Στο «Μαύρο Ρόδο», τη νέα και πολυαναμενόμενη σειρά μυθοπλασίας του MEGA, η Κατερίνα Διδασκάλου υποδύεται τη Φιλαρέτη, «μια φωτισμένη ύπαρξη», την πνευματική επικεφαλής ενός γυναικείου μοναστηριού όπου εισχωρεί, με τον τρόπο του ασφαλώς, ένας θυελλώδης και παράνομος έρωτας.
Η αγαπημένη ηθοποιός που για τρεις τηλεοπτικές σεζόν απολαμβάναμε στην ερμηνεία του ρόλου της ως Μυρσίνη στις Άγριες Μέλισσες, μιλάει για τον ρόλο-πρόκληση της νέας σεζόν στην πολυαναμενόμενη σειρά του Mega.
«Ξέρετε, κάθε ρόλο που υποδύομαι τον χαρτογραφώ. Φτιάχνω ένα βιογραφικό, κανονικότατα, με χαρτί και μολύβι. Εντοπίζω ορισμένα ερμηνευτικά κλειδιά, δικά μου, που δεν φαίνονται αναγκαστικά αλλά συγκροτούν το υπόβαθρο της ανάλυσής μου» έσπευσε να τονίσει.
«Η ηγουμένη Φιλαρέτη έχει πυγμή αλλά δεν είναι η “κακιά “(όπως ίσως περιμένουν πολλοί) αυτής της ιστορίας. Αντιθέτως, είναι μια θετική και δίκαιη ηρωίδα. Διότι εξισορροπείς καταστάσεις μεταξύ ασκητικού και κοσμικού βίου. Εν μέρει την έχω πλάσει βασισμένη σε μια άλλη, υπαρκτή ηγουμένη, τη Θέκλα, την οποία πρωτογνώρισα το 2016. Φέτος λοιπόν επισκέφθηκα πάλι την Ιερά Μονή Αγίας Ειρήνης στο Ρέθυμνο και αυτή τη φορά έμεινα για κάποιες μέρες με τις καλόγριες».
Η σχέση με τη θρησκεία Τι ήταν αυτό, μια προσομοίωση μοναστηριακής καθημερινότητας; «Ναι, με φιλοξένησαν, έζησα για λίγο μαζί τους, κοντά τους. Ξυπνούσα στον όρθρο, διάβαζα ψαλμούς και άλλα εκκλησιαστικά κείμενα, έκανα μερικά διακονήματα, ελαφριά, όχι βαριά. Στις κότες δεν πήγα, ας πούμε, αλλά καθάρισα κάμποσα φασολάκια!» εξήγησε ενθουσιασμένη η Κατερίνα Διδασκάλου. «Μια φορά, μια κοπέλα ασκούμενη η οποία ήθελε να γίνει μοναχή, είπε στην ηγουμένη Θέκλα ότι σκόπευε να σπουδάσει Θεολογία. Η Θέκλα την προέτρεψε να σπουδάσει Φιλολογία “γιατί η Θεολογία είναι βίωμα, δεν είναι επιστήμη “. Της το είπε αυτό για να της δώσει να καταλάβει ότι πρέπει να έχει εφόδια στη ζωή, ακόμη και στην περίπτωση που αποφάσιζε αργότερα να εγκαταλείψει το μοναστήρι. Τέτοιας υφής άνθρωπος είναι και η ηγουμένη Φιλαρέτη» ανέφερε η ηθοποιός. Και, σαν να παρακολουθούσε τις σκέψεις μου περί θρησκείας και Θεού, συνέχισε.
«Θα σας πω τι αναγράφεται στην ταφόπλακα του πατέρα μου. Παρότι η γνώση περιορίζει τον δογματισμό, διάγω προσευχόμενος, σεβόμενος την παγκόσμια αρμονία και την των πάντων ένωση “. Ο ίδιος το είχε ζητήσει αυτό, χρόνια πολλά προτού πεθάνει. Ο πατέρας μου (υπήρξε δικαστικός και) έψελνε, του άρεσε, αλλά δεν με έσυρε ποτέ στην εκκλησία χωρίς να το θέλω. Ήταν ένας φιλελεύθερος και ανοιχτός άνθρωπος. Στο σπίτι μας έρχονταν και έτρωγαν φτωχοί φοιτητές. Αυτό είναι ο χριστιανισμός στην πράξη. Εν ολίγοις, πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη και έχω μια σχέση με τη θρησκεία αρκούντως σεβαστική. Δεν εκκλησιάζομαι κάθε Κυριακή αλλά ενίοτε, όταν το έχω ανάγκη, μπαίνω μόνη σε κάποιον ναό και επινοώ τις δικές μου προσευχές» συνέχισε η Κατερίνα Διδασκάλου, η οποία είναι και σεσημασμένη λάτρις της ποίησης («με πλουτίζει ως άνθρωπο και ηθοποιό, με κάνει ευτυχισμένη», κάτι που μοιράζεται και μέσα από συχνές απαγγελίες στους επίσημους λογαριασμούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης).