Αφού παρέλειψε δύο φορές την κλήτευση στην υπόθεση των αγνοουμένων μαθητών των Μπαλόχ, ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός του Πακιστάν Anwarul Haq Kakar εμφανίστηκε τελικά στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ισλαμαμπάντ [IHC] την περασμένη Τετάρτη. Η κλήση είχε εκδοθεί από τον ανώτερο δικαστή Puisne, Mohsin Akhtar Kayani, του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ισλαμαμπάντ [IHC] κατά την ακρόαση μιας αναφοράς που κατατέθηκε από τον δικηγόρο ανθρωπίνων δικαιωμάτων Imaan Mazari σχετικά με την εξαναγκαστική εξαφάνιση 59 μαθητών Baloch.
Παρατηρώντας ότι «ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός δεν πρέπει να θεωρεί προσβολή την προσέλευση στο δικαστήριο», ο δικαστής Kayani σημείωσε ότι «Ακόμα και μετά από 21 ακροάσεις, η απουσία θετικών αποτελεσμάτων [για την ανάκτηση των αγνοουμένων] αποτελεί προσβολή για το Σύνταγμα του Πακιστάν. ” Ως εκ τούτου, έγραψε στη διαταγή του ότι «Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος εκτός από την κλήση του πρωθυπουργού, των υπουργών και των γραμματέων για να ενημερώσουν το δικαστήριο γιατί δεν δίνεται η δέουσα σημασία στο θέμα».
Ωστόσο, αντί να αποδεχτεί τη θεσμική αποτυχία και να ενημερώσει το δικαστήριο για τα βήματα που έγιναν για την ανάκτηση των αγνοουμένων μαθητών των Μπαλόχ, ο Kakar προσπάθησε αντ ‘αυτού να θολώσει το θέμα κάνοντας μια εφαπτομένη. Απαλλάσσοντας ευθαρσώς την κυβέρνηση για τυχόν λάθη, συνέχισε διαμαρτυρόμενος ότι «Η σειρά κατηγοριών [για ανεξέλεγκτες εξαναγκαστικές εξαφανίσεις στο Μπαλουχιστάν] που ασκούνται κάθε δεύτερη μέρα εναντίον του κράτους πρέπει να σταματήσει».
H
παντελής έλλειψη ανησυχίας του Kakar για τις αναγκαστικές εξαφανίσεις στο Μπαλουχιστάν έγινε εμφανής όταν είπε σε έναν δημοσιογράφο φεύγοντας από το δικαστήριο ότι «υπερασπίστηκε τις κατηγορίες εναντίον του κράτους στο όνομα των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων». Αν και εξαιρετικά επαίσχυντη, αυτή η ανεύθυνη δήλωση δεν αποτελεί μεγάλη έκπληξη, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που οι δυνάμεις στο Πακιστάν επιδεικνύουν μια τόσο σκληρή στάση απέναντι στον βάναυσο λαό του Μπαλουχιστάν.
Τον Απρίλιο του 2019, ενώ απαντούσε στο ερώτημα του παρουσιαστή του Geo TV Hamid Mir για αναγκαστικές εξαφανίσεις στο Μπαλουχιστάν, ο τότε Γενικός Διευθυντής [ΓΔ] της πτέρυγας μέσων ενημέρωσης του Πακιστανικού στρατού, στρατηγός Asif Ghafoor, είχε το θάρρος να πει ότι «Εσείς έχουμε μια βαθιά προσκόλληση με τους αγνοούμενους [αλλά] έχουμε και εμείς. Δεν ευχόμαστε να λείπει κανείς. Αλλά όταν είναι πόλεμος, πρέπει να κάνεις πολλά [δυσάρεστα] πράγματα – όπως λένε, όλα είναι δίκαια στον έρωτα και στον πόλεμο. ο πόλεμος είναι πολύ αδίστακτος». [Η υπογράμμιση προστέθηκε].
Τρεις μήνες αργότερα, σε ένα tweet, η DGISPR παραδέχτηκε ότι ορισμένοι αγνοούμενοι περιλαμβάνουν «αυτούς που έχουν το κράτος [που] βρίσκονται υπό νομική διαδικασία». Η παραδοχή ότι όσοι βρίσκονται υπό νομική διαδικασία εξαφανίζονται βίαια ως θέμα ρουτίνας είναι πράγματι πολύ ανησυχητική, καθώς αποτελεί ξεκάθαρη παραδοχή της συνενοχής του πακιστανικού στρατού στην ενορχήστρωση αναγκαστικών εξαφανίσεων μέσω διαφόρων υπηρεσιών και κρυφών «τμημάτων θανάτου» που δρουν στο Μπαλουχιστάν υπό εντολή του.
Το θέμα των αναγκαστικών εξαφανίσεων στο Πακιστάν είναι τόσο οξύ που η Παγκόσμια Έκθεση του Human Rights Watch 2019 για το Πακιστάν αναφέρει: «Κατά τη διάρκεια αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων, οι πακιστανικές δυνάμεις ασφαλείας είναι συχνά υπεύθυνες για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως βασανιστήρια, αναγκαστικές εξαφανίσεις, κράτηση χωρίς κατηγορία , και εξωδικαστικές δολοφονίες… Οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι συνεχίζουν επίσης να χρησιμοποιούνται ως όργανο πολιτικού εξαναγκασμού. Οι αρχές δεν επιτρέπουν την ανεξάρτητη παρακολούθηση των δίκες στα στρατοδικεία και πολλοί κατηγορούμενοι στερούνται το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη». [Η υπογράμμιση προστέθηκε].
