Το εγχείρημα της Κίνας σε αναπτυσσόμενες χώρες σε όλο τον κόσμο συνδέθηκε πάντα με τις γνωστές τακτικές της, όπως η παγίδα του χρέους, η μετατόπιση επικίνδυνων βιομηχανιών, το αθέμιτο εμπόριο και το ντάμπινγκ κ.λπ. Ωστόσο, ορισμένες σημαντικές πτυχές της αυξανόμενης κινεζικής κυριαρχίας δεν έχουν προσελκύσει μεγάλη προσοχή διεθνώς.
Αυτές περιλαμβάνουν τη στρατηγική και τις επιχειρηματικές πρακτικές που εφαρμόζουν οι κινεζικές εταιρείες ενώ δραστηριοποιούνται σε εξωγήινους. Ωστόσο, οι πρακτικές αξίζουν περισσότερο έλεγχο λόγω του πιθανού μακροπρόθεσμου αντίκτυπού τους στο πολιτιστικό τοπίο των χωρών υποδοχής. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των κινεζικών εταιρειών που εργάζονται σε αφρικανικές χώρες είναι η επιμονή τους να χρησιμοποιούν συσκευές ασφαλείας και ανθρώπινο δυναμικό από την Κίνα. Αυτό συνιστά την τοποθέτηση προσωπικού και εξοπλισμού ασφαλείας σε διάφορες τοποθεσίες κατασκευής ή άλλων έργων μόνο από κινεζικά πρακτορεία. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, η ταχεία ανάπτυξη των κινεζικών επιχειρήσεων οδήγησε στην ανάπτυξη περίπου ενός εκατομμυρίου Κινέζων υπηκόων με περισσότερες από δέκα χιλιάδες κινεζικές εταιρείες στην Αφρική. Μόνο οι κινεζικές εταιρείες ασφαλείας έχουν εμπιστευθεί την ασφάλεια αυτών των περιουσιακών στοιχείων και υπηκόων, ενώ παράλληλα διασφαλίζουν τις θαλάσσιες διαδρομές. Η πρακτική φαίνεται να έχει τις ιδεολογικές της ρίζες στην εποχή της αποικιοκρατίας, όταν οι εταιρείες υποστήριζαν ιδιωτικούς στρατούς για να αναπτυχθούν στις αποικίες τους. Η αιτιολόγηση του Πεκίνου για τη μαζική χρήση των κινεζικών συστημάτων ασφαλείας εξαρτάται από τα μεγάλα έργα υποδομής του στην Αφρική. Εκτός από τις υποδομές, η χώρα έχει σημαντικά μερίδια σε έργα εξόρυξης σε ολόκληρη την ήπειρο. Επιπλέον, ο αυξανόμενος κινεζικός ζήλος στην Αφρική πιστεύεται ότι τροφοδοτείται από τους τεράστιους φυσικούς πόρους της ηπείρου.
Η αγορά των κινεζικών υπηρεσιών ασφαλείας έχει αυξηθεί σημαντικά από την έναρξη της Πρωτοβουλίας της Κίνας Belt and Road στην Αφρική. Ωστόσο, η επίσημη υποστήριξη της πρακτικής δόθηκε από την κινεζική κυβέρνηση το 2018 με τη μορφή κανονισμών ασφαλείας για εταιρείες που εργάζονται σε άλλες χώρες. Οι κανονισμοί καλύπτουν την ασφάλεια των κινεζικών εταιρειών, ιδρυμάτων και προσωπικού που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό, περιγράφοντας επακριβώς τις απαιτήσεις εκπαίδευσης, τις αξιολογήσεις ασφαλείας και τις διαδικασίες μετριασμού του κινδύνου. Εξετάζουν επίσης διαδικασίες για την ανταλλαγή δεδομένων και την υποβολή εκθέσεων σχετικά με τις εξελίξεις στην τοπική ασφάλεια. Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν δώσει ώθηση στις κινεζικές ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας που δραστηριοποιούνται σε διάφορες αφρικανικές χώρες.
