ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ//HELLAS JOURNAL
Μια πενταετία πέρασε από το τελευταίο readiness των F-4 Phantom στην 135 Σμηναρχία Μάχης στην Σκύρο.
Τότε τα «γεράκια» με τα Phantom δήλωναν σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ πως «δεν κάνουν βήμα πίσω ούτε για να πάρουν φόρα». Και αυτό έκαναν πάντα όλοι όσοι είχαν τάξει εαυτούς στην υπεράσπιση του ελληνικού ουρανού, με οποιαδήποτε πλατφόρμα τους εμπιστευόταν η πατρίδα.
Από τότε έως σήμερα όμως οι «γερόλυκοι» της Πολεμικής Αεροπορίας δεν κατέθεσαν τα όπλα.
- Αντιθέτως σε κάθε άσκηση, εθνική ή με τη συμμετοχή συμμάχων, τα μαχητικά «θρύλος» για την Πολεμική Αεροπορία βρίσκονται στον αέρα και οι «Phantομάδες» δεν είναι λίγες οι φορές που παρέδωσαν μαθήματα σε ό,τι έχει να κάνει με σενάρια κρούσης.
Το καθημερινό πρόγραμμα των «Phantομάδων» συμβαδίζει απόλυτα με εκείνο των ιπταμένων και μηχανικών από τις άλλες πολεμικές μοίρες σε όλη την επικράτεια. Η συμμετοχή τους σε εκατοντάδες ασκήσεις της χρονιάς που μόλις πέρασε, αποδεικνύει ότι η 338 Μοίρα «Άρης» παραμένει- παρά τα χρόνια που βαραίνουν τις πτέρυγες των F-4- μάχιμη και ετοιμοπόλεμη.
Και μάλιστα το τελευταίο διάστημα τα Phantom έχουν επιστρέψει στα readiness αλλά απέναντί τους δεν έχουν τα τουρκικά F-16. Αυτά τα αναλαμβάνουν πλέον είτε τα ελληνικά του ιδίου τύπου, είτε τα Μirage 2000-5 τα οποία εμφανίζονται ολοένα και περισσότερο χάρη στην αύξηση των διαθεσιμοτήτων.
Το readiness των F-4 όμως είναι ταγμένο απέναντι στα τουρκικά Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη που αποτελούν τον «άψυχο» πονοκέφαλο για το αεροπορικό επιτελείο από την στιγμή που καταγράφουν δεκάδες αν όχι και εκατοντάδες κάποιες φορές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου. Μάλιστα είναι και τα μέσα που με αυτά οι Τούρκοι δεν σταματούν την επίσημη κατασκοπεία τους πάνω από τα ελληνικά νησιά, την οποία μάλιστα φρόντισαν πρόσφατα να την δημοσιοποιήσουν, διαμαρτυρόμενοι για τη μεταφορά των Μ-1117 στα νησιά.
- Το διθέσιο- δικινητήριο Phantom επιλέχθηκε ως λύση ανάγκης θα μπορούσε να πει κανείς, διότι ουδείς θέλεις στην πολεμική αεροπορία να «φορτώνει» με ώρες πτήσης για την αναγνώριση και αναχαίτιση ενός UAV, μαχητικά F-16 & Mirage 2000-5.
Αν το Phantom αποτελεί την ενδεδειγμένη λύση ή μια λύση ανάγκης, το γνωρίζει πολύ καλύτερα η Πολεμική Αεροπορία!
Πάντως ορισμένα εκ των F-4 Phantom της 338 Μοίρας «Άρης» είναι αυτά που συνήθως τις ημέρες που οι Τούρκοι δεν επιλέγουν να εισβάλουν μαζικά στον ελληνικό ουρανό, πετούν περίπου στο ύψος των Μη Επανδρωμένων. Οι αεροπόροι τους μάλιστα γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο θα υποχρεώσουν τον επίγειο χειριστή του κάθε UAV να το απομακρύνει.
Και είναι σκληρό, όπως σημειώνεται από τους ανθρώπους που έχουν ζήσει τη μοναξιά της πτήσης, η απογείωση και η πολύωρη αστυνόμευση ιδίως μέσα στη νύχτα, εφόσον αυτή απαιτείται.
Την ίδια στιγμή συνεχίζονται οι δοκιμαστικές πτήσεις του ελληνικού επιτηρητικού UAV «Αρχύτας» ενώ σε εμβρυακό στάδιο σχεδίασης βρίσκεται το τακτικό UCAV «Γρύπας», το οποίο φαίνεται ότι θα έχει αρκετά στοιχεία-τουλάχιστον σχεδιαστικά- από το Ισραηλινό Heron.
Παράλληλα η anti-UAV προσπάθεια εντείνεται κάτω από άκρα μυστικότητα, με το «μάτι» να έχει τοποθετηθεί σε κομβικά σημεία και να δοκιμάζεται στις αποστάσεις που βλέπει. Οι μετρήσεις, οι δοκιμές, οι καταγραφές και πολλά σημεία των δοκιμών, λέγεται πως παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την μελλοντική χρήση του συστήματος που θα δίνει τέτοιες απαντήσεις οι οποίες θα οδηγήσουν το τουρκικό επιτελείο σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις για τις παράνομες πτήσης, κατασκοπείας και αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και νησιών στο ανατολικό Αιγαίο.