Το σχέδιο CPEC έχει τροφοδοτήσει τις φυγόκεντρες τάσεις μεταξύ των κατοίκων των μικρότερων επαρχιών Μπαλουχιστάν και KPK, των οποίων οι φόβοι και οι επιφυλάξεις έχουν τις ρίζες τους σε αδικίες του παρελθόντος που διαπράχθηκαν εναντίον τους. Μια ειδική αναφορά για την αφήγηση των συναισθημάτων γύρω από τον Οικονομικό Διάδρομο Κίνας-Πακιστάν (CPEC) μεταξύ Πακιστανών πολιτών
Το Πακιστάν, ο «στρατηγικός εταίρος παντός καιρού» της Κίνας είναι ο στόχος προτεραιότητας της Πρωτοβουλίας The Belt and Road. Τον Απρίλιο του 2015, ο Οικονομικός Διάδρομος Κίνας-Πακιστάν (CPEC) προτάθηκε ως εμβληματικό έργο της πρωτοβουλίας, με προτεραιότητα τις επενδύσεις σε υποδομές. Με στόχο τη σύνδεση του λιμανιού Gwadar του Πακιστάν στα νοτιοδυτικά με την αυτόνομη περιοχή Xinjiang της Κίνας μέσω ενός τεράστιου δικτύου, που περιλαμβάνει λιμάνια, σιδηρόδρομους και δρόμους, το CPEC θεωρείται βασικό στοιχείο της Πρωτοβουλίας Belt and Road και η Κίνα έχει επενδύσει σχεδόν 62 δισεκατομμύρια δολάρια στο έργο . Ωστόσο, η υλοποίηση των κατασκευαστικών στόχων ενέχει κινδύνους και αβεβαιότητα. Στην πραγματικότητα, από την αρχή, εκφράστηκαν αμφιβολίες σχετικά με τη βιωσιμότητα και τη σημασία του για την κοινωνία, την οικονομία και το κράτος του Πακιστάν.
Αρχικά, ο κόσμος αγνοούσε τον αριθμό των διαδρομών και τις εγγραφές στο σχέδιο του διαδρόμου. Ήξεραν μόνο για την τεράστια κινεζική επένδυση και ανάπτυξη του λιμανιού Gwadar. Αντί να κάνει κρυστάλλινο στο κοινό ολόκληρο το σχέδιο του διαδρόμου και τις διάφορες διαδρομές του, η κυβέρνηση δήλωσε ξαφνικά ότι δεν θα υπάρξει αλλαγή στη διαδρομή. Αυτή η στάση της Κυβέρνησης δημιούργησε ερωτηματικά για την αρχική διαδρομή της CPEC. Η Κυβέρνηση ανακοίνωσε στο κοινό ότι υπήρχαν τρεις διαδρομές, δηλαδή η Ανατολική, η Κεντρική και η Δυτική, και δήλωσε περαιτέρω ότι τρεις θα κατασκευαστούν ταυτόχρονα. Αλλά αμέσως μετά έκανε μια αναστροφή και ανακοίνωσε ότι οι τρεις διαδρομές θα κατασκευαστούν σταδιακά.
