Mirage 2000-9: Πολύτιμα για την Πολεμική Αεροπορία και την ελληνική άμυνα για 10 κρίσιμους λόγους. Στο ενδεχόμενο της απόκτησης μέρους του στόλου των μαχητικών Mirage 2000-9 της Αεροπορίας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, το DP είχε αναφερθεί εκτενέστατα πριν από ενάμιση περίπου χρόνο. Το Σεπτέμβριο του 2020, με αφορμή επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην αραβική χώρα που έχει αποκληθεί και ως “μικρή Σπάρτη”. Ακολούθησαν κι άλλα αφιερώματα, όχι διότι το θέμα έχει προϊστορία μίας περίπου δεκαετίας, αλλά επειδή η προσθήκη αυτού του μαχητικού στη δύναμη της Πολεμικής Αεροπορίας τα προσεχή έτη, θα αναβάθμιζε κατακόρυφα τις επιχειρησιακές της δυνατότητες και την ελληνική αποτρεπτική αξιοπιστία συνολικά.
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Από τεχνικής πλευράς είχαμε παραθέσει όλα τα διαθέσιμα στοιχεία. Δεν στάθηκε δυνατό να πληροφορηθούμε περισσότερες λεπτομέρειες, ούτε και πόσα από τα 60 και πλέον μαχητικά του τύπου που διαθέτουν τα ΗΑΕ, έχουν εκσυγχρονιστεί στο πλαίσιο προγράμματος που ξεκίνησε να υλοποιείται σταδιακά από το 2017.
Αυτό που με βεβαιότητα γνωρίζουμε όμως, είναι ότι η αναβάθμιση του ραντάρ RDY-2 του -9, στο επίπεδο RDY-3, αφορά κυρίως λογισμικό και δευτερευόντως επιμέρους μονάδες του και έγινε με βάση το ινδικό πρότυπο εκσυγχρονισμού. Όσα –9 λοιπόν έχουν εκσυγχρονιστεί, έχουν πλήρεις δυνατότητες, συγκρίσιμες με αυτές μεγαλύτερων συστημάτων σταθερής διάταξης (AESA), σε λειτουργίες αέρος – εδάφους και αέρος – επιφανείας.
Αναβαθμίστηκε επίσης το σύστημα αυτοπροστασίας, εγκαταστάθηκε υψηλής ταχύτητας data link, αναβαθμίστηκε από πλευράς ταχύτητας επεξεργασίας και χωρητικότητας μνήμης ο υπολογιστής αποστολής, εγκαταστάθηκε σκοπευτικό επί κάσκας και ενσωματώθηκε το ατρακτίδιο στοχοποίησης SNIPER, ενώ πιστοποιήθηκε και η κατευθυνόμενη βόμβα Al Tariq.
Τα δημοσιεύματα που πρόσφατα έκαναν την εμφάνισή τους στον ελληνικό Τύπο και θέλουν την εξέλιξη διαβουλεύσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και αυτής των ΗΑΕ για την αγορά αριθμού μαχητικών Mirage 2000-9 τα αναδημοσιεύσαμε, καθώς είχαμε λόγους από το δικό μας ρεπορτάζ να θεωρήσουμε τις πληροφορίες αξιόπιστες. Άλλωστε, δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά…
Ας μείνουμε όμως στην ουσία του ζητήματος. Δεν ελπίζουμε απλώς η ελληνική κυβέρνηση να κατορθώσει να καταλήξει σε συμφωνία για τα Mirage 2000-9, αλλά να είναι και 36, αριθμός που αναφέρθηκε στο δημοσίευμα του Newpost και του συναδέλφου Κώστα Σαρικά. Για τους παρακάτω ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΥΣ:
– O πρώτος είναι ότι τα μαχητικά της Αεροπορίας των ΗΑΕ είναι, ανεξαρτήτως τύπου, σε άριστη κατάσταση και απόλυτα αξιόμαχα. Η μικρή αραβική χώρα δεν φείδεται χρημάτων προκειμένου να διατηρεί απόλυτα λειτουργικά και αναβαθμισμένα προς κάλυψη των σύγχρονων επιχειρησιακών απαιτήσεων και τα Mirage 2000-9 και τα F-16E/F Block 60 Desert Falcon. Την κορυφαία μέχρι σήμερα έκδοση του F-16 που έχει ενταχθεί σε υπηρεσία.
