Οι διάλογοι Κληρίδη- Σημίτη για τους S-300 είναι αρκούντως αποκαλυπτικοί. Δείχνουν τη στάση της Αθήνας, στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, έναντι της Λευκωσίας.
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Οι διάλογοι Κληρίδη- Σημίτη για τους S-300 είναι αρκούντως αποκαλυπτικοί. Δείχνουν τη στάση της Αθήνας, στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, έναντι της Λευκωσίας.
Για ένα θέμα, το οποίο αφορούσε από τη μια την ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας και από την άλλη την κυριαρχία της ως κράτος. Να αποφασίζει, δηλαδή, για την ασφάλεια της, ιδιαίτερα όταν είναι μια χώρα υπό κατοχή.
Στο βιβλίο του πρώην Προέδρου της Βουλής, Γιαννάκη Ομήρου, «Καταγραφή», που παρουσιάσθηκε την περασμένη Τετάρτη, περιλαμβάνεται ο διάλογος αυτός καθώς ο Κύπριος πολιτικός ήταν παρών στη σύσκεψη.
Ήταν τότε υπουργός Άμυνας, ο άνθρωπος ο οποίος χειρίστηκε από κυπριακής πλευράς το θέμα των πυραύλων. Και εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πως ως αποτέλεσμα εκείνων των εξελίξεων, ο κ. Ομήρου παραιτήθηκε από υπουργός Άμυνας. Και πάλιν μια σπάνια πολιτική πράξη, ξένη για την πλειοψηφία του για την πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος, που μένει κολλημένο στην καρέκλα.
Τι ειπώθηκε, λοιπόν, σε εκείνη την ελλαδοκυπριακή σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου 27 Νοεμβρίου 1998;
Πρόεδρος Κληρίδης (Γλ.Κ.): Προτού μπούμε σε συζήτηση αυτών των θεμάτων, θέλω να κάμω τις εξής παρατηρήσεις. Στην Αθήνα οι εφημερίδες γράφουν ότι η ελληνική Κυβέρνηση αποφάσισε οι πύραυλοι να μεταφερθούν στην Κρήτη και το εμπόδιο είναι ο Κληρίδης. Εκφράζω τον φόβο ότι η ελληνική Κυβέρνηση θα παρουσιαστεί ως υποχωρήσασα και ότι το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου και Ελλάδας θα υποστεί πλήγμα. Δεν πρέπει να ξεχνούμε, άλλωστε, ότι υπάρχουν και εκείνοι που το αμφισβητούν. Το 1967 μια άλλη ελληνική Κυβέρνηση, μη δημοκρατική, απέσυρε τη Μεραρχία από την Κύπρο και την άφησε γυμνή. Το 1974 μια άλλη Κυβέρνηση, δημοκρατική, εγκατέλειψε την Κύπρο ανυπεράσπιστη, στον δεύτερο Αττίλα. Δεν θέλω να πιστέψω ότι θα συμβεί και τώρα το ίδιο. Θέλω να υπογραμμίσω ότι κινδυνεύει το γόητρο και η υπόσταση του μετώπου Κύπρου και Ελλάδας, το οποίο κτίσαμε με κόπο και μόχθο. Προσωπικά δεν με ενοχλεί το πολιτικό κόστος, διότι δεν θα είμαι ξανά υποψήφιος για την προεδρία. Όμως με φοβίζει το κλίμα που θα δημιουργηθεί μέσα στον κυπριακό Ελληνισμό…
Στο σημείο αυτό και ενώ στη σύσκεψη επικρατούσε παγωμάρα, ο Πρωθυπουργός Σημίτης διέκοψε φανερά εκνευρισμένος τον Πρόεδρο Κληρίδη. Η σύσκεψη φαινόταν να κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα.
