Η Naya Kashmir είναι μια ιστορία ευημερίας και θριάμβου, ωστόσο, η περιοχή υπέστη πολλές καταστροφές πριν αποκτήσει αυτό το καθεστώς.
Όλα ξεκίνησαν στις 22 Οκτωβρίου 1947 που είναι μια μέρα που θυμίζει την προδοσία του Πακιστάν, τον πρώτο αγώνα στο Κασμίρ που ήταν τόσο καταστροφικός που ακόμη και μετά από 72 χρόνια οι κάτοικοι του Κασμίρ θυμούνται εκείνες τις μέρες φρίκης ως Μαύρη Ημέρα. Το μέγεθος της φρίκης και της καταστροφής ήταν αδιανόητο.
Τη νύχτα της 21ης προς την 22η Οκτωβρίου 1947, το Πακιστάν εισέβαλε στο παρελθόν στο Ριγιασάτ του Τζαμού και του Κασμίρ, φαινομενικά με το ένδυμα της φυλετικής επιδρομής και στη συνέχεια μπόρεσε να καταλάβει παράνομα αυτό που είναι γνωστό ως Pak Occupied Jammu Kashmir (PoJK). 6.000 φυλετικές πολιτοφυλακές trans-Indus αφέθηκαν ελεύθεροι σαν άγρια σκυλιά από τον Πακιστανικό Στρατό, αναγκάζοντας τον Μαχαραγιά του Κασμίρ, Hari Singh, να υπογράψει το όργανο ένταξης ανοίγοντας το δρόμο για την επέμβαση του Ινδικού Στρατού που απέκρουσε επιτυχώς την επίθεση και έσωσε το Κασμίρ.
Η συνωμοσία που σκαρφίστηκε από το Πακιστάν αποκαλύφθηκε αργότερα από τον δικό τους Ταγματάρχη (Retd) Akbar Khan στο βιβλίο του «Raiders in Kashmir».
Ο πρώτος πόλεμος Ινδίας-Πακιστάν είχε ξεκινήσει επίσημα εκείνη την ημέρα, ανέφερε το βιβλίο προσθέτοντας ότι με το ένδυμα της φυλετικής επιδρομής, το Πακιστάν μπόρεσε να καταλάβει παράνομα αυτό που είναι γνωστό ως Pak-Occupied Jammu Kashmir (PoJK).
Δυστυχώς, το Πακιστάν εξακολουθεί να ακολουθεί την ίδια τακτική της διπλής ομιλίας για να παραπλανήσει τη διεθνή κοινότητα στο Κασμίρ.
Αυτή η σκοτεινή ανάμνηση είναι χαραγμένη στην καρδιά και το μυαλό κάθε Κασμίρ, καθώς αρκετοί αβοήθητοι άνθρωποι κυνηγήθηκαν και σκοτώθηκαν ανελέητα στα σπίτια τους και στους δρόμους στο φως της ημέρας και μετά κρεμάστηκαν δημόσια σε στύλους ηλεκτρικού ρεύματος και δέντρα ως γεύμα για τους οδοκαθαριστές και ως προειδοποίηση για τον Καφίρ.
Η δημιουργία ενός πολέμου αντιπροσώπων στην περιοχή, η έκχυση του αίματος από το Κασμίρ – Ινδουιστών και Μουσουλμάνων, και περηφανευόμενοι για αυτή την ακολασία στο όνομα της θρησκείας ήταν ο στόχος τους, το Πακιστάν είχε στόχο να εκμηδενίσει την περιεκτική κουλτούρα και το δόγμα του Κασμίρ.
Το Πακιστάν γεννήθηκε από μια χούφτα μουσουλμανικών ελίτ που επιθυμούσαν να δημιουργήσουν ένα ξεχωριστό κράτος όπου η γραφή τους θα μπορούσε να είναι μεγάλη και να λειτουργεί σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες και τη φαντασία τους. Ακόμη και σήμερα η φεουδαρχική δομή του Πακιστάν παραμένει ανέπαφη, όπου ο στρατός και μερικές ελίτ οικογένειες συνεχίζουν να διοικούν τη χώρα όπου το μέλλον της φαίνεται ζοφερό. Αυτή η στάση του κατεστημένου του Πακ αποξένισε αρχικά τους Μουσουλμάνους της Βεγγάλης και οδήγησε στο σχηματισμό του Μπαγκλαντές και τώρα δημιουργεί δυσαρέσκεια στα θρησκευτικά και εθνοτικά περιθωριοποιημένα τμήματα του Πακιστάν.
