Το Πακιστάν αποτελείται από τέσσερις επαρχίες, το Παντζάμπ, τη Σιντ, την Χάιμπερ Παχτουνχβά και το Μπαλουχιστάν. Όλες αυτές οι επαρχίες και περιοχές έχουν διαφορετικούς πολιτισμούς, γλώσσες και εθνότητες. Το Πακιστάν, ωστόσο, δεν κατάφερε να τους κρατήσει ενωμένους.
Οι Πουντζάμπι, οι οποίοι είναι αναμφισβήτητα οι πιο ευημερούσες από τις εθνοτικές ομάδες του Πακιστάν, κατέχουν όλες τις σημαντικές θέσεις εντός της κυβέρνησης, του στρατού και του δικαστικού σώματος. Είχαν την τύχη να αποφύγουν πολλές από τις κρίσεις που μαστίζουν την υπόλοιπη χώρα. Αυτές οι κρίσεις, που συνεχίζουν να επιμένουν, έχουν τροφοδοτήσει τη σεχταριστική και αυτονομιστική βία.
Ως εκ τούτου, οι Πακιστανοί έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση συνασπισμού με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Shehbaz Sharif, η οποία δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει καμία από τις τόσο απαραίτητες οικονομικές μεταρρυθμίσεις στη χώρα.
Ο Naveed Baseer, ειδικός στο Πακιστάν είπε: «Οι άνθρωποι δεν είναι ευχαριστημένοι με την κυβέρνηση του Πακιστάν ή το σύστημα του Πακιστάν ή ό,τι κι αν κάνει ο στρατός, ό,τι κι αν κάνει το δικαστικό σώμα. Δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι και αναζητούν τέτοιες κινήσεις που μπορούν να εμφανιστούν και να τους οδηγήσουν».
Οι Μπαλόχοι ζουν ως μειονότητα στη γη τους και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν διώξεις στα χέρια του Πακιστανικού Στρατού και της υπηρεσίας κατασκοπείας, ISI.
- Διαφήμιση –
Με την οικονομική κρίση του Πακιστάν λόγω του αυξανόμενου χρέους και της συρρίκνωσης του συναλλάγματος, η κατάσταση των Μπαλόχ έχει γίνει ακόμη πιο τρομερή.
Το αυτονομιστικό κίνημα στο Μπαλουχιστάν έχει ενταθεί και η αντίθεση ενάντια στο Πακιστάν και τη σύμμαχό του, την Κίνα, έχει αυξηθεί.
Σήμερα, αρκετοί οργανισμοί υπέρ της ανεξαρτησίας, όπως ο Jeay Sindh Qaumi Mahaz (JSQM), το Παγκόσμιο Συνέδριο του Σίντι και το Κίνημα Ελευθερίας του Τζέι Σιντ, έχουν αποκτήσει μια ευρύτερη βάση υποστήριξης στη Σιντ και σε διεθνείς πλατφόρμες.
Οι Σίντι, που μπορούν να αναζητήσουν τις ρίζες τους στον αρχαίο πολιτισμό της κοιλάδας του Ινδού, έχουν συνειδητοποιήσει ότι παραμένοντας ενσωματωμένοι στο Πακιστάν, το μέλλον τους θα είναι αβέβαιο και υπό απειλή. Οι φωνές για ένα ξεχωριστό κράτος έχουν μαζέψει έτσι ατμό.
Οι Παστούν, όπως και οι υπόλοιποι απογοητευμένοι πολίτες του Πακιστάν, έχουν χάσει την πίστη τους στην κυβέρνηση.
Το κατεχόμενο από το Πακιστάν Κασμίρ (PoK) και το Γκιλγκίτ Μπαλτιστάν, τα οποία βρίσκονται υπό τη βίαιη κατοχή του Πακιστάν από το 1947, βιώνουν επίσης μαζική αντίσταση στην πακιστανική κυβέρνηση.
Ο καταστροφικά υψηλός πληθωρισμός, οι ελλείψεις τροφίμων και φαρμάκων, η ανεργία και η αυξανόμενη δυσπιστία προς την κυβέρνηση είναι οι βασικοί μοχλοί πίσω από τις πρόσφατες μαζικές διαδηλώσεις κατά του Πακιστάν.
Το Πακιστάν εκμεταλλεύεται εδώ και καιρό το PoK και το Gilgit Baltistan για τους πόρους του και έχει χρησιμοποιήσει τις περιοχές ως τόπους αναπαραγωγής για την τρομοκρατία και έχει εκμεταλλευτεί τους φυσικούς πόρους τους.
Αυτή η περιοχή χρησιμοποιείται επίσης ως σημείο εκτόξευσης για την ώθηση τρομοκρατών στην Ινδία.
Η συνεχιζόμενη αναταραχή τόσο στο πολιτικό όσο και στο οικονομικό μέτωπο στο Πακιστάν έχει οδηγήσει σε εκτεταμένη εξέγερση στη χώρα.
Αυτός ο κίνδυνος φαίνεται επικείμενος καθώς η πακιστανική ρουπία συνεχίζει να βυθίζεται σε νέα χαμηλά έναντι του δολαρίου και κάθε μέρα είναι ένας αγώνας επιβίωσης για τη μεγάλη πλειοψηφία του πακιστανικού πληθυσμού.