Το μεγαλύτερο έθνος του κόσμου πρόκειται να συρρικνωθεί. Η Κίνα αντιπροσωπεύει περισσότερο από το ένα έκτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Ωστόσο, μετά από τέσσερις ασυνήθιστες δεκαετίες κατά τις οποίες ο πληθυσμός της Κίνας αυξήθηκε από 660 εκατομμύρια σε 1,4 δισεκατομμύρια, ο πληθυσμός της βρίσκεται σε καλό δρόμο να μειωθεί φέτος, για πρώτη φορά από τον μεγάλο λιμό του 1959-1961.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία από το Εθνικό Γραφείο Στατιστικής της Κίνας, ο πληθυσμός της Κίνας αυξήθηκε από 1,41212 δισεκατομμύρια σε μόλις 1,41260 δισεκατομμύρια το 2021 – μια ρεκόρ χαμηλή αύξηση μόλις 480.000, ένα απλό κλάσμα της ετήσιας αύξησης των οκτώ εκατομμυρίων ή τόσο συνηθισμένη πριν από μια δεκαετία. Ενώ η απροθυμία για απόκτηση παιδιών ενόψει των αυστηρών μέτρων κατά του COVID μπορεί να συνέβαλε στην επιβράδυνση των γεννήσεων, έρχεται εδώ και χρόνια. Το συνολικό ποσοστό γονιμότητας της Κίνας (γεννήσεις ανά γυναίκα) ήταν 2,6 στα τέλη της δεκαετίας του 1980 – πολύ πάνω από το 2,1 που απαιτείται για την αντικατάσταση των θανάτων.
Ήταν μεταξύ 1,6 και 1,7 από το 1994 και έπεσε στο 1,3 το 2020 και μόλις στο 1,15 το 2021. Συγκριτικά, στην Αυστραλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες το συνολικό ποσοστό γονιμότητας είναι 1,6 γεννήσεις ανά γυναίκα. Στη γερασμένη Ιαπωνία είναι 1,3. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι η Κίνα εγκατέλειψε την πολιτική της για το ένα παιδί το 2016 και εισήγαγε μια πολιτική για τα τρία παιδιά, που υποστηρίζεται από φορολογικά και άλλα κίνητρα, πέρυσι.
Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι η Κίνα εγκατέλειψε την πολιτική της για το ένα παιδί το 2016 και εισήγαγε μια πολιτική για τα τρία παιδιά, που υποστηρίζεται από φορολογικά και άλλα κίνητρα, πέρυσι. Οι θεωρίες διαφέρουν σχετικά με το γιατί οι Κινέζες παραμένουν απρόθυμες να κάνουν παιδιά ενόψει των κρατικών κινήτρων. Το ένα περιλαμβάνει τη συνηθισμένη σε μικρές οικογένειες, το άλλο αφορά το αυξανόμενο κόστος ζωής, το άλλο αφορά την αύξηση της ηλικίας γάμου, που καθυστερεί τις γεννήσεις και μειώνει την επιθυμία για τεκνοποίηση.
Επιπλέον, η Κίνα έχει λιγότερες γυναίκες σε ηλικία τεκνοποίησης από ό,τι αναμενόταν. Περιορισμένα στο να έχουν μόνο ένα παιδί από το 1980, πολλά ζευγάρια επέλεξαν αγόρι, αυξάνοντας την αναλογία φύλου κατά τη γέννηση από 106 αγόρια για κάθε 100 κορίτσια (η αναλογία στο μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου κόσμου) σε 120 και σε ορισμένες επαρχίες σε 130 .
Συρρίκνωση, βάσει εύλογων υποθέσεων, ο συνολικός πληθυσμός της Κίνας αυξήθηκε κατά ένα χαμηλό μετά τον λιμό μόλις 0,34 στους 1.000 πέρυσι. Οι προβολές που εκπονήθηκαν από μια ομάδα της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών της Σαγκάης έχουν πέσει φέτος –για πρώτη φορά μετά τον λιμό– κατά 0,49 στις χίλιες.