– Ο δεύτερος λόγος είναι ότι είτε η Ελλάδα κατορθώσει να αποκτήσει τα -9 που έχουν εκσυγχρονιστεί πρόσφατα, είτε και αυτά που δεν έχουν εκσυγχρονιστεί, οι Ένοπλες Δυνάμεις της επιχειρησιακά θα ωφεληθούν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και οι δύο εκδόσεις θα αξιοποιηθούν άμεσα από την Πολεμική Αεροπορία. Υποδομές υποστήριξης υπάρχουν έτοιμες, όπως υπάρχουν εκπαιδευμένοι ιπτάμενοι και τεχνικοί όλων των ειδικοτήτων στον τύπο. Η δε ΕΑΒ έχει δυνατότητα 3ου βαθμού συντήρησης (εργοστασιακή) για σκάφος, κινητήρα και συστήματα του Mirage 2000. Δεν πρόκειται για νέο τύπο που θα ενταχθεί σε υπηρεσία με όποιο -εξ ορισμού μεγάλο- κόστος συνεπάγεται αυτό. Η οικονομία επομένως είναι τεράστια κάτι που δεν θα πρέπει να παραβλέπεται από κανέναν…
– Ο τρίτος λόγος είναι ότι ακόμα και αν η Ελλάδα αποκτήσει άμεσα τα μη εκσυγχρονισμένα μέσω του πρόσφατου προγράμματος -9 των ΗΑΕ, μπορεί να εγκαταστήσει σε αυτά το σύστημα αυτοπροστασίας ICMS 2000Mk.1 (που είναι αναβαθμίσιμο σε Mk.3) των παλιών Mirage 2000EG/BG, σε συνδυασμό με Link-16. Μαζί δε με τα μαχητικά αυτά, μπορεί να ζητήσει να αγοράσει και τα ατρακτίδια στοχοποίησης (TGP – Targeting Pods) τύπου Damocles, που η Αεροπορία των ΗΑΕ αξιοποιεί ως Shehab.
Από την άλλη πλευρά, σε περίπτωση που αποκτηθούν τα πρόσφατα εκσυγχρονισμένα -9, μεταξύ πολλών άλλων η Πολεμική Αεροπορία θα έχει και τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει επάνω στα μαχητικά αυτά το αμερικανικό ατρακτίδιο στοχοποίησης SNIPER της LM, που έχει ενσωματωθεί πρόσφατα. Επομένως αν -κάποτε- αποφασιστεί η αγορά των 30 (;) ατρακτιδίων SNIPER για τα F–16V, αυτά θα μπορούν να “κουμπώσουν” και στα -9 για την εκτέλεση αποστολών κρούσης ακριβείας, καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου.
– Ο τέταρτος λόγος είναι τα όπλα. Ό,τι παίρνει το Mirage 2000 – 9/ – 5Mk.2 παίρνει και το Rafale F3R και αντιστρόφως, πλην του μεγάλης ακτίνας αέρος-αέρος Meteor. Η αυτοπροωθούμενη κατευθυνόμενη βόμβα ΑΑSM σε όλες της σχεδόν τις εκδόσεις και ο αντιπλοϊκός ΑΜ-39 Exocet, είναι όπλα αεροδυναμικά συμβατά με το Mirage 2000. Έχουν ενσωματωθεί σε διαφορετικές εκδόσεις του. Ακόμη και αυτή η επένδυση να μην γίνει όμως, οι πύραυλοι αέρος-αέρος MICA (και μελλοντικά και οι MICA NG), όπως και οι SCALP – EG, είναι άμεσα αξιοποιήσιμοι. Οι τελευταίοι περιλαμβάνονται στο οπλοστάσιο της Αεροπορίας των ΗΑΕ με το όνομα Black Shaheen.
– Ο πέμπτος λόγος είναι το κόστος. Πέρα από τις έτοιμες υποδομές και το ήδη εκπαιδευμένο προσωπικό που προαναφέρθηκαν, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι σε περίπτωση που η Πολεμική Αεροπορία αποκτήσει 36 Mirage 2000–9, θα συγκροτήσει τρεις πολεμικές Μοίρες Mirage 2000 με πλήρεις δυνατότητες αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους. Δηλαδή τρεις απόλυτα επαρκείς επιχειρησιακά Μοίρες εξοπλισμένες με ένα μονοκινητήριο μαχητικό με σημαντικά χαμηλότερο κόστος εκμετάλλευσης ανά ώρα πτήσης σε σχέση με το δικινητήριο Rafale F3R. Ένα μαχητικό δηλαδή που εκτός από το ότι θα μπορεί να λειτουργήσει ως προθάλαμος για το Rafale F3R για την εκπαίδευση των ιπταμένων, θα συνεχίσει να είναι και ο μεγάλος πονοκέφαλος της ΤΗΚ πάνω από το Αιγαίο και όχι μόνο…
– Ο έκτος λόγος είναι ότι οι τρεις Μοίρες Mirage 2000–9/ -5Mk.2 με τις τέσσερις F-16V, αντιπροσωπεύουν μία δύναμη 140+ μονοκινητήριων μεν αλλά δυνατοτήτων 4,5 γενιάς, μαχητικών, επαρκέστατων για όλους τους ρόλους με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Αν σε αυτή τη δύναμη προστεθούν τα 38 F-16C/D Block 50 σε εκσυγχρονισμένη μορφή Block 50M, τότε μαζί με τα 24 Rafale F3R, συγκροτείται στόλος 200+ πραγματικά αξιόμαχων μαχητικών.
