Το σενάριο ότι εγκέφαλος των παρακολουθήσεων μέσω του predator ήταν ο ανηψιός του πρωθυπουργού Γρηγόρης Δημητριάδης, μέχρι το καλοκαίρι, ο ισχυρός άνδρας του Μαξίμου και εξ απορρήτων του Κυριάκου Μητσοτάκη, υιοθετεί στο άρθρο του στην Καθημερινή ο δημοσιογράφος και διευθυντής της εφημερίδας Αλέξης Παπαχελάς. Αφήνοντας ένα υπονοούμενο ότι ενδεχομένως ο Γρηγόρης Δημητριάδης να έδρασε ακόμα και εν αγνοία του πρωθυπουργού.
Στο άρθρο του με τίτλο Vertigo, ο Αλέξης Παπαχελάς γράφει για την πρόοδο που έκανε η χώρα τα τελευταία 3 χρόνια, για τις επιτυχίες και τις διαχειριστικές ικανότητες που επέδειξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά γράφει και γι αυτό τη σκοτεινή ιστορία των υποκλοπών που μοιάζει να γυρίζει τη χώρα πίσω. Και όπως σημειώνει, θυμώνεις γιατί με τόσα που περάσαμε δεν θα έπρεπε να κινδυνεύουμε να γυρίσουμε πίσω στην κρίση, θα έπρεπε να είχαμε μάθει το μάθημά μας.
Και σημειώνει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη:
“Δεν καταλαβαίνεις γιατί ο πιο Ευρωπαίος και εξαγώγιμος πρωθυπουργός των τελευταίων ετών άφηνε- στον βαθμό που το αντιλαμβανόταν- να λειτουργεί ένα κέντρο που ξεπερνούσε κόκκινες γραμμές της εύθραυστης δημοκρατίας μας. Τώρα ενδέχεται να ανοίξει ένας ατέρμων φαύλος κύκλος αποκαλύψεων ή “αποκαλύψεων” ,που στο τέλος θα μας οδηγήσει σε πολιτική κρίση διαρκείας και ακυβερνησία. Με τον Ερντογάν να παρακολουθει με σαρδόνιο χαμόγελο. Και τη χώρα να κυλάει προς τα πίσω”.
Και καταλήγει ότι το στοίχημα τώρα “είναι πώς να μην πέσουμε, γιατί είναι μεγάλο και το ύψος…”
Ακτιβισμός εκτός πλάνου
Η εκτίμηση ότι υπήρχε σύστημα υποκλοπών και ιθύνων νούς ήταν ο Γρηγόρης Δημητριάδης, αλλά με τον πρωθυπουργό να μην έχει – τουλάχιστον- πλήρη εικόνα της δράσης του, είναι φαίνεται κοινή εκτίμηση στην Καθημερινή.
Αυτό άλλωστε έγραψε και ο αρθρογράφος της εφημερίδας Μιχάλης Τσιντσίνης, στο κείμενό του για τις υποκλοπές την Τρίτη.
Αφού γράφει για τη σχέση του Γρηγόρη Δημητριάδη με την οικογένεια Μητσοτάκη- είναι γιος της αδελφής του Κυριάκου Μητσοτάκη, Κατερίνας- και τη βιωματική του σχέση με την πολιτική και τον παππού του Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, σημείωνε:
“Αυτο το βιωματικό φορτίο δεν σε κάνει πάντα ιο φειδωλό με την εξουσία. Οπως και η τυφλή εμπιστοσύνη που εξασφαλίζει η συγγένεια, μπορεί να εγγυάται ταχύτητα και αποτελεσματικότητα στην κυβερνητική λειτουργία. Μπορεί όμως να επιτρέπει και ακτιβισμούς εκτός πλάνου.”