Στην τελευταία του κλιμάκωση της εδαφικής διεκδίκησης στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, το Πεκίνο έχει χαράξει μονομερώς μια νέα επεκτατική γραμμή βάσης στον βόρειο Κόλπο του Τόνκιν, διεισδύοντας βαθιά στα διεθνή ύδατα. Αυτή η θρασύτατη κίνηση, την οποία οι αναλυτές θεωρούν υπερβολική και παραβίαση του διεθνούς δικαίου, δικαίως προκάλεσε διαμαρτυρίες από το Βιετνάμ και εγείρει ανησυχίες για την περιφρόνηση του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) για τους θαλάσσιους κανόνες και κανόνες.
Ο Κόλπος του Tonkin, γνωστός ως Vinh Bac Bo στα βιετναμέζικα, είναι ένας στρατηγικά ζωτικής σημασίας πλωτός δρόμος που μοιράζονται το Βιετνάμ και η Κίνα, έχοντας τεράστιες επιπτώσεις σε οικονομικό, αμυντικό και ασφαλές επίπεδο και για τα δύο έθνη. Το 2000, μετά από χρόνια διαπραγματεύσεων, το Ανόι και το Πεκίνο υπέγραψαν μια Συμφωνία Οριοθέτησης Θαλάσσιων Συνόρων, οριοθετώντας σαφώς το ένα τα χωρικά ύδατα, τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες και τις υφαλοκρηπίδες στον Κόλπο. Αυτή η συμφωνία ορόσημο χαιρετίστηκε ως πρότυπο για την επίλυση θαλάσσιων διαφορών μέσω της διπλωματίας και της τήρησης του διεθνούς δικαίου.
Ωστόσο, η πρόσφατη μονομερής δράση του ΚΚΚ απειλεί να υπονομεύσει αυτή τη δύσκολα κερδισμένη συμφωνία και να κλιμακώσει περαιτέρω τις εντάσεις στην περιοχή. Σχεδιάζοντας μια νέα γραμμή βάσης που εισχωρεί έως και 50 ναυτικά μίλια σε διεθνή ύδατα, το Πεκίνο έχει ουσιαστικά διεκδικήσει τεράστιες περιοχές θαλάσσιου εδάφους που δικαιωματικά ανήκουν στα παγκόσμια κοινά. Αυτή η θρασύδειλη υπέρβαση όχι μόνο παραβιάζει το πνεύμα και το γράμμα της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), αλλά δημιουργεί επίσης ένα επικίνδυνο προηγούμενο για την παραβίαση των καθιερωμένων θαλάσσιων συνόρων και κανόνων.
Οι συνέπειες των υπερβολικών αξιώσεων της Κίνας είναι εκτεταμένες και βαθιά ανησυχητικές. Διεκδικώντας τη δικαιοδοσία του στα διευρυμένα διεθνή ύδατα εντός της νέας γραμμής βάσης, το Πεκίνο θα μπορούσε να εμποδίσει την ελευθερία της ναυσιπλοΐας και την αθώα διέλευση, αρχές που κατοχυρώνονται στη UNCLOS που είναι κρίσιμες για το παγκόσμιο θαλάσσιο εμπόριο και την ασφάλεια. Τα ξένα πλοία, συμπεριλαμβανομένων των εμπορικών πλοίων και των θαλάσσιων σκαφών, θα μπορούσαν τώρα να αντιμετωπίσουν περιορισμούς ή πλήρη άρνηση πρόσβασης σε αυτά τα ύδατα, δυνητικά διαταράσσοντας ζωτικής σημασίας ναυτιλιακές λωρίδες και αυξάνοντας τον κίνδυνο σύγκρουσης.
Επιπλέον, η νέα γραμμή βάσης δίνει δυνητικά στην Κίνα ένα πρόσχημα για να ωθήσει το Βιετνάμ να επαναδιαπραγματευτεί τη «Συμφωνία για τα σύνορα του 2000», διαβρώνοντας περαιτέρω τα σκληρά κέρδη της διπλωματίας και κλιμακώνοντας τις περιφερειακές εντάσεις. Μια τέτοια κίνηση όχι μόνο θα υπονόμευε την αξιοπιστία των υφιστάμενων θαλάσσιων συμφωνιών, αλλά θα ενθάρρυνε επίσης τις ρεβιζιονιστικές φιλοδοξίες του Πεκίνου, θέτοντας ένα επικίνδυνο προηγούμενο για άλλα αμφισβητούμενα εδάφη στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και πέρα από αυτήν.
Η αιτιολόγηση του ΚΚΚ για αυτόν τον υπερβολικό θαλάσσιο ισχυρισμό – διεκδίκηση εθνικής κυριαρχίας και δικαιοδοσίας – είναι κούφια και προδίδει μια ανησυχητική περιφρόνηση για το διεθνές δίκαιο και τα δικαιώματα άλλων εθνών. Με τη μονομερή επαναχάραξη των συνόρων και την καταπάτηση των κοινών υδάτων, το Πεκίνο ουσιαστικά επιχειρεί να ξαναγράψει τους κανόνες ώστε να ταιριάζουν στα δικά του στενά συμφέροντα, υπονομεύοντας το ίδιο το θεμέλιο της διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες.