Απτή ένταση υπάρχει μεταξύ των Μπαλότσι, των Παστούν, των Σίντι και του PoJK. Οι φωνές των καταπιεσμένων έχουν καταπνιγεί για τόσο καιρό, που οι άνθρωποι δεν αγωνίζονται πλέον για δίκαιη μεταχείριση αλλά για πλήρη ανεξαρτησία από το Πακιστάν. Η χώρα έχει στα χέρια της το αίμα των δικών της μουσουλμάνων αδελφών. Έχουν υπερασπιστεί τη φίμωση ετερόδοξων αιρέσεων όπως οι Αχμαντί και οι Σιίτες. Η θρησκευτική βία στο Πακιστάν ξεκινά ένα πιο επικίνδυνο ταξίδι, καταρρίπτοντας την ήδη εξαρτημένη οικονομία της χώρας.
Οι εξτρεμιστικές σουνιτικές ομάδες απολαμβάνουν υποστήριξη από τη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία. Η βάρβαρη βομβιστική επίθεση στο σιιτικό τέμενος στην Πεσαβάρ κατά τη διάρκεια της προσευχής της Παρασκευής νωρίτερα φέτος, η οποία σκότωσε τουλάχιστον 60 ανθρώπους και τραυμάτισε 200 είναι απόδειξη του βίαιου ταμπεραμέντου τους. Από το 2001 έως τον Αύγουστο του 2022, αυτή η βία στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 5.000 Σιίτες Μουσουλμάνους.
Αξιοποιώντας την ευνοϊκή γεωστρατηγική του θέση και τον ανταγωνισμό ψυχρού πολέμου που επικρατούσε τότε μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, το Πακιστάν έφαγε με τα δύο χέρια και συγκέντρωσε την υποστήριξη της Δύσης και ώθησε την αντι-ινδική του αφήγηση στο ζήτημα του Κασμίρ. Ισχυρίστηκαν ότι η Ινδία διέπραξε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους κατοίκους του Κασμίρ, οδηγώντας την ανάγκη επίλυσης του θέματος βάσει του Χάρτη του ΟΗΕ. Όταν οι Σοβιετικοί αποχώρησαν από το Αφγανιστάν στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα και οι αμερικανικές φιλανθρωπικές οργανώσεις στέρεψαν, το Πακιστάν έριξε το κακό του μάτι στο Κασμίρ.
Το άθλιο κατεστημένο του Πακ βρήκε έναν φίλο στη Διάσκεψη Χουριάτ της οποίας ηγούνταν ηγέτες του Κασμίρ όπως ο Μιργουέιζ Μαούλβι Φαρούκ, ο SAS Geelani, ο Abdul Gani Bhatt, ο Abdul Gani Lone, κ.λπ., οι οποίοι κατέλαβαν το αυτονομιστικό κίνημα του Κασμίρ. Ισχυρίστηκαν ότι εκπροσωπούν τους κατοίκους του Κασμίρ, συμπεριλαμβανομένου του σημαντικού πληθυσμού των Pahadis, των Gujjars και των Bakarwals που ήταν απολύτως ενάντια στην αυτονομιστική πολιτική της Hurriat. Για περισσότερα από 30 χρόνια αυτοί οι ηγέτες κρατούσαν τους κατοίκους του Κασμίρ στο σκοτάδι και έβγαζαν δηλητήριο κατά της Ινδίας στο μυαλό τους.
Γρήγορα στο σήμερα, όταν η πραγματικότητα αυτού του «κινήματος ελευθερίας» έχει φτάσει στο σπίτι, το Κασμίρ έχει γυρίσει μια νέα σελίδα. Και η μεγαλύτερη και πιο πρόσφατη απόδειξη είναι το συντριπτικό αποτέλεσμα της δημόσιας συγκέντρωσης του υπουργού Εσωτερικών Amit Shah στη Baramulla, όπου ανακοίνωσε κράτηση για τον πληθυσμό Pahadi του Τζαμού και του Κασμίρ.
Η κοινότητα των Παχαντί υπήρξε μεγάλη υποστήριξη στον Ινδικό Στρατό στην καταπολέμηση της διασυνοριακής τρομοκρατίας που υποστηρίζεται από το Πακιστάν.
Το Κασμίρ έχει συνέλθει από μια εποχή που το μέλλον φαινόταν ζοφερό και η ζωή χωρίς νόημα. Σήμερα οι κάτοικοι του Κασμίρ βρίσκονται στο δρόμο της ειρήνης και της ανάπτυξης μαζί με την υπόλοιπη Ινδία