Εκτός από τα γεγονότα με τα δύο drones να εκρήγνυται πάνω από το Κρεμλίνο και τα πολλά «θολά» σημεία στο αφήγημα της Μόσχας θα πρέπει να εστιάσουμε στους λόγους που σήμερα το επιτελείο του Βλαντιμίρ Πούτιν επιλέγει να ανεβάσει και πάλι στο «βαθύ κόκκινο» την ένταση όχι τόσο με την Ουκρανία όσο με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου έχει το Κρεμλίνο να στοχοποιήσει τόσο ανοιχτά και τόσο άμεσα την Ουάσιγκτον για γεγονότα που λαμβάνουν χώρα εντός της Ρωσίας. Η σημερινή ανακοίνωση από την πλευρά της Ρωσικής Προεδρίας αντήχησε περίεργα στο Οβάλ γραφείο χωρίς πάντως να βγαίνει προς τα έξω ο αιφνιδιασμός πως το ρωσικό επιτελείο ανέμενε.
Η Ουάσιγκτον αυτή τη στιγμή ξεκαθαρίζει πως εάν όλα όσα η Μόσχα ισχυρίζεται ισχύουν θα πρέπει να ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο στενός του κύκλος να αναρωτηθούν για τα επίπεδα ασφαλείας και ετοιμότητας που «πωλούν» στο εσωτερικό τους ακροατήριο.
Γιατί το ρωσικό αφήγημα δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει;
Ο τρόπος με τον οποίο η Ρωσία επιχειρεί να παρουσιάσει τα όσα συνέβησαν πάνω από το Κρεμλίνο μπορεί να δημιουργεί τις συνθήκες προκειμένου να βρεθεί ξανά «απτός» εχθρός που θα δικαιολογήσει τα όσα έχουν σχεδιαστεί για τη συνέχεια του πολέμου με την Ουκρανία αλλά είναι επίσης βέβαιο πως εάν πετούν με τόση ευκολία μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο κεντρικότερο και καλύτερα φυλασσόμενο σημείο της ρωσικής Πρωτεύουσας, πως σύντομα ο φόβος θα είναι καθημερινότητα για τους Ρώσους πολίτες.
Το «παιχνίδι» της προπαγάνδας που όλες οι πλευρές ειδικά σε ακραίες, όσο ένας πόλεμος, καταστάσεις χρησιμοποιούν κατά καιρούς, δεν έχει πάντοτε απόλυτα μετρήσιμα και κυρίως ελεγχόμενα αποτελέσματα. Εάν οι Μοσχοβίτες μετά το χθεσινό περιστατικό ξεκινήσουν να κλείνονται στα σπίτια τους φοβούμενοι μην δεχθούν επίθεση από έναν «αόρατο» εχθρό τότε πολύ δύσκολα το Κρεμλίνο θα καταφέρει να πείσει πως ο πόλεμος θα πρέπει να συνεχιστεί μέχρι τελικής νίκης.
Το ίδιο ίσως και χειρότερο θα είναι για το εσωτερικό της Ρωσίας το αποτέλεσμα εάν αποδειχθεί πως τα δυο drones και τα όσα ακολούθησαν είναι δημιουργία από εντός της χώρας δυνάμεις. Ποιος θα μπορέσει να εμπιστευτεί μετά τον Πούτιν και τους ανθρώπους του, παρά την τεράστια ισχύ του, όταν θα γνωρίζει πως είναι ικανός για να επιτύχει έναν στόχο να «στήσει» ένα τέτοιο περιστατικό στην καρδιά της χώρας του;
Η επαναφορά της πυρηνικής απειλής
Δυτικοί αναλυτές σημειώνουν πως η χθεσινή κίνηση και η κλιμάκωση στην ρητορική της Μόσχας έχει έναν και μοναδικό στόχο: την επαναφορά της πυρηνικής απειλής στο τραπέζι. Η Ρωσία τους πρώτους τουλάχιστον 8 μήνες από την εισβολή στην Ουκρανία και μετά χρησιμοποίησε σε αρκετές περιπτώσεις το status της πυρηνικής δυναμικής της.
Η αλήθεια είναι πως στην Δύση η συγκεκριμένη τακτική έφερε προβληματισμό και δεύτερες σκέψεις και δημιούργησε καθυστερήσεις και κάποιες φορές και άρνηση στην ανοιχτή στήριξη του Κιέβου. Η τακτική αυτή όμως χρησιμοποιήθηκε και πάλι χωρίς μέτρο και σχέδιο. Σήμερα περισσότερο από ποτέ η Δύση φαίνεται πως για κάθε ρωσικό «θα χρησιμοποιήσουμε πυρηνικά» ανταπαντά ένα δυτικό «κανείς δεν σας πιστεύει».
Αυτό φυσικά και δεν ευνοεί τη Μόσχα η οποία στηρίζεται στο χαρτί της πυρηνικής δυναμικής της ως κάτι το οποίο μπορεί να φέρει κάποια κρίσιμη στο άμεσο μέλλον στιγμή ισχυρές πιέσεις «αυτοσυγκράτησης» προς το Κίεβο. Σήμερα η Μόσχα μέσα από την περιγραφόμενη ως τρομοκρατική επίθεση κατά του Προέδρου της προωθεί το αφήγημα πως είναι στα πλαίσια των δικαιωμάτων της για την προστασία της χώρας από εξωτερικές απειλές η ενεργοποίηση του πυρηνικού της οπλοστασίου.
Βασισμένη στο πρόσφατο παρελθόν η ρωσική διπλωματία προσπαθεί με γεγονότα που δεν αποδεικνύονται να τρομάξει ξανά την Δύση και να φέρει αναβολή στην επικείμενη ουκρανική αντεπίθεση στα πεδία. Σήμερα όμως έχει καταφέρει με την «υπερχρησία» της πυρηνικής απειλής πρώτα να εκπαιδεύσει και σε δεύτερο χρόνο να απομυθοποιήσει το ίδιο της το ατού.