Αυτό το άρθρο εξετάζει τη ζωή μιας χώρας που δεν κουράζεται ποτέ να αυτοαποκαλείται προπύργιο του Ισλάμ ή να καυχιέται ότι είναι η μοναδική πυρηνική δύναμη μεταξύ των μουσουλμανικών εθνών. Ωστόσο, ούτε το Ισλάμ ούτε η ατομική βόμβα βοήθησαν στην ανάπτυξη της οικονομίας της και στην εβδομήντα πέμπτη επέτειο γέννησής του, το Πακιστάν είναι τόσο αδύναμο όσο ποτέ.
Το 1947, η Βρετανία απέκλεισε το Πακιστάν από την Ινδία ως συνταγματική κυριαρχία της με τον βασιλιά Γεώργιο ΣΤ’ να ανακηρύσσεται ως ο πρώτος αρχηγός του κράτους. Όταν η βασίλισσα Ελισάβετ Β’ ορκίστηκε ως η δεύτερη αρχηγός του κράτους το 1952, υποσχέθηκε να κυβερνήσει τους λαούς του Πακιστάν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους. Ωστόσο, το πραγματικό ενδιαφέρον της Βρετανίας ήταν να καλλιεργήσει και να χρησιμοποιήσει αυτήν την στρατηγικά τοποθετημένη περιοχή ως το προπύργιο ασφαλείας της στην Ασία. Για αυτό, οι εξωτερικές, αμυντικές και στρατηγικές υποθέσεις του Πακιστάν κηρύχθηκαν αποκλειστικοί τομείς του Μονάρχη με τη Βασίλισσα να απολαμβάνει απόλυτη συνταγματική εξουσία να διορίζει το Συμβούλιο Υπουργών, συμπεριλαμβανομένου του Πρωθυπουργού, και πρεσβευτές σε ξένες χώρες.
Η βασίλισσα, ως κυρίαρχος του Πακιστάν, έκανε τη χώρα αυτή μέλος του Συμφώνου της Βαγδάτης, του Οργανισμού Κεντρικής Συνθήκης (CENTO) και του Οργανισμού Συνθήκης της Νοτιοανατολικής Ασίας (SEATO). Αυτές οι συμμαχίες σχηματίστηκαν για να αμφισβητήσουν την επέκταση του σοβιετικού μπλοκ. Το 1955, η βασίλισσα διόρισε τον υποστράτηγο Iskander Mirza ως τον τελευταίο Βρετανό Γενικό Κυβερνήτη στο Πακιστάν. Ο ίδιος Στρατηγός Μίρζα έγινε ο πρώτος Πρόεδρος όταν η Βασίλισσα ανακήρυξε το Πακιστάν κυρίαρχη χώρα στις 23 Μαρτίου 1956.
Όπως θα το είχε η μοίρα, ο Πρόεδρος Mirza συνάντησε τις διαμαρτυρίες των λαών για περιφερειακή αυτονομία και εκλογικές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες προσπάθησε να συγκρατήσει επιβάλλοντας τον πρώτο στρατιωτικό νόμο της χώρας το 1958. Αυτό έδωσε σε έναν άλλο στρατιωτικό στρατηγό, τον στρατάρχη Αγιούμπ Καν την ευκαιρία να συντομεύσει Η βασιλεία του Μίρζα και τρεις εβδομάδες αργότερα, ανέλαβε τη διοίκηση ως δεύτερος διοικητής στρατιωτικού νόμου της χώρας. Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά, το Πακιστάν εξακολουθεί να είναι αλυσοδεμένο από τη στρατιωτική χούντα και δεν υπάρχει κανένα σημάδι ότι τα πράγματα εγκαταλείπουν.
