Ιδιόμορφη φαίνεται πως ήταν η σχέση της Ρούλας Πισπιρίγκου και του Μάνου Δασκαλάκη, με την 33χρονη να προχωρά συχνά σε αναρτήσεις με υπονοούμενα, πικρία αλλά και έμμεσες απειλές, δείχνοντας έτσι την εμμονή που είχε μαζί του.
Η εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι!» συγκέντρωσε τις αναρτήσεις της κατηγορούμενης που επικεντρώνονται λίγο μετά τη γέννηση της Τζωρτζίνας.
Στις 11 Ιανουαρίου 2014, η Ρούλα Πισπιρίγκου που κατηγορείται για τον φόνο της 9χρονης, έκανε μια ανάρτηση με έντονη πικρία: «Τη γυναίκα που στα έχει δώσει όλα, και έχει πάρει ως αντάλλαγμα κάτι σκόρπιες αδιαφορίες και ακυρωμένα όνειρα να τη φοβάσαι. Συνήθως ξαναγεννιέται από τις στάχτες της και διεκδικεί τα πάντα από τον πιο αυστηρό κριτή της. Τον εαυτό της».
Λίγο αργότερα φαίνεται πως αφήνει αιχμές για τον ρόλο του πατέρα, καθώς στις 26 Μαΐου 2014 αναφέρει: «Το πιο σημαντικό έργο που μπορεί να κάνει ένας πατέρας για τα παιδιά του είναι να αγαπάει τη μαμά τους».
Το κέρατο πάει σύννεφο
Η Ρούλα Πισπιρίγκου δεν παρέλειψε να ενημερώσει τους διαδικτυακούς φίλους της για την εγκυμοσύνη της, λίγες ημέρες αργότερα ωστόσο, στις 14 Φεβρουαρίου το 2015, την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου γράφει στο λογαριασμό της: «Καρδούλες, αρκουδάκια, σοκολατάκια και το κέρατο πάει σύννεφο».
Φαίνεται πως στην σχέση είχαν αρχίσει τα προβλήματα, αφού πριν κλείσει μήνας από τη γέννηση της Μαλένας, αναφέρει στο λογαριασμό της: «Στους δύο τρίτος δε χωρά. Όμως πάντα υπάρχει μια κ@@@@@@@ που δεν ξέρει να μετράει».
Στις 30 Νοεμβρίου το 2018 ανήρτησε ένα σκίτσο και έγραφε: «Ο άνδρας δεν μπορεί να δει το φίδι που δαγκώνει τη σύζυγό του και η γυναίκα δεν μπορεί να δει τον ογκόλιθο στην πλάτη του συζύγου της. Μερικές φορές ένας άνδρας δεν μπορεί να δει τον πόνο που βιώνει η σύζυγός του, και οι γυναίκες δεν μπορούν να καταλάβουν την πίεση που οι άνδρες αισθάνονται καθημερινά».
Η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια Μανουσία Κυπραίου μιλώντας στην εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι!» ερμήνευσε τις αναρτήσεις της 33χρονης. «Φαίνεται πολύ μεγάλη ανάγκη της Ρούλας για φροντίδα και αγάπη. Αν αναλογιστούμε και λίγο το οικογενειακό της περιβάλλον, φαίνεται ότι χρησιμοποιεί το σύντροφο σαν ένα κράτημα, σαν ένα αυτο-αντικείμενο, κάτι που μας δίνει αυτοπεποίθηση, αξία, μας κάνει να νιώθουμε σημαντικοί».