Η Μονακό είναι τελικά η αντίπαλος του Ολυμπιακού στον ημιτελικό του Κάουνας, χάρη στην νίκη της με 97-86 επί της Μακάμπι στο Game 5 της σειράς.
Οι Μονεγάσκοι είναι ένα ιδιαίτερο σύνολο, το οποίο έχει… αμερικανογαλλική λογική, αλλά Σέρβο τεχνικό στον πάγκο (Σάσα Ομπράντοβιτς). Είναι η ομάδα που απέκλεισε πέρυσι ο Ολυμπιακός στα προημιτελικά για να προκριθεί στο Final Four του Βελιγραδίου.
Είναι όμως επίσης μία από τις μόλις δύο ομάδες της φετινής EuroLeague (η άλλη ήταν ο Ερυθρός Αστέρας) που νίκησε τον Ολυμπιακό και στις δύο συναντήσεις τους στην κανονική περίοδο. Αυτό λέει… πολλά και τίποτα για τους δύο αντιπάλους, αφού σε έναν ημιτελικό όλα είναι ανοιχτά.
Το SPORT24 παρουσιάζει το αγωνιστικό προφίλ της Μονακό:
Ένα ρόστερ γεμάτο λύσεις
Η Μονακό έχει χτιστεί με την λογική που χτίζονται οι γαλλικές ομάδες εδώ και χρόνια, απλώς με… πολύ περισσότερα χρήματα, κάτι που της έδωσε την δυνατότητα να αποκτήσει παίκτες τεράστιας κλάσης.
Όπως η πλειοψηφία των γαλλικών ομάδων, η Μονακό έχει στο ρόστερ της πολλούς undersized γκαρντ με ικανότητα στην εκτέλεση και την δημιουργία (Μάικ Τζέιμς, Τζόρνταν Λόιντ, Έλι Οκόμπο, Ματ Στράζελ), 3–and-D γκαρντ/φόργουορντ (Άλφα Ντιάλο, Τζάρον Μπλόσομγκεϊμ, Γιακούμπα Ουατάρα), αθλητικούς ψηλούς (Τζον Μπράουν, Γιόαν Μακουντού, Τσίμα Μονέκε, Ντόντα Χολ) κα έναν back to the basket ψηλό (Ντονάτας Μοτιεγιούνας).
Η Μονακό είναι μία ομάδα με βάθος, που της αρέσει να παίζει γρήγορα – και ενίοτε βιαστικά. Η διαφορά της ωστόσο σε σχέση με τις γαλλικές ομάδες του παρελθόντος είναι ότι έχει βάλει λίγη περισσότερη σκέψη στο παιχνίδι της. Τις βάσεις για αυτό είχε βάλει ο (Μαυροβούνιος) Ζβέζνταν Μίτροβιτς στα πρώτα του χρόνια στην ομάδα και τις εδραίωσε ο (Σέρβος) Σάσα Ομπράντοβιτς.
Τα πολυβόλα στην περιφέρεια, το ISO και το Pick and Roll
Η τριάδα των Μάικ Τζέιμς (16.2 πόντοι και 4.6 ασίστ μέσο όρο), Έλι Οκομπό (12.5 πόντοι και 3.5 ασίστ μέσο όρο) και Τζόρνταν Λόιντ (12.5 πόντοι και 2.6 ασίστ μέσο όρο) είναι αυτή που ορίζει τις εξελίξεις στην Μονακό, έχοντας κάτι παραπάνω από την… μερίδα του λέοντος στην επίθεση.
Η Μονακό ξεκινάει σχεδόν όλες τις επιθέσεις της στην λογική του Pick and Roll. Οι Γάλλοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εκτελέσουν σε πρώτο χρόνο, ακόμα δηλαδή και στα πρώτα δευτερόλεπτα μίας επίθεσης, αρκεί να βρουν ένα ελεύθερο σουτ. Ιδού ένα παράδειγμα από την σειρά με την Μακάμπι:
Ο Τζέιμς κατεβαίνει γρήγορα το γήπεδο και παίρνει άμεσα σκριν από τον Μοτιεγιούνας.