Εν τω μεταξύ, οι στρατηγοί θα μπορούσαν να είχαν βελτιώσει τις ζωές των πολιτών χρησιμοποιώντας την τοποθεσία της χώρας για πολιτιστική συνδεσιμότητα και περιφερειακό εμπόριο. Αλλά προτίμησαν να μετατρέψουν το Πακιστάν σε κέντρο ισλαμικής τρομοκρατίας κάνοντας το μίσος προς την Ινδία εθνική πολιτική. Η πολιτική για το κέρδος από την τρομοκρατία ενδυνάμωσε επίσης τους τρομοκράτες στο γειτονικό Αφγανιστάν με μεγάλο κόστος για τη ζωή και την οικονομία των Αφγανών. Ο έλεγχος των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν ενισχύει τα συμφέροντα της Αλ Κάιντα, των Ταλιμπάν Τεχρίκ (TTP) και άλλων διηπειρωτικών τρομοκρατικών οργανώσεων. Αυτή η προσήλωση έχει απομονώσει το Πακιστάν διεθνώς με σημαντικά υψηλότερες συνέπειες για την εσωτερική σταθερότητα. Σύμφωνα με έκθεση του Πακιστανικού Ινστιτούτου Μελετών Ειρήνης, το Πακιστάν είδε 42% περισσότερες τρομοκρατικές επιθέσεις το 2021 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος με 40% αύξηση στους θανάτους του αμυντικού του προσωπικού.
Ενώ οι Πακιστανοί στρατηγοί ήταν απασχολημένοι σπαταλώντας χρόνο και εθνικούς πόρους στο δόγμα «αιμορραγήστε την Ινδία με χίλιες περικοπές», η ινδική ηγεσία επικεντρώθηκε στην ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και ανέβαινε σταθερά ως η πέμπτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Η εμφάνιση των QUAD του Ειρηνικού και της Μέσης Ανατολής με την Ινδία ως ζωτικό μέλος έχει αυξήσει την απομόνωση του Πακιστάν.
Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ινδία έχουν υπογράψει πολλές αμυντικές συμφωνίες αλλαγής παιχνιδιών, συμπεριλαμβανομένης της Συμφωνίας Βασικής Ανταλλαγής και Συνεργασίας για γεωχωρική υποστήριξη, της Συμφωνίας Συμβατότητας και Ασφάλειας Επικοινωνιών και του Μνημονίου Συμφωνίας ανταλλαγής Logistics. Αυτές οι συμφωνίες θα προσφέρουν στην Ινδία σημαντικό πλεονέκτημα έναντι του Πακιστάν στη ναυσιπλοΐα και τη συλλογή πληροφοριών.
Το ότι οι ΗΠΑ δείχνουν ευελιξία στη συμφωνία για το αμυντικό σύστημα S-400 της Ινδίας με τη Ρωσία και είναι πρόθυμες να εργαστούν γύρω από την άρνηση της Ινδίας να καταδικάσει την εισβολή στην Ουκρανία αποτελούν μαρτυρία της αυξανόμενης επιρροής της Ινδίας. Το Πακιστάν χάνει συνεχώς τη σημασία του στον αυξανόμενο ανταγωνισμό ΗΠΑ-Κίνας με την Ινδία να εμφανίζεται ως η μόνη ασιατική δύναμη ικανή να αντιμετωπίσει την κινεζική επιθετικότητα. Η επιβράδυνση στα έργα CPEC αποκαλύπτει επίσης την αποτυχία του Πακιστάν να διατηρήσει ειλικρινείς σχέσεις και με τους δύο αντιπάλους.
Η παρέμβαση του στρατού στις πολιτικές υποθέσεις με στρατηγούς και ταξίαρχους που καταπατούν εκτελεστικές θέσεις έχει επιδεινώσει προκλήσεις όπως το ενεργειακό έλλειμμα, η συστημική διαφθορά, η παραπαίουσα διακυβέρνηση και η επισιτιστική και ανθρώπινη ασφάλεια. Το Πακιστάν έχει εξασφαλίσει πίστωση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αν και μπορεί να μην βοηθήσει να διατηρήσει την ετοιμοθάνατη οικονομία. Η πολυδιαφημισμένη στροφή του στρατηγού Bajwa στη γεωοικονομία, όπως περιγράφεται στην τελευταία Πολιτική Εθνικής Ασφάλειας, δεν είναι παρά παλιό κρασί σε νέα μπουκάλια και δεν θα εμπόδιζε την ελεύθερη πτώση της ρουπίας.
Η αποτυχία του Πακιστάν να αντιμετωπίσει την ταραχώδη καθοδική πορεία δείχνει την έλλειψη οξυδέρκειας της διανόησης να μάθει από τα λάθη. Ο Manzoor Pashteen, ο οποίος είναι επικεφαλής του Κινήματος Προστασίας των Παστούν (PTM), λέει ότι οι κυβερνώντες απεικονίζουν το Πακιστάν ως ένα καταφύγιο μουσουλμάνων που απολαμβάνουν ένα ισλαμικό σύστημα πρόνοιας.