Θα έλειπε κανείς για να απαριθμήσει όλα τα περιστατικά εξαναγκαστικών εξαφανίσεων στο Μπαλουχιστάν καθώς ανέρχονται σε χιλιάδες. Ωστόσο, δύο τέτοιες περιπτώσεις αξίζουν αναφοράς καθώς υποδηλώνουν τα ιλιγγιώδη ύψη της θεσμικής ατιμωρησίας. Το πρώτο περιστατικό είναι ένα περιστατικό που τράβηξε την προσοχή της διεθνούς προσοχής στις 26 Απριλίου 2010, όταν η Ασιατική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων [AHRC] εξέδωσε επείγουσα έκκληση [AHRC-UAC-053-2010] ζητώντας την υποστήριξη του κοινού μέσω προσφυγών στις αρμόδιες αρχές σχετικά με την αδυναμία του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Πακιστάν να ανακτήσει τον 35χρονο Μπαλόχ ονόματι Jalil Reki Baloch, ο οποίος απήχθη από άτομα με πολιτικά ρούχα στις 13 Φεβρουαρίου 2009».
Δύο πράγματα κάνουν αυτή την έκκληση AHRC πιο ανησυχητική. Το ένα, δηλώνει ξεκάθαρα ότι ο Jalil Baloch «αγνοείται ακόμη δεκαπέντε μήνες μετά τη σύλληψή του από πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών, παρά τις παραδοχές των αξιωματούχων ότι είναι υπό κράτηση». [Η έμφαση προστέθηκε], και δύο, υπάρχει μια συγκεκριμένη αναφορά ότι «Αν και το Ανώτατο Δικαστήριο έχει καταβάλει έντονες προσπάθειες για να αντιμετωπίσει το ζήτημα των εξαφανίσεων στο Πακιστάν, εξακολουθεί να μην μπορεί να κρατήσει στρατιωτικό προσωπικό, όπως εκείνο της Υπηρεσίας Πληροφοριών Inter Services (ISI) υπεύθυνος για παράνομες συλλήψεις και κρατήσεις». [Η υπογράμμιση προστέθηκε].
Η εκστρατεία έκκλησης του AHRC απέτυχε να εντοπίσει ή να σώσει τον Μπαλόχ. Δύο χρόνια και οκτώ μήνες αφότου εξαφανίστηκε βίαια με το φως της ημέρας παρουσία πολλών μαρτύρων, το νεκρό σώμα του Baloch με φρικτά σημάδια βασανιστηρίων βρέθηκε κοντά στην πόλη Turbat στην περιοχή Kech του Balochistan. Είχε πυροβοληθεί σε στυλ εκτέλεσης καρδιάς και κατέληξε ως ένα ακόμη όνομα στη μακρά λίστα των διαβόητων θυμάτων του πακιστανικού στρατού «σκοτώστε και απορρίψτε».
Η δεύτερη υπόθεση είναι πιο πρόσφατη και αφορά την εξαναγκαστική εξαφάνιση και την εξωδικαστική δολοφονία ενός άλλου Μπαλόχ που ονομάζεται Balaach Mola Bakhsh, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η πολιτική απαγωγής, δολοφονίας και απόρριψης του πακιστανικού στρατού συνεχίζεται αμείωτη.
Ο Bakhsh απήχθη από το προσωπικό του Αντιτρομοκρατικού Τμήματος [CTD] από το σπίτι του στο Turbat στις 29 Οκτωβρίου πέρυσι. Ωστόσο, μια Πρώτη Πληροφοριακή Έκθεση εναντίον του κατατέθηκε από το CTD μόνο μετά από 22 ημέρες κατά τις οποίες ισχυρίστηκε ότι ο Baalach συνελήφθη στις 20 Νοεμβρίου και βρέθηκαν πέντε κιλά εκρηκτικά στην κατοχή του. Παρήχθη ενώπιον δικαστηρίου από το CTD στις 21 Νοεμβρίου.
Στις 23 Νοεμβρίου, το CTD ισχυρίστηκε ότι τέσσερις τρομοκράτες μιας «απαγορευμένης ομάδας» είχαν σκοτωθεί σε μια συνάντηση στο Τουρμπάτ το προηγούμενο βράδυ. Παραδόξως, ο Baalach [ο οποίος βρισκόταν τότε υπό κράτηση στο CTD] καταγράφηκε ως ένας από τους τρομοκράτες που σκοτώθηκαν. Αυτή η αφανής εξωδικαστική δολοφονία οδήγησε σε μαζική δημόσια κατακραυγή και για να καλύψει το έγκλημά τους, το CTD άλλαξε την αρχική του εκδοχή και ισχυρίστηκε ότι ο Baalach σκοτώθηκε σε διασταυρούμενα πυρά όταν οδηγούσε μια ομάδα CTD σε ένα κρησφύγετο τρομοκρατών.