Κώστας Σημίτης.: «Κύριε Πρόεδρε, με εκπλήσσει ο τρόπος που μιλάτε. Είναι απαράδεκτος. Η Ελλάδα και αυτή η ελληνική Κυβέρνηση ουδέποτε θα εγκαταλείψουν την Κύπρο. Ένα τέτοιο θέμα δεν θα έπρεπε να το εγείρετε…»
Πριν τη σύσκεψη και πριν ακόμη μεταβεί στην Αθήνα η κυπριακή αποστολή, είχε επισκεφθεί την Κύπρο ο τότε Πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης (15-16 Νοεμβρίου 1998), προσκεκλημένος του Κύπριου ομόλογου του, Σπύρου Κυπριανού.
Σε μια τετ α τετ συνάντηση, Ομήρου- Κακλαμάνη, στο προαύλιο του ΓΕΕΦ, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής του είπε χωρίς περιστροφές πως «Γιαννάκη η Κύπρος δεν μπορεί να μετατρέπεται κάθε μερικά χρόνια σε κρεατομηχανή και να χάνονται άδικα χιλιάδες άνθρωποι…».
Το αποτέλεσμα γνωστό. Οι S-300, όπως έγραφαν οι αθηναϊκές εφημερίδες, αντί στην Κύπρο εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη και παραμένουν εκεί.
Μία άλλη ιστορική μαρτυρία αφορά την γνωστή ιστορία με την αποστολή Κλίφορντ, όπου ο Αμερικανός απεσταλμένος «έπεισε» τον πρόεδρο Μακάριο το 1977 για την κατάθεση χάρτη από την πλευρά μας για το εδαφικό.
Ο Γιαννάκης Ομήρου μαζί με τα Πολιτικό Γραφείο της ΕΔΕΚ είχαν κληθεί στην Αρχιεπισκοπή για να πεισθούν από το Μακάριο, λόγω των αντιδράσεων του κόμματος. Μεσούσης της συνάντησης και ενώ ο Αρχιεπίσκοπος επιχειρηματολογούσε, δέχθηκε τηλέφωνο από τη Βιέννη. Ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος.
Ο Μακάριος μίλησε ενώπιον των μελών της ηγεσίας της ΕΔΕΚ. Μάλιστα ο συγγραφέας αναφέρει πως η συσκευή του τηλεφώνου μεταφέρθηκε στον Μακάριο μέσα σε ένα ασημένιο δίσκο. Από τα όσα λέχθηκαν- αν και δεν άκουγαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο- έγινε αντιληπτό πως η ελληνική πλευρά κατέθεσε προτάσεις και χάρτη και η τουρκική πλευρά όχι.
Ο Μακάριος απογοητεύθηκε και παρόλο που είπε στον συνομιλητή του να επιμένει γνώριζε πως το παιχνίδι χάθηκε. Η αντιπροσωπεία της ΕΔΕΚ αποχώρησε μέσα σε αισθήματα «καταθλιπτικής αμηχανίας», όπως αναφέρει ο Γιαννάκης Ομήρου. Την επόμενη ημέρα, Κυριακή, στο Μετόχι του Κύκκου, ο Μακάριος στη διάρκεια της λειτουργίας υπέστη καρδιακό επεισόδιο.
Το βιβλίο, έκτασης 330 σελίδων, κυκλοφόρησε στην Αθήνα από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ο συγγραφέας το χωρίζει σε επτά κεφάλαια και δύο παραρτήματα. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του μέχρι το πραξικόπημα την τουρκική εισβολή, τις εμπειρίες του από τη μεταπολιτευτική Ελλάδα, την επιστροφή στην Κύπρο και την ανάμειξη του στην ΕΔΕΚ, την υπουργοποίηση του και την πολύκροτη υπόθεση των S-300, την πενταετή άσκηση των καθηκόντων της Προεδρίας της Βουλής.
Στα δύο παραρτήματα ο συγγραφέας επιλέγει στο πρώτο να δημοσιεύσει ορισμένες ομιλίες, που έκανε στη μακρά πολιτική του διαδρομή και στο δεύτερο έξι έγγραφα: τα πρώτα πέντε από την εξέλιξη της παραγγελίας και την κατάληξη των S-300 και το τελευταίο από την τελευταία φάση του Σχεδίου Ανάν, με τις θέσεις των Τουρκοκυπρίων, όπως τις παρουσίασαν οι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών.
Πηγή: hellasjournal.com