Ο Τζέιμς ορμάει στο καλάθι με την άμυνα της Μακάμπι να κλείνει πάνω του και βλέπει τον Ουατάρα ελεύθερο στην γωνία.
Ο Ουατάρα επιχειρεί τρίποντο.
Η Μονακό έχει κρατήσει τα πράγματα απλά στην επίθεσή της. Η τριάδα των ταλαντούχων γκαρντ της έχει τον απόλυτο έλεγχο, και μπορεί είτε να δημιουργήσει σε κατάσταση ένας εναντίον ενός, είτε μέσα από Pick and Roll. Ιδού ακόμα ένα παράδειγμα:
Ο Τζέιμς ετοιμάζεται να παίξει ένας εναντίον ενός, με τον Οκόμπο στις 45 μοίρες αριστερά του.
Ο Τζέιμς κάνει διείσδυση και με τον Μπράουν να κλείνει πάνω του, πασάρει στον Οκόμπο.
Ο Οκόμπο επιχειρεί τρίποντο.
Οι Μονεγάσκοι πάνω συνεχώς στην λογική του Drive and Kick (διείσδυση και πάσα στην περιφέρεια όταν κλείσει η άμυνα πάνω στον παίκτη που έχει την μπάλα).
Αυτό όμως δεν είναι κάτι που γίνεται μία φορά σε μία επίθεση. Οι Μονεγάσκοι είναι ικανοί να επιτεθούν ξανά και ξανά σε τέτοιες καταστάσεις, μέχρι να υποχρεώσουν την αντίπαλη άμυνα σε μαζεμένες περιστροφές ώστε να βρουν ελεύθερο σουτ.
Πολλές φορές ωστόσο η Μονακό μπορεί να κάνει σκριν ανάμεσα σε γκαρντ, για να σημαδέψει συγκεκριμένο περιφερειακό των αντιπάλων της, κάτι που λογικά θα κάνει και με τον Σλούκα στον ημιτελικό. Ιδού ένα παράδειγμα:
Ο Οκόμπο (που τον μαρκάρει ο Χίλιαρντ), ζητάει σκριν από τον Λόιντ (που τον μαρκάρει ο Μπάλντγουιν).
Ο Οκόμπο ετοιμάζεται να παίξει ένας εναντίον ενός με τον Μπάλντγουιν, αλλά με τον Χίλιαρντ να κλείνει πάνω του, πασάρει στον Λόιντ.
Ο Λόιντ ευστοχεί σε τρίποντο.
Η παρουσία τριών παικτών με ικανότητα στο ένας εναντίον ενός και – κυρίως – στο σουτ μετά από ντρίμπλα είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Μονακό. Παράλληλα, αυτό αποτελεί και την μεγαλύτερη πρόκληση για τον Ολυμπιακό.
Οι “ερυθρόλευκοι” συνήθως παίζουν Flat άμυνα στο Pick and Roll (ο ψηλός μένει πιο μέσα δίνοντας το σουτ). Κόντρα στην τριάδα των Τζέιμς, Οκομπό και Λόιντ όμως αυτό το πλάνο σίγουρα θα δοκιμαστεί αρκετά. Την ίδια στιγμή, οι Τζέιμς και Οκομπό μπορούν να χτυπήσουν την άμυνα με αλλαγές, δημιουργώντας καταστάσεις.
Ο Μοτιεγιούνας παραμένει το Plan B
Ο Ντονάτας Μοτιεγιούνας δεν έχει τον ίδιο μεγάλο ρόλο που είχε πέρυσι, κυρίως λόγω των αμυντικών του αδυναμιών. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να είναι ένα αποκούμπι στην επίθεση της Μονακό όταν το Pick and Roll των περιφερειακών της δεν έχει αποτέλεσμα.
