Των Douglas Barrie, Henry Boyd, James Hackett-Capital.gr
Η Αεροπορία του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (PLAAF) προσθέτει μαχητικά αεροσκάφη με ταχύ ρυθμό. Συνεχίζει επίσης να ενσωματώνει στο αεροσκάφος της μια σειρά ικανών πυραύλων αέρος – αέρος και η αμυντική βιομηχανία της Κίνας αναπτύσσει μια νέας γενιάς όπλα stand-off αέρος – εδάφους. Η χώρα φαίνεται να έχει μικρύνει περαιτέρω ένα μακροχρόνιο κενό δυνατοτήτων στην εγχώρια παραγωγή στρατιωτικών κινητήρων μετάκαυσης turbofan.
Από το 2016, η παραγωγή πολεμικών αεροσκαφών πολλαπλών ρόλων από την PLAAF έχει επικεντρωθεί σε τρία σχέδια: το Chengdu J-10C Firebird, Shenyang J-16 Flanker και το “χαμηλό – παρατηρήσιμο” Chengdu J-20. Μεταξύ αυτών των τριών τύπων, η PLAAF διαθέτει πλέον πάνω από 600 αεροσκάφη σε τουλάχιστον 19 ταξιαρχίες μάχης πρώτης γραμμής και προσπαθεί να επεκταθεί περαιτέρω. Οι πληροφορίες ανοιχτού κώδικα υποδηλώνουν ότι τα τελευταία τρία χρόνια οι ετήσιοι ρυθμοί παραγωγής τόσο του J-16 όσο και του J-20 έχουν πιθανώς διπλασιαστεί. Για το J-20, τα δεδομένα του IISS που αντλήθηκαν από τη βάση δεδομένων Military Balance+ έδειξαν τουλάχιστον 150 αεροσκάφη σε υπηρεσία PLAAF στις αρχές του 2023 και εάν η παραγωγή του J-20 συνεχιστεί με τον τρέχοντα ρυθμό, μέχρι το τέλος του 2023 αυτό το απόθεμα πιθανότατα θα έχει ξεπεράσει αυτό των Lockheed Martin F-22 Raptor των ΗΠΑ. Παρόλο που το συνδυασμένο απόθεμα αεροσκαφών F-22 και F-35 της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ θα παραμείνει σημαντικά μεγαλύτερο προς το παρόν, το Πεκίνο σαφώς δεν είναι ικανοποιημένο με το να παραμείνει δεύτερο με διαφορά σε σχέση με την Ουάσιγκτον όσο αφορά τις προηγμένες ικανότητες αεροπορικής μάχης.
Και οι τρεις τύποι είναι εξοπλισμένοι με ραντάρ ηλεκτρονικής σαρωμένης συστοιχίας (AESA) και μπορούν επομένως να εκμεταλλευτούν καλύτερα τον πύραυλο αέρος – αέρος μεγάλου βεληνεκούς PL-15 (CH-AA-10 Abaddon), που θεωρείται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους ως κάτι το απειλητικό. Το PL-15 είναι επίσης εξοπλισμένο με έναν αναζητητή AESA. Έχουν επίσης αρχίσει να προσθέτουν νέα όπλα αέρος – εδάφους στα οπλοστάσια τους. Το J-16 εμφανίστηκε με ένα αόρατο στο παρελθόν σχέδιο πυραύλων stand-off, το AKF-98, στην αεροπορική έκθεση Zhuhai τον Νοέμβριο του 2022. Το AKF-98 μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την εξερεύνηση μιας οικογένειας όπλων κρουζ με ενιαίες παραλλαγές κεφαλής και υποπυρομαχικών. Μέχρι στιγμής, καμία δεν έχει εντοπιστεί με επιχειρησιακές μονάδες. Ένας άλλος πύραυλος, ο AFK-88C, παρουσιάστηκε επίσης για πρώτη φορά στην ίδια εκδήλωση. Αυτό το όπλο μπορεί να είναι μια ανάπτυξη του πυραύλου αέρος – εδάφους KD-88.
