Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
Μαζί με την πρόσκαιρη και επίπλαστη ηρεμία που χαρακτηρίζει αυτήν την περίοδο τα λεγόμενα ελληνοτουρκικά έχουμε πλέον αρκετές ενδείξεις ότι μετά τις εκλογές θα υπάρξουν έντονες διεργασίες που θα περιλαμβάνουν αναμφίβολα και πιέσεις προκειμένου «να εκμεταλλευθούμε το μομέντουμ» και έτσι τα… «προβλήματα – διαφορές» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας να μπουν σε τροχιά επίλυσης μέσω ουσιαστικού διαλόγου.
Δίπλα σε αυτά βέβαια και η με κάθε τρόπο επίλυση του Κυπριακού που αν και είναι ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής επηρεάζει αναπόφευκτα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις όσο και αν κάποιοι κύκλοι στην Αθήνα θα ήθελαν «να το ξεφορτωθούν» για να μην βρίσκεται ακόμα ένα αγκάθι στα ελληνοτουρκικά!
Παρενθετικά να πούμε ότι αυτοί οι κύκλοι βέβαια ηθελημένα ξεχνούν το ρόλο που η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να έχει λόγω συμβατικών υποχρεώσεων και φυσικά λόγω ιστορικών στρατηγικών συμφερόντων. Αλλά σε αυτό το εθνικό μας θέμα θα αναφερθούμε σε επόμενο μας άρθρο.
Πέρα από το αναμφίβολα άριστο επίπεδο των Ελληνο-Αμερικανικών σχέσεων και τα μεγάλα όμορφα λόγια που ακούγονται και για να μην υπάρχουν αυταπάτες να επισημάνουμε με τίμια γλώσσα ότι η Ουάσιγκτον βλέπει πρωτίστως σε μία περιοχή χώρο και όχι …χώρες!
Και επειδή δυστυχώς οι διεθνείς σχέσεις διέπονται από μία διάχυτη αλλά συνάμα έντονη κυνικότητα καθόσον τα συμφέροντα είναι αυτά που καθορίζουν τις πολιτικές, οι Αμερικανοί με όποια Διοίκηση και αν είναι στην Ουάσιγκτον, θεωρούν ότι τα συμφέροντα τους εξυπηρετούνται όταν δεν υπάρχουν τριβές που προκαλούν αστάθεια. Ιδιαίτερα όταν αυτές οι τριβές σχετίζονται με δύο συμμάχους τους και απειλούν και την συνοχή της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας της οποίας ηγούνται. Έστω και αν ο ένας είναι αξιόπιστος ενώ ο άλλος όχι.
Αρέσει δεν αρέσει και φυσικά σε εμάς δεν αρέσει για την αμερικανική γραφειοκρατία το «ποια πλευρά έχει δίκιο είναι δευτερεύον ή τριτεύον ζήτημα»! Και για να μην υπάρχει σύγχυση να εξηγήσουμε ότι ο Γερουσιαστής Μενέντεζ και ο κάθε… Μενέντεζ δεν ανήκει στην αμερικανική εκτελεστική εξουσία που τροφοδοτείται από τη γραφειοκρατία αλλά και που τροφοδοτεί αυτήν.
Οι δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονυ Μπλίνκεν μετά την συνάντηση του στην Αθήνα την 20 Φεβρουαρίου με τον Έλληνα ομόλογο του Νίκο Δένδια παρουσιάστηκαν από το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ αποσπασματικά.
Τονίστηκε το μέρος που αφορούσε στην σταθερή υποστήριξη της χώρας μας αλλά υποβαθμίστηκε το πιο σημαντικό μέρος.
«Η Ελλάδα και η Τουρκία, σύμμαχοι και γείτονες του ΝΑΤΟ, βρίσκονται σε αντίθεση μία σειρά ζητημάτων, από δικαιώματα ορυκτών στο Αιγαίο μέχρι τον εναέριο χώρο και για την εθνικά διχασμένη Κύπρο. Είναι προς το συμφέρον τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας να βρουν τρόπους επίλυσης μακροχρονίων διαφορών» (σημ. πληθυντικός)!
Ο Μπλίνκεν δεν είναι κάποιος … τυχαίος! Είναι εμπειρότατος διπλωμάτης και το πιο βασικό για χρόνια στέλεχος της αμερικανικής γραφειοκρατίας που προαναφέραμε με θητεία και στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας ως Αναπληρωτής και έδειξε με περίσσια σαφήνεια και κατηγορηματικότητα ποιος θα πρέπει να είναι ο δρόμος που θα πρέπει να ακολουθηθεί για την επίλυση των λεγομένων ελληνοτουρκικών διαφορών.
Κοντά στον Μπλίνκεν όμως ήλθαν και οι μάλλον …σοκαριστικές δηλώσεις του Αμερικανού Πρέσβη στην Αθήνα Τζωρτζ Τσούνις την προηγουμένη εβδομάδα στο Φόρουμ των Δελφών! Μεταξύ άλλων «περίεργων θέσεων», αφού μας είπε «ότι καμία από τις δύο πλευρές, (δηλαδή ούτε η Ελλάδα ούτε η Τουρκία) δεν έχουν το μονοπώλιο του τι είναι σωστό και τι λάθος» προδιέγραψε ότι «θα δούμε μια πολύ σοβαρή προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων μετά τις εκλογές»! Και πάλι πληθυντικός. Το κακό όμως ήταν ότι ο κ. Πρέσβης δεν πήρε έστω «μέσω διαρροών» την πρέπουσα απάντηση στα περί… μονοπωλίου.