Σε μια διάσκεψη των μερών που συγκλήθηκε στις 20 Μαΐου 2015 και αποφασίστηκε ομόφωνα η «Δυτική οδός», η οποία διέρχεται από τις λιγότερο ανεπτυγμένες επαρχίες του Μπαλουχιστάν και της KP μέσω Turbat, Panjgur, Kalat, Quetta, Killa Saifullah, Zhob, Dera Ismail Khan, Hassanabdal και μετά θα δοθεί προτεραιότητα. Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν ακολούθησε τις υποσχέσεις της που είχε δεσμευτεί στο APC και λαμβάνοντας τη θέση ότι το CPEC είναι ένα έργο «ένας διάδρομος, πολλαπλά πέρασμα», έδωσε προτεραιότητα στην «Ανατολική διαδρομή» επικαλούμενη την επανυπάρχουσα υποδομή και τις σταθερές συνθήκες ασφαλείας που επικρατούν εκεί. Εγκαταλείποντας τη δυτική διαδρομή, η κυβέρνηση αποφάσισε να ακολουθήσει την ανατολική διαδρομή μέσω των σχετικά ανεπτυγμένων επαρχιών Punjab και Sindh, συνδέοντας επίσης τις δύο μεγαλύτερες πόλεις του Πακιστάν, δηλαδή το Καράτσι και τη Λαχόρη. Οι λιγότερο ανεπτυγμένες επαρχίες, δηλαδή το Μπαλουχιστάν και η Χάιμπερ Παχτούνχβα εξέφρασαν σοβαρές επιφυλάξεις για οποιαδήποτε αλλαγή διαδρομής. Οι ανησυχίες του Μπαλουχιστάν και της Χάιμπερ Παχτούνχβα δεν κατευνάστηκαν ποτέ και έτσι ξέσπασε η διαμάχη μεταξύ της Ομοσπονδίας και των επαρχιών.
Το σχέδιο CPEC έχει τροφοδοτήσει τις φυγόκεντρες τάσεις μεταξύ των κατοίκων των μικρότερων επαρχιών Μπαλουχιστάν και KPK, των οποίων οι φόβοι και οι επιφυλάξεις έχουν τις ρίζες τους σε αδικίες του παρελθόντος που διαπράχθηκαν εναντίον τους.
Διαδοχικές κυβερνήσεις στο Πακιστάν προσπάθησαν να αποκρύψουν τα πραγματικά γεγονότα και πληροφορίες από το κοινό για άγνωστους λόγους. Ακόμη και μέλη της κυβέρνησης του πρώην πρωθυπουργού Imran Khan ήταν ανήσυχα όταν περιέγραφαν εμπόδια που σχετίζονται με το CPEC. Η κυβέρνηση του Χαν, ο εμπορικός σύμβουλος της οποίας αμφισβήτησε τους όρους και τις προϋποθέσεις της CPEC υπό διαπραγμάτευση και, ως εκ τούτου, ζήτησε την αναθεώρησή της για να παράσχει μια δίκαιη συμφωνία στην πακιστανική πλευρά. Αυτή η διαμάχη φαίνεται απίθανο να σβήσει.
Τα συναισθήματα που εκφράστηκαν στα πακιστανικά μέσα ενημέρωσης σχετικά με το CPEC δείχνουν ανησυχία και σκεπτικισμό σχετικά με το CPEC και τη σταθερότητα του περιβάλλοντος κατασκευής του.
Αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας, τεράστιες ποσότητες κινεζικής δραστηριότητας παρατηρήθηκαν στο Πακιστάν με μεγάλες ποσότητες μηχανημάτων να φτάνουν στη χώρα. Επειδή όμως πρόκειται για εμπορικά έργα, οι εκροές άρχισαν σύντομα να πληρώνουν το κόστος τους και η πίεση στην οικονομία εκδηλώθηκε μέσα σε λίγα χρόνια σε μεγεθυντική μορφή, επειδή έπρεπε να γίνουν πληρωμές όχι μόνο για τον εξοπλισμό, αλλά και για τους τόκους.
Από την απίστευτη κυκλοφορία του, το περίπλοκο έργο κινεζικού δικτύου υποδομής μήκους 3.218 χιλιομέτρων που αναλήφθηκε στο Πακιστάν παρέμεινε περιορισμένο σε διάσπαρτες επενδύσεις σε έργα υποδομής ενέργειας και μεταφορών, χωρίς επενδύσεις και μεταφορές τεχνολογίας στη βιομηχανία ή τη γεωργία για την ενίσχυση της παραγωγικότητας και των εξαγωγών. Παρά τα εραλδικά εγκαίνιά του, το αποτέλεσμα είναι ότι ο διάδρομος CPEC με βάση τη θάλασσα και τη ξηρά δεν κατάφερε να μετριάσει το διαρκές ισοζύγιο πληρωμών και τις κρίσεις χρέους του Πακιστάν.
