Σύμφωνα με ειδικούς και υποστηρικτές, το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας υπονομεύει όλο και περισσότερο τις διαδικασίες και τους κανόνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε παγκόσμια φόρουμ, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών. Το καθεστώς στοχεύει να προωθήσει τη δική του ατζέντα και να ελαχιστοποιήσει τον έλεγχο των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του. Ο TseringPassang, ιδρυτής και πρόεδρος της ομάδας υπεράσπισης Παγκόσμια Συμμαχία για το Θιβέτ και τις Διωκόμενες Μειονότητες, δήλωσε ότι το Πεκίνο θα διαμορφώσει τις δικές του αφηγήσεις, συμπεριλαμβανομένων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποκλίνοντας από τις προοπτικές των συμμάχων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια.
Ενώ τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης και οι διαδικτυακοί πόροι προωθούν την υποστήριξη της Κίνας για τα φόρουμ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την παγκόσμια υπεράσπιση, αναφορές από τον ελεύθερο κόσμο, συμπεριλαμβανομένων μαρτυριών ατόμων που έχουν εγκαταλείψει την Κίνα, τονίζουν τις παραβιάσεις που διαιωνίζονται από το κράτος εντός και εκτός της χώρας. Οι ειδικοί επισημαίνουν Ο αφηγηματικός πόλεμος που συμβαίνει σε πολυμερή φόρουμ, όπου το κινεζικό καθεστώς απεικονίζει κάθε προσπάθεια της Δύσης να θεωρήσει την ίδια ή τους συμμάχους της υπεύθυνους για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως επίθεση στην εξωτερική πολιτική του Πεκίνου. Αν και το καθεστώς ενσωματώνει τη γλώσσα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις αφηγήσεις του, ο πραγματικός του στόχος είναι να υπερασπιστεί τις κομμουνιστικές του πολιτικές και να ασκήσει κριτική στον ελεύθερο κόσμο.
Ο Benedict Rogers, συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος του Hong Kong Watch, και συγγραφέας του «The China Nexus», πιστεύει ότι τα παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα υπόκεινται σε κάποιο βαθμό στις ατζέντες της κινεζικής εξωτερικής πολιτικής. Ως μέλος των χωρών P5 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η Κίνα μπορεί να χρησιμοποιήσει το δικαίωμα αρνησικυρίας της, με αποτέλεσμα την περιορισμένη προσοχή σε κρίσεις όπως αυτές στη Μιανμάρ και τη Βόρεια Κορέα λόγω της διπλωματικής και πολιτικής προστασίας της Κίνας των συμμάχων της.
Το κινεζικό καθεστώς προστατεύει με συνέπεια τους συμμάχους του, παρά το ιστορικό τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Για παράδειγμα, το Πεκίνο άσκησε βέτο στα σχέδια ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών κατά του συριακού καθεστώτος 16 φορές μέχρι το 2020, σύμφωνα με το Συριακό Δίκτυο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (SNHR). Το SNHR ισχυρίστηκε ότι αυτά τα βέτο οδήγησαν στο θάνατο σχεδόν ενός τέταρτου εκατομμυρίου Σύριων, στη σύλληψη σχεδόν 150.000 άλλων και σε ευρεία ατιμωρησία.
Η Σόφι Ρίτσαρντσον, διευθύντρια του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Κίνα, εξήγησε σε ένα έγγραφο ότι η Κίνα στοχεύει όχι μόνο να εξουδετερώσει τον έλεγχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της από τους μηχανισμούς του ΟΗΕ, αλλά και να υπονομεύσει την ικανότητα του συστήματος να θεωρεί οποιαδήποτε κυβέρνηση υπεύθυνη για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Richardson τόνισε ότι η Κίνα προωθεί μια προσέγγιση «ανάπτυξης χωρίς δικαιώματα» σε εγχώριο και παγκόσμιο επίπεδο, επιδιώκοντας να επιβάλει την κοσμοθεωρία της και να φιμώσει τους επικριτές εκμεταλλευόμενος το άνοιγμα των θεσμών στις δημοκρατίες.
Ο Πασάνγκ επέστησε την προσοχή στη στρατηγική χρήση του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) του δικαιώματος του βέτο για να εμποδίσει τη διεθνή επέμβαση σε θέματα που θεωρεί ως εσωτερικές υποθέσεις, συμπεριλαμβανομένου του Θιβέτ και της Σιντζιάνγκ. Εξέφρασε την ανησυχία του ότι το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών έχει χάσει τα μάτια του τους αρχικούς ευγενείς στόχους του και φαίνεται να εργάζεται υπέρ των ισχυρότερων εθνών. Επισήμανε ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) έχει ωφεληθεί σημαντικά από τότε που της παραχωρήθηκε η μόνιμη έδρα του ΟΗΕ, αντικαθιστώντας τη Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν), η οποία ήταν ιδρυτικό μέλος των Ηνωμένων Εθνών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με το όνομα «A Chinese Slush Fund», η Κίνα κατέχει τη θέση του δεύτερου μεγαλύτερου δωρητή στα Ηνωμένα Έθνη, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι το Πεκίνο εκμεταλλεύεται αυτά τα κανάλια χρηματοδότησης για να προωθήσει τις δικές του ατζέντες, ιδιαίτερα για να κερδίσει χώρες που βασίζονται στην Κίνα οικονομικά.Σύμφωνα με το βιβλίο «The China Nexus» του Benedict Rogers, το 2016, η Κίνα υποσχέθηκε ένα δισεκατομμύριο δολάρια στα Ηνωμένα Έθνη , με ετήσια πληρωμή 20 εκατομμυρίων δολαρίων που προορίζονται για προσπάθειες ειρήνης, ασφάλειας και ανάπτυξης. Ο Ρότζερς τόνισε τις δηλώσεις της πρώην πρέσβης των ΗΠΑ Kelley Currie, η οποία αποκάλυψε ότι 10 εκατομμύρια δολάρια από αυτή τη δωρεά πηγαίνουν απευθείας στο γραφείο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, δίνοντάς του πλήρη διακριτική ευχέρεια ως προς τη χρήση της χωρίς εξωτερική επίβλεψη, εκτός από το γραφείο του και την κινεζική κυβέρνηση. Ο Ρότζερς σημείωσε περαιτέρω ότι ο Πρέσβης Κάρι περιέγραψε το Υπουργείο Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΟΗΕ ως «κινεζικό φέουδο», το οποίο βρίσκεται υπό τον έλεγχο Κινέζου αξιωματούχου για πολλά χρόνια.
Τα υπόλοιπα 10 εκατομμύρια δολάρια ετησίως από τη δωρεά της Κίνας κατευθύνονται στο ίδιο τμήμα για την προώθηση της Πρωτοβουλίας Belt and Road της Κίνας στο πλαίσιο του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών. Ο Rogers ανέφερε τον πρεσβευτή Currie, ο οποίος αναφέρθηκε σε αυτήν την κατανομή ως «ένα κινεζικό slush fund». Επιπλέον, η Κίνα έχει κατακτήσει την τέχνη της χειραγώγησης της κοινοβουλευτικής ομάδας των G77, η οποία αποτελείται από 134 αναπτυσσόμενες χώρες, παρέχοντάς της πλειοψηφία στη Γενική Συνέλευση. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στην Κίνα να κινητοποιήσει την αντίσταση ενάντια σε ψηφίσματα που επικρίνουν το ιστορικό της στα ανθρώπινα δικαιώματα και να χειραγωγήσει το σύστημα προς όφελός της.