Η χρησιμοποίηση του πληθυντικού αριθμού, δηλαδή «διαφορές» και… «προβλήματα» ενισχύει την τουρκική επιχειρηματολογία περί διαφορών γενικώς και αορίστως, οι οποίες στην πραγματικότητα συνιστούν το πλέγμα των αυθαιρέτων απαιτήσεων της Τουρκίας συνθέτοντας τον διαχρονικό αναθεωρητισμό της! Όποιος και αν κατέχει την εξουσία στην Άγκυρα.
Η ελληνική εθνική γραμμή που ακολούθησαν απαρέγκλιτα όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις είναι ότι είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε το μοναδικό υφιστάμενο ζήτημα που είναι η οριοθέτηση Υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ (όπως αναγράφεται με σαφήνεια στην ιστοσελίδα του Ελληνικού ΥΠΕΞ). Δεν υφίσταται κανένα άλλο πρόβλημα καθόσον όλα ρυθμίζονται από το Διεθνές Δίκαιο και φυσικά δεν συζητούμε θέματα που άπτονται της εθνικής μας κυριαρχίας.
Δίπλα στους Αμερικανούς και οι Γερμανοί που από τον Ιούλιο του 2020 επιχειρούν να έχουν ένα διαμεσολαβητικό ρόλο είτε με την αποκαλυφθείσα από τον Τσαβούσογλου μυστική συνάντηση στο Βερολίνο, Σουρανή – Καλίν και του Συμβούλου της Μέρκελ Γιαν Χάκερ. Είτε με την συνάντηση Μπούρα – Καλίν τον Δεκέμβριο 2022 στα Γραφεία της Γερμανικής Αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες κ. Μπούρα, που και αυτήν την μάθαμε από τα τουρκικά ΜΜΕ με την συμμετοχή του Διπλωματικού Συμβούλου του Καγκελαρίου Γενς Πλέτνερ ο οποίος ως ομιλητής στο Φόρουμ των Δελφών πριν λίγες ημέρες έκανε ανάλογη δήλωση με τον Αμερικανό Πρέσβη.
Επειδή μετά τις εκλογές όποια κυβέρνηση και αν σχηματιστεί θα αυξηθούν οι πιέσεις για να δρομολογηθεί ένας διάλογος Αθήνας Άγκυρας θα πρέπει να έχει ξεκαθαριστεί από ελληνικής πλευράς τι μπορεί να αφορά αυτός ο διάλογος και φυσικά ότι δεν θα περιλαμβάνει θέματα που σχετίζονται με την κυριαρχίας μας.
Τα …«προβλήματα» που υπάρχουν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι εντάσεις που δημιουργούνται προκαλούνται από τον Τουρκικό αναθεωρητισμό και την εξαναγκαστική πολιτική που άσκησε ιδιαίτερα μετά το 2020 όπως είχαμε αναλύσει σε πρόσφατο άρθρο μας στο Liberal με τίτλο «Η σκληρή αλήθεια για τα «ελληνοτουρκικά».
Ας έχουμε υπόψη μας ότι οι Τούρκοι δεν θέλουν να συνδιαλλαγούν μαζί μας αλλά επιδιώκουν να επιβάλουν στην πατρίδα μας έναν ρόλο μειωμένης κυριαρχίας. Με ελληνικά νησιά χωρίς καθόλου υφαλοκρηπίδα, με γκρίζες ζώνες και διεκδίκηση μικρονησίδων και βραχονησίδων, με Καστελόριζο χωρίς επήρεια Υφαλοκρηπίδας / ΑΟΖ και με τα Τουρκικά Α/Φ να πετούν ανεξέλεγκτα πάνω από τα ελληνικά νησιά.
Η «λύση – πακέτο» που απαιτεί η τουρκική πλευρά και δυστυχώς βρίσκει ευήκοα ώτα στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη (που και οι δύο θεωρούν ότι με κανένα τρόπο δεν πρέπει να «απομακρυνθεί» περισσότερο από την Δύση η Τουρκία) θα πρέπει να απορριφθεί και παράλληλα να εγκαταλειφθεί ο «πληθυντικός» αλλιώς θα αυτοεγκλωβιστούμε.
Προς τούτο τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας, τα οποία παρεμπιπτόντως ουδόλως αναφέρονται στα λεγόμενα εθνικά θέματα για να γνωρίζουμε τις θέσεις τους, θα πρέπει να τοποθετηθούν με σαφήνεια πάνω στα λεγόμενα «ελληνοτουρκικά» και ιδιαίτερα τι θα πρέπει και τι όχι να περιλαμβάνει ο επικείμενος ελληνοτουρκικός διάλογος!
Είτε με αμερικανό – γερμανική διαμεσολάβηση είτε με απ’ ευθείας συνομιλίες όπως απαιτούν οι Τούρκοι και ισχυρίζονται ότι αυτό είχε συμφωνηθεί στη συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη τον Μάρτιο 2022.
Εξυπακούεται βέβαια ότι από τώρα θα πρέπει να έχει διαμορφωθεί μία κοινά αποδεκτή στρατηγική με έτοιμα σενάρια αντιδράσεων για κάθε πιθανή περίπτωση. Άλλωστε ο κ. Τσαβούσογλου διεγείροντας κάποια φοβικά σύνδρομα εντός των… τειχών, μας απείλησε ότι «αν δεν εκμεταλλευθούμε αυτό το θετικό κλίμα για την επίλυση των προβλημάτων μας (πληθυντικός) τότε αυτό δεν θα διαρκέσει και θα επιστρέψουμε στις εντάσεις».
- Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Liberal.gr