Ένας από τους επίμονους μύθους που διαδόθηκαν από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) είναι ότι το ψήφισμα 2758 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, που εγκρίθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1971, έκανε αυτόματα την Ταϊβάν μέρος της ΛΔΚ. Αυτός ο μύθος επαναλήφθηκε πιο πρόσφατα στη Λευκή Βίβλο για την Ταϊβάν (Xinhua, 10 Αυγούστου 2022, The Taiwan Question and China’s Reunification in the New Era’) που κυκλοφόρησε από το Γραφείο Υποθέσεων της Ταϊβάν του Κρατικού Συμβουλίου και το Γραφείο Πληροφοριών του Κρατικού Συμβουλίου στο τον απόηχο της επίσκεψης στην Ταϊβάν της προέδρου της Βουλής των ΗΠΑ, Νάνσι Πελόζι. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το αρχικό ψήφισμα και την πρόθεσή του να εκτιμήσει τη στρέβλωση και την παραπληροφόρηση που επιχειρεί η ΛΔΚ για να πείσει τον κόσμο για την πολιτική της «Μία Κίνα».
Η τελευταία Λευκή Βίβλος αναφέρει το αρχικό ψήφισμα που εγκρίθηκε το 1971, το οποίο δεσμευόταν «να αποκαταστήσει όλα τα δικαιώματά της στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και να αναγνωρίσει τους εκπροσώπους της κυβέρνησής της ως τους μόνους νόμιμους εκπροσώπους της Κίνας στα Ηνωμένα Έθνη και να απελάσει αμέσως οι εκπρόσωποι του Τσιάνγκ Κάι-σεκ από τη θέση που κατέχουν παράνομα στα Ηνωμένα Έθνη και σε όλους τους οργανισμούς που σχετίζονται με αυτά». Ως εκ τούτου, η Κίνα έχει λάβει τη θέση ότι αυτό το ψήφισμα «διευθέτησε μια για πάντα τα πολιτικά, νομικά και διαδικαστικά ζητήματα της εκπροσώπησης της Κίνας στον ΟΗΕ, και κάλυψε ολόκληρη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένης της Ταϊβάν.
Η στρατηγική της Κίνας, όπως θα φανεί, είναι διπλή. Πρώτον, διαστρεβλώνει το ψήφισμα 2758 του ΟΗΕ για να αποτρέψει την αναγνώριση της Ταϊβάν από τον ΟΗΕ ή τα συναφή με αυτήν όργανα ως ανεξάρτητο έθνος και, ως εκ τούτου, δηλώνει: «Η Ταϊβάν δεν έχει κανένα λόγο ή δικαίωμα να ενταχθεί στον ΟΗΕ ή σε οποιονδήποτε άλλο διεθνή οργανισμό του οποίου η ιδιότητα μέλους περιορίζεται σε κυρίαρχα κράτη». Δεύτερον, η παγκοσμιοποίηση της αρχής της «Μίας Κίνας» στο πλαίσιο του Ψηφίσματος 2758 συνέπεσε με την αυξανόμενη διείσδυσή της στο σύστημα των Ηνωμένων Εθνών, επιτρέποντας στη ΛΔΚ να πείσει άλλους οργανισμούς να αποδεχθούν τη στάση της για την Ταϊβάν.
Το πόσο συνειδητή στρατηγική είναι αυτή η διαστρέβλωση γίνεται σαφές σε μια Έκθεση του Μαρτίου 2022 από την Jessica Drun και τη Bonnie Glaser που γράφτηκε για το German Marshall Fund (The Distortion of UN 2758 to Limit Taiwan’s Access to the United Nations, German Marshall Fund, Μάρτιος 2022 πρόσβαση στις 9 Οκτωβρίου 2022). Η έκθεση υποστηρίζει ότι από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, η ΛΔΚ έχει αναλάβει μια εκστρατεία για να ερμηνεύσει εκ νέου την απόφαση 2758 του ΟΗΕ ως βασισμένη στην αρχή της «Μία Κίνα» και να διαδώσει την πλάνη ότι, μέσω του ψηφίσματος, τα κράτη μέλη του ΟΗΕ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Ταϊβάν είναι μέρος της ΛΔΚ. Μια ανάγνωση των επίσημων πρακτικών και των πρακτικών των συνεδριάσεων του ΟΗΕ δείχνει ότι το 1971, οι χώρες σκόπευαν αποκλειστικά να παραχωρήσουν τη θέση που κατείχε η Δημοκρατία της Κίνας στη Γενική Συνέλευση και στο Συμβούλιο Ασφαλείας στη ΛΔΚ.