Πριν από την έναρξη της Πρωτοβουλίας Belt and Road στην Αφρική, πολλές κινεζικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Αφρική πιστεύεται ότι χρησιμοποιούν ένοπλες πολιτοφυλακές. Ιδρύθηκαν για να προστατεύουν τα κινεζικά συμφέροντα από την εγκληματική ή πολιτική βία. Το σύστημα έκτοτε άνοιξε τη θέση του για καλά οργανωμένους και πιο ισχυρούς φορείς που εργάζονται σε συντονισμό με τοπικούς φορείς. Ενώ οι περισσότερες κινεζικές εταιρείες παρέχουν τις παραδοσιακές υπηρεσίες ασφαλείας, πολλές από αυτές έχουν αποκτήσει εξελιγμένες δυνατότητες συλλογής πληροφοριών και παρακολούθησης έναντι πιθανών απειλών. Μερικοί από αυτούς φαίνονται επίσης να συνεργάζονται στενά με τοπικούς θεσμούς, συμπεριλαμβανομένων των ενόπλων δυνάμεων. Ωστόσο, η αυξανόμενη επιρροή τους και η αυξανόμενη παρέμβασή τους σε τοπικά προβλήματα οδηγεί σε πολλά προβλήματα νόμου και τάξης στις χώρες υποδοχής. Το 2018, δύο Κινέζοι εργολάβοι ασφαλείας συνελήφθησαν στη Ζάμπια με την κατηγορία ότι παρείχαν παράνομη εκπαίδευση και προμήθευαν στολές και στρατιωτικό εξοπλισμό σε τοπική εταιρεία ασφαλείας. Συγκεκριμένα, τρεις χώρες, δηλαδή το Κονγκό, το Σουδάν και το Νότιο Σουδάν πιστεύεται ότι αντιμετωπίζουν ζητήματα νόμου και τάξης λόγω των δραστηριοτήτων κινεζικών υπηρεσιών. Το πρόβλημα μπορεί επίσης να εξαπλωθεί και σε άλλες χώρες, καθώς πολλές κινεζικές εταιρείες προσπαθούν να δημιουργήσουν συνεργασίες ασφάλειας στο Μάλι, το Τζιμπουτί, την Αίγυπτο, την Αιθιοπία, τη Νότια Αφρική και την Τανζανία.
Η εκμεταλλευτική στάση των κινεζικών εταιρειών και η καταπάτηση των μηχανισμών ασφαλείας στην Αφρική στρέφουν σταδιακά τους ντόπιους εναντίον τους. Η πλειονότητα των Αφρικανών πολιτών δεν τους βλέπει ως ανεξάρτητες οντότητες αλλά ως μέρος της κινεζικής κυβέρνησης. Οι εργολάβοι ασφαλείας φαίνεται να προωθούν τη μεγαλύτερη ώθηση μάρκετινγκ όπλων της Κίνας, καθώς εμπλέκονται στη διαφήμιση και την πώληση εξοπλισμού ασφαλείας σε τοπικούς εταίρους. Οι εκπρόσωποι αυτών των εταιρειών ή οι γονείς/πελάτες τους συχνά αναφέρονται σε διεθνείς εκθέσεις όπλων μαζί με κινέζους αμυντικούς προμηθευτές.
Αν και οι κινεζικές υπηρεσίες ασφαλείας έχουν αποκτήσει σημαντική επιρροή στις αφρικανικές χώρες και έχουν εισχωρήσει στους θεσμούς τους, η αποδοχή τους από τον τοπικό πληθυσμό εξακολουθεί να είναι μεγάλη. Η συνεχιζόμενη εκμετάλλευση των ντόπιων κατοίκων και η περιφρόνηση του περιβάλλοντος και του πολιτισμού αυτών των χωρών αποτελούν σοβαρά οδοφράγματα στο ταξίδι των κινεζικών εταιρειών.