Ενώ η Κίνα έχει ήδη κάνει μεγάλα βήματα προόδου όσο αφορά τις πλατφόρμες πολεμικών αεροσκαφών, τους αισθητήρες και τα όπλα, στο παρελθόν είχε δυσκολευτεί με την ανάπτυξη στρατιωτικών κινητήρων turbofan υψηλής απόδοσης. Η χρήση των κινητήρων Shenyang WS-10C σε μεταγενέστερες παρτίδες J-20, παράλληλα με τους εγχώριους κινητήρες στα J-10C και J-16, δείχνει ότι το Πεκίνο πιστεύει πως έχει τώρα κάνει επίσης σημαντική πρόοδο σε αυτόν τον τομέα. Ένας άλλος εγχώριος στροβιλοκινητήρας υψηλής παράκαμψης, ο Shenyang WS-20, έχει εμφανιστεί σε μια νέα παραλλαγή του βαρέως Xian Y-20, το οποίο μπορεί τώρα να εισέλθει στην παραγωγή. Τα αεροσκάφη βαρέων μεταφορών και τάνκερ ήταν επίσης παραδοσιακά σημεία αδυναμίας για την PLAAF, σε μεγάλο βαθμό ως αποτέλεσμα των δυσκολιών στην παραγωγή κατάλληλου εγχώριου κινητήρα, αλλά τώρα παρατηρείται σημαντική αύξηση των αποθεμάτων.
Το Y-20 έχει γίνει ένα όλο και πιο κοινό θέαμα εκτός Κίνας τα τελευταία χρόνια. Χρησιμοποιήθηκε για την παράδοση του κινεζικού εμβολίου COVID-19 και ιατρικών προμηθειών σε άλλες χώρες, καθώς και οπλικών συστημάτων σε ορισμένους από τους αυξανόμενους πελάτες εξαγωγών του Πεκίνου. Ωστόσο, η PLAAF δεν έχει δείξει ακόμη καμία επιθυμία να αυξήσει το συνολικό μέγεθος της ειδικής δομής της στρατιωτικής της δύναμης αερομεταφοράς (επί του παρόντος έχει μέγεθος έξι συντάγματα σε δύο μεραρχίες). Αντίθετα, τα νέα Y-20 επέτρεψαν την επαναχρησιμοποίηση των παλιών ελαφρών και μεσαίων αεροσκαφών μεταφοράς Y-7 και Y-8 σε εκπαιδευτικούς ή άλλους δευτερεύοντες ρόλους, και πιθανώς επίσης την αύξηση του μεγέθους των μεμονωμένων συνταγμάτων μεταφοράς.
Εάν η προσθήκη πρόσθετων βαρέων συνταγμάτων μεταφοράς στη δομή της δύναμης της δεν αποτελεί άμεση προτεραιότητα για την PLAAF, η παραγωγή μπορεί να αρχίσει να μετατοπίζεται σε εξειδικευμένες παραλλαγές που βασίζονται στο πλαίσιο του αεροσκάφους Y-20, όπως το τάνκερ YY-20, ή μια μελλοντική αντικατάσταση του υπάρχοντος KJ-2000. Η προσθήκη ενός σημαντικού αριθμού YY-20, ειδικότερα, θα αντιπροσώπευε σημαντική βελτίωση για την PLAAF δεδομένης της σχετικής έλλειψης των υφιστάμενων πόρων ανεφοδιασμού αέρος – αέρος της υπηρεσίας. Η σύζευξη μιας τέτοιας δύναμης με τους επεκτεινόμενους στόλους J-10C, J-16 και J-20, και τα συναφή οπλικά τους συστήματα, θα αντιπροσώπευε μια ακόμη πιο σημαντική βελτίωση στη συνολική ικανότητα της PLAAF.