• Ο Ερντογάν έχει λάβει υποσχέσεις. • Είναι έτοιμος να μπει στο επίκεντρο της δράσης ως νόμιμος παράγοντας στη διαδικασία εφαρμογής της συμφωνίας. • Θα καταφέρει η επιτροπή επιλογής του Νόμπελ Ειρήνης να αγνοήσει τον Τραμπ και του χρόνου;
Πίεση στη Χαμάς
Ο Τραμπ δεν αρκέστηκε, επομένως, στο να υποσχεθεί αλλαγές (ή να εκδώσει έμμεσες ή σαφείς προειδοποιήσεις) στα ίδια τα εμπόλεμα μέρη. Αυτό έγινε για να ενισχυθεί το κίνητρο αυτών των υπομεσολαβητών (κυρίως Τουρκίας και Κατάρ) να ασκήσουν ισχυρή πίεση στη Χαμάς, ώστε να συμφωνήσει να μαλακώσει τις άκαμπτες θέσεις της.
Όσον αφορά την Τουρκία, η αμερικανική αποζημίωση φαίνεται να είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη. Στον Ερντογάν υποσχέθηκαν την παράδοση αεροσκαφών F-35, τα οποία τόσο απεγνωσμένα επιθυμούσε, και είναι έτοιμος να μπει στο κέντρο της συζήτησης ως νόμιμος παράγοντας στη διαδικασία εφαρμογής της συμφωνίας.
Έτσι, ο Λευκός Οίκος κατάφερε να δημιουργήσει ένα δίπτυχο πλέγμα από ισχυρούς μοχλούς επιρροής στη Χαμάς. Το σωρευτικό βάρος αυτών των μοχλών δυσκόλεψε, προς το παρόν, την απόρριψη του σχεδίου της. (Όσον αφορά το Ισραήλ, ο Τραμπ ενεργοποίησε αυτούς τους μοχλούς άμεσα, αλλά σε εντελώς διαφορετική δόση.) Έτσι, δημιουργήθηκε η απαραίτητη υποδομή για ολόκληρη τη συμφωνία, στην οποία ενσωματώθηκαν καρότα και μαστίγιο με βάση την επιχειρηματική αρχή του “δούναι και λαβείν” από το επιχειρηματικό εργαστήριο του Τραμπ.
Η εξάρτηση της Χαμάς από την Τουρκία
Παρόλο που το Κατάρ είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι χορεύει όχι μόνο με τις ΗΠΑ αλλά και με τον διάβολο, το γεγονός ότι η Ντόχα δεν έχει σημειώσει επιτυχία στις προσπάθειες διαμεσολάβησης μέχρι στιγμής (ειδικά μετά την αποτυχημένη ισραηλινή επίθεση εναντίον αξιωματούχων της Χαμάς στο Κατάρ) είναι αυτό που οδήγησε τον πρόεδρο στην πρωτοποριακή του απόφαση να στραφεί στην Άγκυρα, να κατακλύσει τον Ερντογάν με λόγια κατάκτησης και επαίνους και να εκμεταλλευτεί τη μεγάλη εξάρτηση του κινήματος της Χαμάς από την Τουρκία για να την καταστήσει βασικό ανάδοχο του σχεδίου του.
Έτσι, αναβάθμισε επίσης τους δεσμούς ασφαλείας και πολιτικής της με την Ουάσινγκτον (με την ελπίδα ότι το τίμημα της ενδυνάμωσης της Τουρκίας και της έφερες της στην αρένα δεν θα ήταν πολύ υψηλό για το Ισραήλ και ότι ο Αμερικανός εταίρος του θα του παρείχε την κατάλληλη αποζημίωση ασφαλείας σε αντάλλαγμα).”