Τέλος! Ολοκληρώθηκε το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα, ίσως, όλων των εποχών. Η ΑΕΚ δεν τα κατάφερε. Τερμάτισε δεύτερη. Δεν κατάφερε να πάρει δεύτερο συνεχόμενο τίτλο πραγματικά στις λεπτομέρειες. Πραγματικά στην τελευταία φάση με την κεφαλιά του… Ανσαριφάρντ.
Σιχαίνομαι, όμως, το «δοκάρι και μέσα… θεός» και το «δοκάρι και έξω… αποτυχημένος». Όπως δεν μπορώ να δεχθώ ότι η ΑΕΚ έχασε το πρωτάθλημα σε ένα παιχνίδι. Όχι. Δεν το έχασε στο Καραϊσκάκη χάνοντας από τον Ολυμπιακό, ούτε καν στην Τούμπα, ενώ κέρδιζε στο 81’ και τελικά ηττήθηκε. Το πρωτάθλημα δεν είναι… τελικός Κυπέλλου να τον κρίνει ένας αγώνας και μία στιγμή. Είναι πολλές στιγμές κι αυτές έπαιξαν το ρόλο τους για να βγει άξιος πρωταθλητής ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ εν τέλει δεύτερη.
Οι δυο ισοπαλίες με τον Πανσερραϊκό, η ισοπαλία με Κηφισιά και Παναιτωλικό, είναι βαθμοί που ναι μεν η ΑΕΚ βρήκε μέσω των ντέρμπι στην κανονική διάρκεια, αλλά τα ντέρμπι είναι ντέρμπι και δεν είναι εύκολο να μην χάνεις ποτέ σε αυτά. Η ΑΕΚ έτρεξε από πέρυσι ένα σερί 17 αήττητων αγώνων με τους διεκδικητές της. Κάποια στιγμή θα έσπαγε. Και έσπασε, όπως ήταν φυσικό.
Το κομβικό παιχνίδι στην οικονομία της κουβέντας ήταν θεωρώ το 2-2 με τον ΠΑΟΚ στη Φιλαδέλφεια. Από το 2-0 της ΑΕΚ έγινε το 2-2. Εκεί ο ΠΑΟΚ πήρε ψυχική δύναμη που την εξαργύρωσε στο φινάλε.
Αυτό το πρωτάθλημα κρίθηκε στις λεπτομέρειες, με όλες τις ομάδες να κάνουν λάθη και εν τέλει να το παίρνει αυτή που έκανε τα λιγότερα. Η ΑΕΚ για το επίπεδό της έκανε πάρα πολλά λάθη. Τα περισσότερα ατομικά. Πολλά ατομικά! Πάρα πολλά! Και σε Ελλάδα και σε Ευρώπη τακτικά η ΑΕΚ ήταν αρκετά σωστή. Τα μισά ατομικά λάθη να έκαναν οι παίκτες της τώρα θα μιλούσαμε διαφορετικά. Όμως αυτό που δεν μπορούσα όλη τη χρονιά να δεχθώ με τίποτα ήταν ο εφησυχασμός σε κάποια ματς που η ΑΕΚ ήταν μπροστά στο σκορ.
Δεδομένα η απογοήτευση είναι μεγάλη. Λίγο πιο προσεκτική, περισσότερο κυνική και σοβαρή να ήταν η ΑΕΚ στα μισά ματς απ’ όσα προηγήθηκε και δεν πήρε τελικά νίκες, θα ήταν σήμερα πρωταθλήτρια.
Και πάμε λίγο στα αγωνιστικά, γιατί τα παραπάνω ήταν η πνευματική αντιμετώπιση των αγώνων της.
Σαφώς υπήρξαν και θετικά και αρνητικά. Ο πήχης πέρυσι ανέβηκε απότομα ψηλά. Στην Ευρώπη η ΑΕΚ σε όμιλο κόλαση πάλεψε με ό,τι είχε και δεν είχε. Όμως υπήρξαν και αγώνες που ομάδα έβγαζε κούραση και δεν «έπνιγε» τον αντίπαλο όπως πέρυσι σε αρκετά παιχνίδια. Δεν είχε αυτή τη φλόγα που είχε πέρυσι. Μπροστά ήταν περισσότερο αποτελεσματική, αν και δεν έκανε τόσες πολλές ευκαιρίες όπως πέρυσι, ειδικά στα πλέι οφ. Το μεγάλο πρόβλημα ήταν αμυντικό. Η επιθετική άμυνα που λατρέψαμε την ομάδα να παίζει την περσινή σεζόν, σε λίγα ματς την είδαμε στο επίπεδο που ονειρευόμασταν.