Ο Μοτιεγιούνας είναι ένας ψηλός με ικανότητα να παίξει κοντά και μακριά από το καλάθι, άρα χρησιμοποιείται συχνά και σε καταστάσεις Pick and Pop (όπου μετά το σκριν βγαίνει στην περιφέρεια για να σουτάρει), κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο Χολ, που είναι ψηλός που συνήθως ρολάρει στο καλάθι γα να τελειώσει φάσεις.
Ο Μοτιεγιούνας όμως είναι σημαντικός για την Μονακό επειδή έχει ικανότητα να ποστάρει (μόνο αυτός και ο Ντιαλό το κάνουν με συνέπεια), έχοντας ένα εξαιρετικό footwork, αφού μπορεί να γυρίσει και από τους δύο ώμους για να σουτάρει. Αυτό που τον ξεχωρίζει όμως στην Μονακό είναι ότι μπορεί να πασάρει και καλά από το post, δημιουργώντας καταστάσεις για τους συμπαίκτες του.
Ιδού ένα παράδειγμα:
Ο Οκομπό στήνει Pick and Roll με τον Μοτιεγιούνας, με την Μακάμπι να επιλέξει να κάνει αλλαγή.
Ο Μοτιεγιούνας βρίσκεται με τον Μπάλνγουιν και η Μονακό τον τροφοδοτεί, με την Μακάμπι να έχει στείλει ήδη βοήθεια.
Με την άμυνα της Μακάμπι να κλείνει πάνω του, ο Μοτιεγιούνας πασάρει στην αδύνατη πλευρά στον Μάικ Τζέιμς.
Ο Μάικ Τζέιμς επιχειρεί τρίποντο.
Ο Μοτιεγιούνας εξακολουθεί να είναι σημαντικός για την Μονακό. Το ζευγάρωμά του με τον Φαλ θα έχει ενδιαφέρον, αφού αν ο Λιθουανός κινηθεί μακριά από το καλάθι και τραβήξει τον σέντερ του Ολυμπιακού μαζί του, τότε η ομάδα του Πειραιά δεν θα έχει τον πανύψηλο σέντερ του κοντά στο καλάθι για να προστατευθεί από τα drive των παικτών της Μονακό.
Η άμυνα στο Pick and Roll και ο… λίμπερο Μπράουν
Στην άλλη πλευρά του παρκέ η Μονακό έχει μερικά θέματα. Η παρουσία αρκετών undersized γκαρντ αποτελεί από μόνη της μία πρόκληση για την ομάδα του Ομπράντοβιτς. Όταν αυτό συνδυάζεται με τα αργά πόδια του Μοτιεγιούνας μπορεί να δημιουργήσει μεγάλα ζητήματα. Αυτός ήταν και ο λόγος που το καλοκαίρι αποκτήθηκαν οι Μπλόσομγκεϊμ, Μπράουν και τον χειμώνα ο Μονέκε, προκειμένου να υπάρχει αρκετό μάκρος στις άλλες θέσεις ώστε να κλείσουν τρύπες.
Στην άμυνα του Pick and Roll η Μονακό χρησιμοποιεί και φέτος τον Μοτιεγιούνας στην λογική του Hedge Out (βγαίνει δυναμικά στον χειριστή της μπάλας και στην συνέχεια επιστρέφει στον παίκτη του) και ενίοτε σε κατάσταση Flat.
Για να είναι αποδοτικό αυτό, ο Τζον Μπράουν είναι αυτός που συνήθως παίζει τον ρόλο του… λίμπερο, τρέχοντας για να καλύψει τον παίκτη που ρολάρει. Αυτό όμως έχει (πολύ) συχνά ως αποτέλεσμα ο παίκτης που μαρκάρει ο Αμερικανός να είναι ελεύθερος στην περιφέρεια. Ιδού ένα παράδειγμα:
Ο Μπάλντγουιν παίζει Pick and Roll με τον Νίμπο, για να σημαδέψει τον Μοτιεγιούνας.