Το σημείο καμπής ήρθε μια δεκαετία νωρίτερα από το αναμενόμενο. Μόλις το 2019, η Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών της Κίνας ανέμενε ότι ο πληθυσμός θα κορυφωθεί το 2029, στα 1,44 δισεκατομμύρια. Η έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για τις Προοπτικές Πληθυσμού του 2019 ανέμενε την κορύφωση αργότερα, το 2031-32, στα 1,46 δισεκατομμύρια.
Η ομάδα της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών της Σαγκάης προβλέπει ετήσια μέση μείωση 1,1% μετά το 2021, ωθώντας τον πληθυσμό της Κίνας σε 587 εκατομμύρια το 2100, λιγότερο από το μισό από αυτό που είναι σήμερα. Οι εύλογες υποθέσεις πίσω από αυτήν την πρόβλεψη είναι ότι το συνολικό ποσοστό γονιμότητας της Κίνας πέφτει από 1,15 σε 1,1 από τώρα έως το 2030 και παραμένει εκεί μέχρι το 2100.
Η ταχεία πτώση θα έχει βαθύ αντίκτυπο στην οικονομία της Κίνας. Ο πληθυσμός σε ηλικία εργασίας της Κίνας κορυφώθηκε το 2014 και προβλέπεται να συρρικνωθεί σε λιγότερο από το ένα τρίτο αυτής της κορυφής έως το 2100. Ο ηλικιωμένος πληθυσμός της Κίνας (ηλικίας 65 ετών και άνω) αναμένεται να συνεχίσει να ανεβαίνουν για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, προσπερνώντας τον πληθυσμό σε ηλικία εργασίας της Κίνας κοντά στο 2080.
Μεγαλύτεροι και πολύ λιγότερο νέοι Αυτό σημαίνει ότι ενώ υπάρχουν επί του παρόντος 100 άτομα σε ηλικία εργασίας διαθέσιμα για να υποστηρίξουν κάθε 20 ηλικιωμένους, έως το 2100, 100 Κινέζοι σε ηλικία εργασίας θα πρέπει να υποστηρίξουν έως και 120 ηλικιωμένους Κινέζους. Η μέση ετήσια μείωση κατά 1,73% του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας της Κίνας δημιουργεί το σκηνικό για πολύ χαμηλότερη οικονομική ανάπτυξη, εκτός εάν η παραγωγικότητα αυξηθεί γρήγορα.
Το υψηλότερο κόστος εργασίας, λόγω του ταχέως συρρικνούμενου εργατικού δυναμικού, πρόκειται να ωθήσει τη μεταποίηση χαμηλού περιθωρίου και έντασης εργασίας από την Κίνα σε χώρες με άφθονη εργασία, όπως το Βιετνάμ, το Μπαγκλαντές και η Ινδία. Το κόστος εργασίας ήδη κατασκευής στην Κίνα είναι διπλάσιο από ό,τι στο Βιετνάμ.
Περισσότερη φροντίδα, λιγότερη παραγωγή Ταυτόχρονα, η Κίνα θα χρειαστεί να κατευθύνει περισσότερους από τους παραγωγικούς της πόρους στην παροχή υπηρεσιών υγείας, ιατρικής και φροντίδας ηλικιωμένων για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός ολοένα και πιο ηλικιωμένου πληθυσμού.
Η μοντελοποίηση του Κέντρου Πολιτικών Μελετών στο Πανεπιστήμιο Victoria δείχνει ότι χωρίς αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Κίνας, οι συνταξιοδοτικές πληρωμές της θα πενταπλασιαστούν από 4% του ΑΕΠ το 2020 σε 20% του ΑΕΠ το 2100. Για χώρες που εξάγουν πόρους όπως η Αυστραλία , αυτές οι αλλαγές είναι πιθανό να απαιτήσουν επαναπροσανατολισμό των εξαγωγών προς κατασκευαστές εκτός Κίνας.
Για τους εισαγωγείς αγαθών, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, η πηγή των αγαθών πρόκειται να μετατοπιστεί σταδιακά προς νέα και αναδυόμενα κέντρα παραγωγής. Παρά τις προβλέψεις ότι αυτός θα είναι «ο κινεζικός αιώνας», αυτές οι πληθυσμιακές προβλέψεις υποδηλώνουν ότι η επιρροή μπορεί να μετακινηθεί αλλού – συμπεριλαμβανομένης της γειτονικής Ινδίας, της οποίας ο πληθυσμός αναμένεται να εμφανιστεί.