Από τη στιγμή που η επιθετική άμυνα μειώθηκε, οι αντίπαλοι έβγαιναν περισσότερες φορές στην επίθεση, απειλούσαν και έβρισκαν γκολ.
Ακόμα κι έτσι όμως η ΑΕΚ έχασε αυτό το πρωτάθλημα στο τελευταίο λεπτό της τελευταίας αγωνιστικής των πλέι οφ! Στενάχωρο, αλλά και ικανό να προσφέρει τεράστια μαθήματα.
Ο Αλμέιδα είναι δεδομένο πως έχει κάνει την αυτοκριτική του. Σαφώς έκανε κι αυτός λάθη. Σαφώς και πρέπει να έμαθε απ’ αυτά. Θα τα δούμε και στις μεταγραφές, αλλά και στην προετοιμασία. Η ΑΕΚ θέλει αναβάθμιση σε αρκετές θέσεις και θα τις κάνει. Θέλει και μία φρεσκάδα στο παιχνίδι της για να βρει τα σωστά τρεξίματά της.
Το μεγάλο της φετινό πρόβλημα είναι πως πολλοί παίκτες της μέσα στη σεζόν δεν φορμαρίστηκαν όσο έπρεπε. Αυτό είναι σημαντικό κομμάτι που ο προπονητής με τους συνεργάτες του, έχοντας και την εμπειρία της Ευρώπης φέτος, επιβάλλεται να δουν για τη νέα σεζόν.
Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γραφτούν και να αναλυθούν. Χρόνος τώρα υπάρχει. Το σίγουρο είναι πως η ΑΕΚ δεν είναι… πυροτέχνημα. Δυο χρόνια τώρα είναι η πιο σταθερή ομάδα στην Ελλάδα. Δυο χρόνια τώρα έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους βαθμούς! Πέμπτη την πήρε ο Αλμέιδα και εκτός Ευρώπη και δυο σερί χρονιές έχω να δω την ΑΕΚ να διεκδικεί πρωτάθλημα πάρα πολλά χρόνια! Σχεδόν 20!
Οσο κι αν ακούγεται οξύμωρο αυτή την ώρα η ΑΕΚ είναι στα καλύτερά της! Γήπεδο, διοίκηση, κόσμος ενωμένος και ένας προπονητής «δεμένος» μαζί της, που πάει για την τρίτη του σεζόν στην ομάδα. Ασφάλεια και σταθερότητα, κυριαρχεί στην ΑΕΚ. Λίγο το παρελθόν να κοιτάξουμε αυτό είναι σπάνιο φαινόμενο. Και είναι το μεγαλύτερο κέρδος για το μέλλον. Ο προγραμματισμός έχει ήδη γίνει για τη νέα χρονιά και ήδη τρέχει. Η ΑΕΚ και του χρόνου θα είναι εκεί που πρέπει να είναι…
Κι αν βγαίνει… 2η θα στεναχωριέται. Δεν θα πανηγυρίζει αν βγαίνει… 3η στη βαθμολογία και μάλιστα για δεύτερη σερί χρονιά!
Και κάτι τελευταίο: τον χαρακτήρα σου και το επίπεδό σου τον δείχνεις σε απλές στιγμές. Όπως για παράδειγμα στον τρόπο που μιλάς σε έναν σερβιτόρο! Τον χαρακτήρα σου τον δείχνεις σε μεγάλες στιγμές, είτε είναι θετικές είτε αρνητικές. Ο Αλμέιδα μέσα στην πίκρα του βγήκε και αναγνώρισε δημόσια τον ΠΑΟΚ δίνοντας συγχαρητήρια. Πόσο άσχημο όμως είναι για έναν άνθρωπο την αμέσως επόμενη στιγμή που έγραψε ιστορία το πρώτο πράγμα που είχε στο μυαλό του είναι να πικάρει τον αντίπαλο και όχι να πανηγυρίσει τον άθλο του με τα παιδιά του! Η ιστορία έχει ήδη κρίνει για το επίπεδο του καθενός και πάνω απ’ όλα ο ΑΕΚτζής πρέπει να νιώθει περήφανος που έχει στην ομάδα του έναν άνθρωπο του επιπέδου του «Πελάδο».
sportdog.gr