Ο Μοτιεγιούνας παίζει δυναμικό Hedge Out, ενώ ο Μπράουν έχει ήδη ένα πόδι στο “ζωγραφιστό” για να καλύψει το ρολάρισμα του Νίμπο.
Ο Μπάλνγουιν πάει προς το καλάθι και ο Μπράουν κλείνει πάνω του, αφήνοντας ελεύθερο τον Μάρτιν στην γωνία.
Ο Μπάλντγουιν πασάρει στον Μάρτιν, που επιχειρεί τρίποντο.
Είναι άξιο αναφοράς ότι η Μονακό παίζει στην λογική του δυναμικού Hedge out τόσο με τον Μπράουν (τον πιθανότατα καλύτερο ψηλό στην Ευρώπη στην άμυνα με αλλαγές) όσο και με τον Ντόντα Χολ.
Ο λόγος είναι ότι επειδή έχει undersized κοντούς δεν θέλει να δώσει μις-ματς κοντά στο καλάθι. Με τον Χολ πάντως, ακολουθεί πιο συχνά και την λογική του Flat στο Pick and Roll (με τον Μπράουν πάλι να έχει ρόλο λίμπερο), κάτι που φαίνεται και εδώ:
Ο Πάντερ στήνει Pick and Roll με τον Λεσόρ, με τον Χολ να βρίσκεται στο τρίποντο, παίζοντας Flat.
Ο Πάντερ διαβάζει την κατάσταση με τον Χολ μπροστά του, ενώ ο Μπράουν βρίσκεται ήδη μέσα στην ρακέτα για να καλύψει το ρολάρισμα του Λεσόρ, αφήνοντας ελεύθερο τον ΛεΝτέι στην γωνία.
Ο Πάντερ διαβάζει σωστά την φάση και πασάρει στην γωνία στον ΛεΝτέι.
Ο ΛεΝτέι επιχειρεί τρίποντο.
Πρέπει να αναφερθεί πάντως ότι ενίοτε η Μονακό παίζει και με αλλαγές στο Pick and Roll. Αυτό γίνεται πιο άνετα όταν τον χειριστή της μπάλας μαρκάρει ο Ντιαλό (περισσότερα για αυτό σε λίγο), που έχει το μέγεθος να αμυνθεί στο Post ή όταν εμπλέκεται σε αυτή την άμυνα ο Μπλόσομγκεϊμ.
Παράλληλα, αυτό μπορεί να γίνει πιο εύκολα σε ένα σχήμα… καμικάζι όπου συνυπάρχουν Μπράουν και Μονέκε στις θέσεις των ψηλών, ενώ αρκετές φορές αυτό γίνεται και στα τελευταία δευτερόλεπτα μίας επίθεσης.
Οι παίκτες των ειδικών – αμυντικών – αποστολών και ο Βεζένκοβ
Η Μονακό κρατάει τα πράγματα όσο πιο απλά μπορεί στην άμυνα, ενώ την ίδια στιγμή φροντίζει να χρησιμοποιεί παίκτες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για συγκεκριμένους ρόλους.
Ο Γιακούμπα Ουατάρα είναι ένας από αυτούς τους παίκτες. Ο διεθνής Γάλλος γκαρντ συνήθως δεν έχει μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Σε σημαντικά παιχνίδια ωστόσο ξεκιναέι στην βασική πεντάδα, έχοντας αμυντικό ρόλο, πιάνοντας τον καλύτερο επιθετικό του αντιπάλου, ενώ την ίδια στιγμή είναι καλός σουτέρ από στάση (Spot Up) από τις γωνίες, κάτι που είχε δείξει και στην περσινή σειρά με τον Ολυμπιακό.