Είναι σημαντικό ότι η ΛΔΚ έχει αποκτήσει την ικανότητα να επηρεάζει το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών κατά τρόπο ώστε να μπορεί να αποκλείει την Ταϊβάν από οργανισμούς υπό τον ΟΗΕ. Αυτή η διείσδυση του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών έχει επιτευχθεί με διάφορα μέσα, συμπεριλαμβανομένων εξειδικευμένων χρηματοδοτικών προγραμμάτων, υπογραφής μνημονίων συνεργασίας και ενσωμάτωσης υπηκόων της ΛΔΚ σε όλα τα επίπεδα του προσωπικού του ΟΗΕ και εκτός αυτού. Ενώ η Κίνα έχει επανειλημμένα ισχυριστεί ότι υπάρχει διεθνής συναίνεση στους ισχυρισμούς της για την Ταϊβάν, μια πιο προσεκτική ματιά στο ψήφισμα 2758 του ΟΗΕ δείχνει ότι η γλώσσα της με κανέναν τρόπο δεν επηρεάζει την κινεζική θέση.
Το κρίσιμο είναι ότι το ψήφισμα του ΟΗΕ δεν περιλαμβάνει τις λέξεις «Δημοκρατία της Κίνας» ή «Ταϊβάν». Απλώς υπαινίσσεται ότι ο πρώτος εκκενώνει την έδρα του στον ΟΗΕ. (Madoka Fukuda, «Η Κίνα χρησιμοποιεί ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών για να συνεχίσει να διεκδικεί την Ταϊβάν», The Diplomat, 26 Αυγούστου 2022). Το καλοκαίρι του 1971, προτάθηκαν διάφορα ψηφίσματα σχετικά με την αντιμετώπιση της έδρας της «Κίνας» στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, της μόνιμης έδρας «Κίνας» στο Συμβούλιο Ασφαλείας κ.λπ. Επτά σχέδια ψηφίσματος και μια τροπολογία από τη Σαουδική Αραβία τέθηκαν στο βήμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, με τρία να πιεστούν για ψηφοφορία, μεταξύ των οποίων 2758 (με την υποστήριξη της Αλβανίας και 22 άλλων χωρών).
Όταν η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε το 2758, ήταν ένα αποτέλεσμα που η ΛΔΚ δεν περίμενε με ανυπομονησία. Πριν από τη συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών τον Οκτώβριο του 1971, η ΛΔΚ κυκλοφόρησε επιστολές στα μέλη μεταφέροντας τη θέση της ότι η Ταϊβάν ήταν μέρος της Κίνας και ότι το έδαφος της επεστράφη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η επιστολή ενημέρωνε ότι η Κίνα δεν θα είχε καμία σχέση με τον [ΟΗΕ] εάν υιοθετούσε μια θέση δύο Κίνας, «Μίας Κίνας», Μίας Ταϊβάν» ή «το καθεστώς της Ταϊβάν απομένει να καθοριστεί».
Η έκθεση του German Marshall Fund δείχνει ότι οι προσπάθειες της ΛΔΚ να επιβάλλουν την άποψή της στην παγκόσμια κοινότητα ότι υπάρχει ισοδυναμία μεταξύ της αρχής «Μία Κίνα» και του Ψηφίσματος 2758 του ΟΗΕ συνεχίζονται με σθένος από τη δεκαετία του 1990, λόγω του συνδυασμού της αυξανόμενης επιρροής της ΛΔΚ στην ΟΗΕ και ο εκδημοκρατισμός της Ταϊβάν. Έκτοτε, το επίκεντρο της παραπληροφόρησης της ΛΔΚ ήταν να πείσει τη διεθνή κοινότητα να μετατοπίσει την άποψή της για το ψήφισμα 2758 του ΟΗΕ και την Αρχή της Μίας Κίνας που διακρίνονται σε μια στάση όπου και τα δύο θεωρούνται ίσα, π.χ.