τζιχαντιστών – με κατάσχεση όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού και άρνηση της εγγύτητάς τους στα ισραηλινά σύνορα, κάτι που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τις ισραηλινές κοινότητες και τις δυνάμεις των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF).
Η καταστροφή ενός τόσο μεγάλου ποσοστού μιας προηγμένης στρατιωτικής δύναμης όπως ο συριακός στρατός είναι ένα γεγονός απαράμιλλο παγκοσμίως εδώ και δεκαετίες.
Όπως συμβαίνει με όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις των IDF, αυτό το εντυπωσιακό επίτευγμα βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
1. Συντονισμός άνευ προηγουμένου
Για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του πολέμου, υπήρξε πλήρης συναίνεση μεταξύ του Αρχηγού του Επιτελείου, των ανώτερων στρατιωτικών ηγετών, του πρωθυπουργού και άλλων μελών του πολιτικού κλιμακίου.
Το Ισραήλ περίμενε από καιρό την κατάρρευση του καθεστώτος του Άσαντ, αλλά υποτίμησε την ταχύτητα των γεγονότων.
Παρά την έκπληξη, το Ισραήλ ήταν το πρώτο που ενήργησε.
Ενώ το Ιράν δίσταζε, ο Ισραηλινός Στρατός συνέστησε αεροπορικές επιδρομές και είσοδο στη ζώνη ασφαλείας, πείθοντας το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο.
Σχέδια από τη Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών, τη Διεύθυνση Επιχειρήσεων, την Πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό προετοιμάστηκαν γρήγορα το Σαββατοκύριακο, παρουσιάστηκαν στους διοικητές και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, εγκρίθηκαν και εφαρμόστηκαν.
2. Στόχευση στρατηγικών όπλων και στρατιωτικών μέσων
Μέσα στις πρώτες 24 ώρες εξουδετερώθηκαν συστήματα αεράμυνας και πολυάριθμα μαχητικά αεροσκάφη.
Αυτό επέτρεψε σε 350 μαχητικά αεροσκάφη της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας να επιχειρούν χωρίς παρεμβάσεις στον εναέριο χώρο της Συρίας, στοχεύοντας 320 στρατηγικούς στόχους.
Οι στόχοι τέθηκαν σε προτεραιότητα με βάση τη σημασία τους.
Πυραυλικά σκάφη εξαπέλυσαν πολυάριθμες ταυτόχρονες επιδρομές σε δύο συριακές ναυτικές βάσεις –Αλ Μπάιντα και Λαττάκεια– προκαλώντας σημαντικές ζημιές και καταστρέφοντας 15 πλοία.
Αυτά τα πλοία μετέφεραν πυραύλους θαλάσσης/θαλάσσης με βεληνεκές 80–190 χιλιομέτρων και εκρηκτικά ωφέλιμα φορτία δεκάδων κιλών το καθένα.
Επίσης χτυπήθηκαν αντιαεροπορικές συστοιχίες, βάσεις της Συριακής Πολεμικής Αεροπορίας και δεκάδες εγκαταστάσεις παραγωγής στη Δαμασκό, τη Χομς, την Ταρτούς, τη Λαττάκεια και την Παλμύρα.
Αυτές οι εγκαταστάσεις φιλοξενούσαν πυραύλους Σκουντ, πυραύλους κρουζ, πυραύλους παράκτιας άμυνας, πυραύλους εδάφους-αέρος, drones, μαχητικά αεροσκάφη, μαχητικά ελικόπτερα, συστήματα ραντάρ, τανκς και άλλα.
Αυτά τα χτυπήματα κατέστησαν εφικτά μετά από χρόνια συλλογής πληροφοριών από τις IDF και η εκτέλεσή τους περιγράφηκε ως άψογη.
Το υπουργείο Άμυνας εκτιμά ότι το 70-80% των στρατηγικών δυνατοτήτων του συριακού στρατού έχει καταστραφεί.
3. Μειωμένος ρόλος του Ιράν
Για χρόνια, η Συρία χρησίμευε ως η κύρια βάση του Ιράν για την αποθήκευση όπλων, την εκπαίδευση αμέτρητων δυνάμεων των τζιχαντιστών και τη διανομή όπλων σε όλη τη Μέση Ανατολή με τη συνεργασία του Άσαντ.
Εκμεταλλευόμενος το κενό εξουσίας στη Συρία και την έλλειψη απάντησης του Ιράν στην πτώση του Άσαντ, ο Ισραηλινός Στρατός έχει υπονομεύσει σημαντικά τη θέση του Ιράν στην περιοχή.
Το εύρος και η ασάφεια των χτυπημάτων έχουν αποτρέψει το Ιράν από τα αντίποινα.
Τι ακολουθεί;
Η ουδέτερη ζώνη και οι βασικές θέσεις που κατέλαβαν οι IDF θα παραμείνουν υπό τον έλεγχο του Ισραήλ για το άμεσο μέλλον λόγω τακτικών εκτιμήσεων.
Το πόσο καιρό θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση είναι αβέβαιο – εβδομάδες, μήνες ή και χρόνια.
Οι κάτοικοι των Υψωμάτων του Γκολάν ζητούν να μεταφερθεί ο φράχτης στα σύνορα στο μακρινό άκρο της ουδέτερης ζώνης.
Στην άλλη πλευρά βρίσκονται οι τζιχαντιστές, οι οποίοι, παρά τις προσπάθειές τους να προβάλουν μια «καθαρή» εικόνα στη Δύση, έχουν αναμφισβήτητα τζιχαντιστικό χαρακτήρα.
Μόλις τελειώσουν με τη Δαμασκό, το βλέμμα τους θα στραφεί στο τέμενος Αλ Άκσα [στο Όρος του Ναού, στην Ιερουσαλήμ], ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο με τους σουνίτες ισλαμιστές ομολόγους τους στη Χαμάς.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο ηγέτης της Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ, Άχμεντ αλ Σάρα, χρησιμοποιούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια το τζιχαντιστικό ψευδώνυμο «Αλ Γκολάνι», μια αναφορά στη σύνδεσή του με τα Υψίπεδα του Γκολάν. Κάποιος που φέρει τέτοιο πολεμικό ψευδώνυμο δεν θα εγκαταλείψει την περιοχή χωρίς μάχη.