Αμυντικό ρόλο έχει συνήθως και ο Άλφα Ντιαλό (συχνά μαρκάρει τον αντίπαλο χειριστή της μπάλας και ίσως πέσει πάνω στον Σλούκα). Η Μονακό επιλέγει συχνά να βάλει τον Ντιαλό πάνω στον καλύτερο επιθετικό παίκτη για να “κρύψει” έναν εκ των Τζέιμς ή Οκομπό σε κάποιον άλλο περιφερειακό (λογικά κάποιος εκ των δύο θα πέσει πάνω στον Παπανικολάου σε αυτή την περίπτωση). Οι γκαρντ της Μονακό είναι όμως γενικά καλοί στην άμυνα πάνω στην μπάλα και ξέρουν πώς να σπάνε τα σκριν στα Pick and Roll, κλέβοντας μπάλες.
Είναι λογικό μέσα σε όλα αυτά να αναρωτιέται κάποιος πώς θα αντιμετωπίσει η Μονακό τον Σάσα Βεζένκοβ. Από την στιγμή που ο παίκτης που συνήθως τον αναλαμβάνει είναι πάουερ φόργουορντ, αυτό σημαίνει ότι πάνω του θα πέσει ο Τζον Μπράουν ή ο Τσίμα Μονέκε. Δεδομένου ότι ο Μπράουν παίζει… λίμπερο, το να χρεωθεί το μαρκάρισμα του – κορυφαίου παίκτη στην κίνηση χωρίς την μπάλα στην Ευρώπη – Βεζένκοβ θα μοιάζει αυτοκτονικό. Η Μονακό όμως προσαρμόστηκε στα δύο ματς με τον Ολυμπιακό στην κανονική περίοδο.
Ο Μπράουν συχνά ξεκινουσε στον Βεζένκοβ και απλώς είχε στο μυαλό του να τον κυνηγάει παντού, με τους Μονεγάσκους να επιλέγουν τότε να αμυνθούν στο Pick and Roll σε κατάσταση “2 εναντίον 2”, μόνο με ψηλό και κοντό δηλαδή. Υπήρξαν όμως και στιγμές που ο Μπράουν έπεσε πάνω στον Παπανικολάου (για να κινείται ελεύθερα στην άμυνα), με κάποιον εκ των Ντιαλό ή Μπλόσομγκεϊμ πάνω στον Βεζένκοβ (αλλά και τον Μακουντού σε σχήμα με τον Μπράουν στο ματς στο Μονακό), με αποστολή να μην τον αφήσουν να πάρει την μπάλα.
Είναι σαφές ότι στον ημιτελικό της 19ης Μαΐου η Μονακό θα έχει ως βασικό μέλημα τον περιορισμό του Βεζένκοβ, ο οποίος στους δύο αγώνες της κανονικής περιόδου σημείωσε συνολικά 17 πόντους: Συγκεκριμένα, είχε 13 πόντους στο ματς στο ΣΕΦ και 4 πόντους στο ματς στο Πριγκιπάτο.
Ένα σπουδαίο παιχνίδι
Κάθε αγώνας είναι διαφορετικός από κάθε άλλον. Όταν πρόκειται για ημιτελικό Final Four, είναι ακόμα πιο σαφές ότι τα δεδομένα είναι διαφορετικά σε σχέση με κάθε άλλο παιχνίδι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Ολυμπιακός και Μονακό γνωρίζονται καλά. Οι μάχες τους έχουν μείνει στην ιστορία. Και είναι δεδομένο πως – ανεξαρτήτως αποτελέσματος – στην ιστορία θα μείνει και η μάχη τους στον ημιτελικό του Final Four. Οι δύο νικες της Μονακό στην κανονική περίοδο μπορούν να μεταφραστούν με πολλούς τρόπους, θετικά ή αρνητικά. Ένα ωστόσο είναι σίγουρο: Την στιγμή του τζάμπολ κανείς δεν θα σκέφτεται τι είχε γίνει αρκετούς μήνες νωρίτερα.