Οι νομοθέτες στο Πακιστάν έχουν εκφράσει τον φόβο ότι ο Οικονομικός Διάδρομος Κίνας-Πακιστάν (CPEC) θα μπορούσε να μετατραπεί σε άλλη εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας εάν τα συμφέροντα της χώρας δεν προστατεύονταν ενεργά. Ο γερουσιαστής Tahir Mashhadi πιστεύει ότι, «μια άλλη εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας βρίσκεται στο προσκήνιο. δεν προστατεύονται τα εθνικά συμφέροντα. Είμαστε περήφανοι για τη φιλία μεταξύ Πακιστάν και Κίνας, αλλά τα συμφέροντα του κράτους πρέπει να προηγούνται».
Το Gwadar Port έχει από καιρό απεικονιστεί ως το κόσμημα στο στέμμα του CPEC, αλλά στην πορεία, η πόλη έχει γίνει η ίδια η ενσάρκωση ενός κράτους ασφαλείας. Μαζικές ειρηνικές καταλήψεις και πορείες πραγματοποιούνται τόσο τακτικά από τον λαό του Γκουαντάρ, ο οποίος διαμαρτύρεται για την αδιαφορία των αρχών για την παροχή βασικών διευκολύνσεων στους κατοίκους της περιοχής. φωνάζοντας Κάτω από το κάλεσμα “Gwadar ko haq do!” («Δώστε δικαιώματα στον Γκουαντάρ!») οι κάτοικοι του Γκουαντάρ απαιτούν να σταματήσει η παράνομη τράτα που έχει καταστροφικές επιπτώσεις στα προς το ζην των ντόπιων ψαράδων, χαλάρωση των περιορισμών στο εμπόριο με το κοντινό Ιράν και χαλάρωση των σημείων ελέγχου ασφαλείας στην πόλη. Οι διαδηλωτές έχουν συγκεντρωθεί υπό τον Gwadar Ko Huqooq Do Tehreek (κίνημα Δικαιώματα στο Gwadar). Εκατοντάδες κάτοικοι, ακτιβιστές της κοινωνίας των πολιτών, δικηγόροι και δημοσιογράφοι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών, έχουν συμμετάσχει στις μαζικές μη βίαιες καθιστικές διαδηλώσεις. Οι διαδηλώσεις στο Μπαλουχιστάν αποτελούν μέρος της αυξανόμενης δυσαρέσκειας για την παρουσία της Κίνας στο Γκουαντάρ.
Κινέζοι και Πακιστανοί αξιωματούχοι συχνά διαφημίζουν το CPEC ως έναν παράγοντα αλλαγής παιχνιδιού που «προχωρά καλά», αλλά σε αρκετές περιπτώσεις, αξιωματούχοι σε ιδιωτικές συζητήσεις επισημαίνουν προβλήματα στην εκτέλεση του έργου των 62 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τα όνειρα και οι κενές υποσχέσεις νέων βιομηχανιών θα φυτρώσουν, οι εξαγωγές θα εκτοξευθούν, το Γκουαντάρ θα γίνει το επόμενο Ντουμπάι, όλα τα χρέη αποπληρωμένα και οι θέσεις εργασίας αφθονούν, σήμερα θα τρυπηθούν καθώς το Πακιστάν καλπάζει προς μια χρεοκοπία. Το CPEC ξεκίνησε το 2013, με 62 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι σήμερα. Υπάρχει έλλειψη σαφήνειας σχετικά με την κατάσταση των έργων και ζητήματα διαφάνειας, όπως η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, η επέκταση των εργοστασίων άνθρακα και τα ζητήματα πληρωμών.