του Πολυδεύκη Μαθιουδάκη
Η αντιαεροπορική άμυνα των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, χρίζει άμεσης αναβάθμισης, ώστε να διασφαλισθεί η αποτρεπτική και αμυντική λειτουργία της ΑΣΔΕΝ, απέναντι στην πολεμική αεροπορία, τα επιθετικά ελικόπτερα και drones, καθώς φυσικά και τις αερομεταφερόμενες μονάδες των Τούρκων. Με δεδομένο πως δεν υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι σε αφθονία και πως στο ΥΠΕΘΑ έχουν άλλες προτεραιότητες, θα προτείνουμε μια ρηξικέλευθη λύση για την αντιαεροπορική κάλυψη των νησιών.
Η άμυνα του αρχιπελάγους, εξακολουθεί να αποτελεί ένα σύνθετο και πολυεπίπεδο πρόβλημα για τους επιτελείς του ΓΕΕΘΑ, εδώ και 48 χρόνια, όταν και εκδηλώθηκε απροκάλυπτα η τουρκική επιθετικότητα με την εισβολή στην Κύπρο. Με την ελληνική πλευρά να υστερεί σε αριθμούς και με τους Τούρκους να έχουν την πρωτοβουλία, οι επιτελείς μας κινούνται μόνιμα σε ένα πλαίσιο αντίδρασης στις κινήσεις του αντιπάλου. Η διασπορά προσωπικού και μέσων στο χώρο ευθύνης της ΑΣΔΕΝ, είναι ένα πρόβλημα που μέχρι τώρα δεν έχει βρει ικανοποιητική απάντηση, δυσχεραίνοντας όπως είναι φυσικό και την αντιαεροπορική κάλυψη των νησιών ευθύνης της. H κύρια απειλή για τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, προέρχεται πρωτίστως: από τα μαχητικά αεροσκάφη, επιθετικά ελικόπτερα και πλήθος drones, που θα προσβάλουν τις φίλιες δυνάμεις, και τις αερομεταφερόμενες μονάδες των Τούρκων, που κυρίως μέσω ελικοπτέρων θα επιχειρήσουν ακολούθως απόβαση. Οι τελευταίες θα αποτελέσουν το πρώτο και κύριο κύμα εισβολής, με τα αποβατικά και αρματαγωγά να έρχονται σε δεύτερο χρόνο και υπό πιο ασφαλείς συνθήκες, για να εδραιώσουν με τις ενισχύσεις τους την κατάληψη των νησιών. Τα χερσαία πεδία όπου μπορούν να μεταφέρουν με ελικόπτερα προσωπικό οι Τούρκοι, είναι πολύ περισσότερα από τις προσφερόμενες ακτές των νησιών για αμφίβια επιχείρηση, γιατί οι ακτογραμμές τους τα τελευταία 40 χρόνια (ίσως και περισσότερο) έχουν αναπτυχθεί υπέρμετρα οικιστικά, και δεν προσφέρουν πλέον κατάλληλους χώρους για τέτοιες μεγάλης κλίμακας ενέργειες. Να επισημάνουμε εδώ, ότι παρά τις μεγάλες δυνατότητες αερομεταφοράς των Τούρκων (ελικόπτερα και μεταφορικά αεροσκάφη), τα μέσα τους δεν φτάνουν για ταυτόχρονη και ισοδύναμης ισχύος ενέργεια σε δυο νησιά στόχους.
Το ίδιο ισχύει και για το αμφίβιο κομμάτι της όποιας επιχείρησης. Αυτό περιορίζει την δυνατότητα κύριας ενέργειας των Τούρκων, σε ένα κύριο νησί με ταυτόχρονη ίσως παραπλανητική σε κάποιο μικρότερο ή σε δυο με τρία μικρότερα ταυτόχρονα. Ακόμα και έτσι, η αντιαεροπορική άμυνα των νησιών χρειάζεται ενίσχυση, αφού βασίζεται: στα SA-8B Gecko Mod-1 (OSA AKM), παλαιά σοβιετικά συστήματα με ικανοποιητικό μέσο όρο πιθανότητας καταστροφής στόχου από τον πύραυλο τους (70%) για αεροσκάφη δεύτερης γενιάς, δραστικής εμβέλειας 12 χλμ.,στα Skyguard με πυροβόλα των 35 χλστ. και βλήματα Sparrow RIM-7M μέγιστης εμβέλειας 16 χλμ., και αυτά κατάλληλο για μαχητικά δεύτερης γενιάς ή ελικόπτερα, στα ASRAD-Hellas με πυραύλους STINGER εμβέλειας 5,5 χλμ., στα δίδυμα πυροβόλα RH-202 των 20 χλστ. που είναι ενταγμένα στις ΜΕΘ των σχηματισμών, και στα δίδυμα πυροβόλα ZU-23 των 23 χλστ. που εξοπλίζουν τις μονάδες πεζικού. Τα συγκεκριμένα συστήματα κρίνονται ανεπαρκή για να αντιμετωπίσουν τις απειλές του σύγχρονου πεδίου μάχης.
Διαβάστε περισσότερα στο amynageostratigiki