Παράλληλα, εξοικονομούνται σημαντικά κονδύλια για τη λήψη αποφάσεων για το μέλλον. Χωρίς πίεση χρόνου. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συνδέεται η προοπτική αγοράς περισσότερων Rafale ή F-35A, με το ενδεχόμενο αγοράς μεταχειρισμένων Mirage 2000-9. Τα 36 καινούρια Rafale ή τα F-35A θα κοστίσουν περισσότερο από πέντε (5) δισ. ευρώ στην ελληνική οικονομία, ενώ τα μεταχειρισμένα 36 Mirage 2000-9 των ΗΑΕ, θα κοστίσουν λογικά γύρω στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ.
Δεν έχει νόημα να καταγραφούν ανάγκες που θα μπορούσαν να καλυφθούν εάν υποτεθεί πως υπάρχουν τα υπόλοιπα. Διότι και αυτό το ένα δισ. ευρώ με αιματηρή οικονομία θα βρεθεί, καθώς η προστιθέμενη αξία (added value), το κόστος σε σχέση με το όφελος γέρνει κραυγαλέα υπέρ του δεύτερου, για όποιον διαθέτει στοιχειωδώς εικόνα των οικονομικών και αμυντικών αναγκών της χώρας. μακάρι να μπορούσαμε να έχουμε και F-22 Raptor. Αλλά…
Ακόμα και αν υπολογίσουμε το κόστος ανά μονάδα σε 30 εκατομμύρια ευρώ για τα -9 (νούμερο υπερβολικό για μεταχειρισμένα), το κόστος θα διαμορφωθεί σε 1,08 δισεκατομμύρια ευρώ. Επομένως ΔΕΝ προκύπτει ότι σε περίπτωση που αγοραστούν 36 Εμιρατινά Mirage 2000-9, θα ματαιωθεί οποιαδήποτε μελλοντική προμήθεια αγορά Rafale ή F-35A. Αντιθέτως, τα οικονομικά δεδομένα είναι αμείλικτα, εκτός κι αν διαθέτουμε εμείς ψευδή στοιχεία.
Αντίθετα, επειδή η Πολεμική Αεροπορία δεν είναι ούτε η Αεροπορία του Βελγίου, ούτε της Ελβετίας δεδομένου ότι έχει ανάγκη από 200 τουλάχιστον απόλυτα αξιόμαχα μαχητικά, η ένταξη σε υπηρεσία 36 Mirage 2000 – 9 θα εξοικονομήσει κρίσιμα κονδύλια επ’ ωφελεία της Πολεμικής Αεροπορίας. Ο λόγος είναι απλός. Μετά την απόσυρση των παλιών Mirage 2000EG/BG, θα καταστεί άμεσα δυνατή η απόσυρση και των γηραιών F-4E AUP. Πρόκειται για τύπους με υψηλό κόστος συντήρησης (και εκμετάλλευσης για τα Phantom) λόγω παλαιότητας και με μικρό επιχειρησιακό αποτύπωμα.
Περίπου τα ίδια ισχύουν και για τα F-16C/D Block 30.Με μια κρίσιμη διαφορά: Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη είχαν κινήσει το ενδιαφέρον των ΗΑΕ με τη σκέψη να αξιοποιηθούν σε ρόλους εκπαίδευσης. Είναι σε εξαιρετική κατάσταση, όπως διαπίστωσαν οι Εμιρατινοί όταν τα επιθεώρησαν στη Νέα Αγχίαλο και την 111 Πτέρυγα Μάχης. Γιατί να μην μειωθεί δραματικά το κόστος απόκτησης των 36 Mirage 2000-9 ανταλλάσσοντάς τα με τα F-16 Block 30;
Εάν, δε, εκφραστεί και ενδιαφέρον αναβάθμισής τους με απάρτια του προγράμματος των F-16V, το πρόγραμμα θα μπορούσε να εκτελεστεί στην ΕΑΒ, με παράλληλη μαζική εκπαίδευση Εμιρατινών τεχνικών. Μήπως μια τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να αφήσει όλες τις πλευρές ικανοποιημένες και το τελικό κόστος των 36 Mirage 2000-9 για την Ελλάδα να μοιάζει αμελητέο μπροστά στο μαζικό όφελος; “Τροφή για σκέψη”, αν και στην Πολεμική Αεροπορία δεν στερούνται ούτε φαντασίας ούτε τεραστίων γνώσεων. Οπότε το μπαλάκι περνάει ξανά στην πολιτική ηγεσία…
– Ο όγδοος λόγος, είναι ότι οι ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας σε νέα όπλα, επανεξοπλισμού του Ελληνικού Στρατού και του Πολεμικού Ναυτικού, δεν μπορούν να περιμένουν την… επόμενη δεκαετία. Σε όλα αυτά τα κατεπείγοντα, η προοπτική απόκτησης 36 μαχητικών Mirage 2000-9 είναι πραγματική λύση, με εξαιρετικές προοπτικές και αξιώσεις. Λύση που δεν συνιστά ελληνικό ευσεβή πόθο, καθώς αποτυπώνει υπάρχουσες σκέψεις, ασχέτως του πως θα εξελιχθεί παράλληλα με τις γενικότερες διμερείς σχέσεις Ελλάδας-ΗΑΕ.
– Ο ένατος λόγος είναι ότι τα πληρώματα των Mirage 2000-9 μετά τον πρόσφατο εκσυγχρονισμό τους θα έχουν στη διάθεσή τους σκοπευτικά επί κάσκας καθώς και data link (τερματικά ανταλλαγής δεδομένων). Μέσω αυτών θα μπορούν να λειτουργούν συνεργατικά με τα EMB-145 AEW&C, τα F-16V και τα Rafale F3R. Θα μπορούν επίσης να ανταλλάσσουν στοιχεία θέσης και στοχοποίησης με τις νέες μονάδες επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού, Belhara FDI. Θα είναι άλλο ένα βήμα προς την πολυπόθητη διακλαδικότητα.
Ο δέκατος και τελευταίος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικός λόγος, είναι η διεύρυνση της πολιτικής εναλλακτικών εξοπλιστικών πηγών. Όσο περισσότερες οι επιλογές και οι συνεργασίες, τόσο το καλύτερο. Αυτό έχει αποδείξει η εμπειρία και η διεθνής πρακτική, ακόμα κι αν κοστίζει ακριβότερα. Όπως η συνεργασία με το Ισραήλ και τη Γαλλία έδωσαν αξιόπιστες λύσεις, το ίδιο μπορεί να γίνει και με τα ΗΑΕ.
Η δύσκολη θέση της Τουρκία σήμερα λόγω των τεταμένων σχέσεων με τις ΗΠΑ είναι ένα παράδειγμα αν και οι σχέσεις της Άγκυρας είναι τεταμένες συνολικότερα με τη Δύση, κάτι που έχει τη σημασία του όσον αφορά τις δυνητικές εναλλακτικές. Διότι εάν υποτεθεί ότι διέθετε και γαλλικά αεροσκάφη, δεν θα πρέπει να θεωρείται νομοτελειακά βέβαιο ότι θα αντιμετώπιζε πανομοιότυπες ενστάσεις με αυτές της αμερικανικής πλευράς.
Προς το παρόν δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία κόστους ή οποιαδήποτε άλλη πληροφορία. Το βέβαιο όμως είναι, ότι ενδεχόμενη απόκτηση (και “πρόσκτηση” κ. ΥΕΘΑ εφόσον θα πρόκειται για “προσθήκη σε υφιστάμενα“…) των Mirage 2000-9, θα ήταν πραγματική κίνηση-ματ από την ελληνική πλευρά. Και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε.
Δεν θα είναι η πρώτη φορά που η Πολεμική Αεροπορία θα βρεθεί με τέσσερις τύπους μαχητικών σε υπηρεσία στις τάξεις της. Θα είναι η πρώτη φορά όμως που με πραγματικά χαμηλό κόστος θα έχει στη διάθεσή της δύναμη μαχητικών που για τα επόμενα 20 χρόνια θα τρομάζει πραγματικά την ΤΗΚ και θα βρίσκεται παντού…