Το σημαντικότερο είναι ότι οι κινεζικές ενέργειες στον Κόλπο του Τονκίν αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου μοτίβου επιθετικής συμπεριφοράς στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, όπου το Πεκίνο έχει στρατιωτικοποιήσει συστηματικά τεχνητά νησιά, εκφοβίζει τους περιφερειακούς γείτονες και έχει κάνει σαρωτικούς εδαφικούς ισχυρισμούς που αγνοούν κατάφωρα το διεθνές δίκαιο. Από τα νησιά Paracel μέχρι το αρχιπέλαγος Spratly, το ΚΚΚ έχει επανειλημμένα επιδείξει την απροθυμία του να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα συμφέροντα άλλων εθνών, τροφοδοτώντας την περιφερειακή αστάθεια και διαβρώνοντας την εμπιστοσύνη στη δέσμευσή του για ειρηνική επίλυση διαφορών.
Η διεθνής κοινότητα δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει τα στραβά μάτια στις προκλητικές ενέργειες της Κίνας στον Κόλπο του Τόνκιν. Η συναίνεση στις υπερβολικές θαλάσσιες διεκδικήσεις του Πεκίνου θα δημιουργούσε ένα επικίνδυνο προηγούμενο, ενισχύοντας την
Το ΚΚΚ να κλιμακώσει τις ρεβιζιονιστικές του φιλοδοξίες και να υπονομεύσει περαιτέρω τη βασισμένη σε κανόνες τάξη που έχει στηρίξει την περιφερειακή ειρήνη και ευημερία για δεκαετίες.
Μια ισχυρή και ενιαία απάντηση είναι επιτακτική. Το Βιετνάμ και άλλα έθνη που επηρεάζονται από την υπερβολή της Κίνας πρέπει να διαμαρτυρηθούν αποφασιστικά και να επιστήσουν τη διεθνή προσοχή σε αυτό το ζήτημα, θέτοντάς το μέσω διμερών καναλιών και πολυμερών φόρουμ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ως ένθερμος υπερασπιστής της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας και κρίσιμος παράγοντας στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού, θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο διεξαγωγής επιχειρήσεων ελευθερίας ναυσιπλοΐας για να αμφισβητήσουν σωματικά τις υπερβολικές αξιώσεις της Κίνας και να επιβεβαιώσουν τη δέσμευσή τους να τηρούν το διεθνές ναυτικό δίκαιο.
Επιπλέον, η διεθνής κοινότητα πρέπει να διερευνήσει οδούς για την ενίσχυση των μηχανισμών επιβολής της UNCLOS και άλλων διεθνών νομικών πλαισίων που διέπουν τις θαλάσσιες υποθέσεις. Η αποτυχία να λογοδοτήσει το Πεκίνο για τις παραβάσεις του μόνο θα τονώσει την περιφρόνησή του για τους καθιερωμένους κανόνες και θα διαβρώσει περαιτέρω την αξιοπιστία της τάξης που βασίζεται σε κανόνες.
Οι ενέργειες του ΚΚΚ στον Κόλπο του Τόνκιν είναι μια έντονη υπενθύμιση της αυξανόμενης διεκδίκησης του καθεστώτος και της προθυμίας του να υπονομεύσει το διεθνές δίκαιο και την περιφερειακή σταθερότητα επιδιώκοντας τις στενές, ρεβιζιονιστικές του φιλοδοξίες. Τραβώντας μια υπερβολική γραμμή βάσης και καταπατώντας τα διεθνή ύδατα, το Πεκίνο όχι μόνο αμφισβητεί την κυριαρχία και τα δικαιώματα των περιφερειακών εθνών, αλλά αποτελεί επίσης άμεση απειλή για την ελευθερία της ναυσιπλοΐας – μια αρχή που στηρίζει το παγκόσμιο θαλάσσιο εμπόριο και την ασφάλεια.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να σταθεί ενωμένη υπερασπίζοντας την τάξη που βασίζεται σε κανόνες και τις αρχές της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας και του σεβασμού του διεθνούς δικαίου. Η συναίνεση στις υπερβολικές θαλάσσιες διεκδικήσεις της Κίνας θα δημιουργούσε ένα επικίνδυνο προηγούμενο και θα ενθάρρυνε τη ρεβιζιονιστική ατζέντα του ΚΚΚ, αποσταθεροποιώντας περαιτέρω την περιοχή Ινδο-Ειρηνικού και υπονομεύοντας τα θεμέλια του διεθνούς συστήματος. Είναι καιρός για μια σταθερή και με αρχές απάντηση, μια απάντηση που θα υποστηρίζει τις κοινές αξίες της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της ειρηνικής επίλυσης διαφορών.