Είναι απειλή το Τουρκικό βαλλιστικό πρόγραμμα αλλά υπάρχουν λύσεις δηλώνει ο καθηγητής Γεωστρατηγικής και σύγχρονών οπλικών συστημάτων της σχολής Ευελπίδων Κώστας Γρίβας με αφορμή την προχθεσινή εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου μέσου βεληνεκούς από την Τουρκία.
Είχαμε αυτή την δοκιμή του νέου βαλλιστικού πυραύλου που προκάλεσε μία μεγάλη συζήτηση και από ότι φαίνεται εδώ στην Ελλάδα έχει επιλεγεί έτσι μία προσπάθεια μείωσης, επικοινωνιακής, της απειλής που συνεπάγεται αυτός ο πύραυλος. Αυτό είναι σωστό, αυτή η μεθοδολογία αυτή η τακτική σε επίπεδο επικοινωνιακής στρατηγικής, γιατί όντως η δοκιμή αυτή εντάσσεται στον ψυχολογικό πόλεμο που κάνει η Τουρκία ενάντια στην Ελλάδα και θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε ότι έχει κάποιο υπερόπλο που είναι σε θέση να μας προκαλέσει δραματικές έτσι απώλειες σε καιρό πολέμου. Πόσοι μάλλον να απειλήσει τον άμαχο πληθυσμό και λοιπά και λοιπά.
Αυτό είναι η μία πλευρά του νομίσματος η άλλη πλευρά του νομίσματος όμως είναι ότι είναι τεράστιο λάθος και δεν μπορώ να το καταλάβω, ακόμη και για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να πέφτουν από τα σύννεφα κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο τη στιγμή που το πρόγραμμα, το βαλλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας έχει ρίζες δεκαετιών, κυριολεκτικά δεκαετιών και υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια δηλωμένη από τον πρόεδρο Ερντογάν η στρατηγική ανάπτυξης βαλλιστικών πυραύλων μελλοντική που θα ξεπερνάνε τα 1.000 χιλιόμετρα, έτσι ώστε η Τουρκία αξιοποιώντας το γόητρο που δίνουνε τα βαλλιστικά όπλα, να διεκδικήσει το ρόλο που θέλει να διεκδικήσει της Μεγάλης ευρασιατικής δύναμης και λοιπά και λοιπά
Από πρακτικής άποψης είναι κάτι πάρα πολύ σοβαρό. Δεν είναι κάτι που πρέπει να το παίρνουμε αψήφιστα. Όχι η χθεσινή δοκιμή τόσο, όσο ολόκληρο το βαλλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας. Το έχουμε συζητήσει και μαζί εδώ ότι είναι σε σύνδεση με τις γενικότερες ικανότητες άσκησης πληγμάτων σε μία στρατηγική προληπτικού πολέμου που εφαρμόζει η Τουρκία και γενικότερα την έμφαση που δίνει στην ισχύ πυρός.
Θα μπορούσε με τέτοιους βαλλιστικούς πυραύλους η Τουρκία να στοχεύσει στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Ελλάδας όπως αεροδρόμια, όχι να μας χτυπήσουν τα αεροπλάνα αλλά σε κάποια μαζική επίθεση κορεσμού να διαπεράσουν τις ελληνικές άμυνες και να χτυπήσουν τους διαδρόμους απογείωσης, προσγείωσης των αεροπλάνων. Δεδομένου ότι το σενάριο ελληνοτουρκικού πολέμου που περισσότερο φοβόμαστε είναι ένα είδος σύγκρουσης υπερύψηλης έντασης σε πολύ περιορισμένο χρονικό πακέτο για να το πω όσο πιο απλά, απλοϊκά και ωμά γίνεται εάν οι Τούρκοι πετάνε για μία ώρα και δεν πετάμε εμείς τότε θα υπάρξει πάρα πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Και αυτό λοιπόν είναι η μία και μόνη πτυχή αυτής της απειλής που συνεπάγονται τα τουρκικά βαλλιστικά συστήματα που με τη σειρά τους όπως είπα πριν αποτελούν κομμάτι ενός ευρύτερου πακέτου κρούσης που ετοιμάζει η Τουρκία που περιλαμβάνει πυραύλους Κρουζ, μπορεί να βάλει καμικάζι drone, περιλαμβάνει οπλισμένα drones και ένα σωρό άλλα.
Δεν υπάρχει λόγος να εγκλωβιστούμε σε μία λογική έτσι ότι δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και θα έχουμε πρόβλημα. Το να προσπαθήσουμε να τοποθετήσουμε όλους τους πιθανούς στόχους στρατιωτικούς και πολιτικούς κάτω από μία αντιβαλλιστική ομπρέλα είναι πολύ απλά εκτός πραγματικότητας για τα ελληνικά δεδομένα και επίσης είναι και λάθος από στρατηγικής απόψεως γιατί πολύ απλά θα μας έβαζε μέσα μία παθητική λογική
(…) Έχουμε σοβαρές αντιβαλλιστικές ικανότητες και σε σχέση με άλλα Ευρωπαϊκά κράτη αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι ότι είμαστε προστατευμένοι ούτε είναι δυνατόν να είμαστε απόλυτα προστατευμένοι
(…) είναι λάθος να εγκλωβιστούμε και να πάμε και εμείς σε μία λογική απειλής απειλής πληθυσμού με αντίστοιχα βαλλιστικά συστήματα αλλά χρειάζεται ενίσχυση των ικανοτήτων κρούσης. Δηλαδή πρέπει να καταλάβουμε ότι οι πλατφόρμες αυτές καθαυτές, ένα μαχητικό αεροπλάνο για παράδειγμα, είναι μία πλατφόρμα μεταφοράς όπλων. Τα όπλα είναι αυτά που κάνουν τη δουλειά που κάνουν τη ζημιά αναφέρει μεταξύ άλλων ο καθηγητής.