Στο χωριό Λεκάνη της Καβάλας, που αποτέλεσε πριν από δέκα χρόνια θέμα για την πτυχιακή της εργασία, αμέσως μετά τις σπουδές της στο branding και την γραφιστική στο γερμανικό πανεπιστήμιο HAWK Hildesheim, έμελλε να γραφτεί και το πρόωρο τέλος της ζωής της και του μονάκριβου παιδιού της.
Η αγάπη της Άννας Δημητριάδη Κρουσέ για τη Λεκάνη δεν ήταν καθόλου τυχαία, καθώς εκτός από το γεγονός πως από το χωριό των 350 κατοίκων αντλούσε κομμάτι της οικογενειακής καταγωγής, εκεί πέρασε για αρκετό διάστημα και μέρος της φοιτητικής της ζωής.
Σύμφωνα με την σελίδα της στο διαδίκτυο annakruse.de η 31χρονη ως γραφίστρια και φωτογράφος δημιούργησε από την αρχή ένα βιβλίο αφιερωμένο στη «Λεκάνη», όπου κάτοικοι του χωριού φωτογραφήθηκαν για τις 164 σελίδες του και μίλησαν για τη ζωή τους αποκλειστικά σε εκείνη.
Η ίδια στο βιογραφικό της σημείωμα αναφέρεται συγκεκριμένα στους λόγους που την οδήγησαν στο μικρό χωριό της Καβάλας, από το οποίο έφυγε κι επέστρεψε ξανά μόνιμα: «Προκειμένου να επεκτείνω ακόμη περισσότερο το βιογραφικό μου, ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο branding και τη γραφιστική στο HAWK Hildesheim. Για την πτυχιακή μου εργασία πέρασα μέρος της ζωής μου σε ένα μικρό ελληνικό ορεινό χωριό. Πήγα να αναζητήσω τις ρίζες μου για ένα εικονογραφημένο βιβλίο αφιερωμένο στην Λεκάνη και τελικά ερωτεύτηκα αυτό το χωριό (και τους αιγοβοσκούς). Έτσι μάζεψα κάποια χρήματα μετά το κολέγιο και μετακόμισα στο χωριό Λεκάνη. Από εδώ εργάζομαι ανεξάρτητα ως brand designer και φωτογράφος».
Είναι η εποχή όπου η Άννα Δημητριάδη Κρουσέ θα γνωριστεί με τον 54χρονο, θα τον ερωτευτεί και θα ζήσει μαζί του μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Γι’ αυτό κι όταν έμεινε έγκυος αποφάσισε να παραμείνει στην σχέση αυτή μέχρι που ξεκίνησαν τα προβλήματα και οι πιέσεις, με αποτέλεσμα τον τραγικό σημερινό επίλογο να δολοφονηθεί από τα χέρια του εκείνη και το παιδί της.
Στο βιβλίο της για τη Λεκάνη που κυκλοφόρησε στα γερμανικά, η ίδια αναφέρει: «Η Λεκάνη είναι ένα χωριό 350 κατοίκων στη βόρεια Ελλάδα. Περιτριγυρισμένο από βουνά ύψους 1100 μέτρων και μακριά από τον τουρισμό, εδώ θα βρείτε έναν ιδιαίτερο κόσμο. Η έρευνα και η φωτογραφία μου επέτρεψαν να ανακαλύψω την ταπεινή αλλά ευτυχισμένη ζωή των κατοίκων χωρίς να γνωρίζω τη γλώσσα τους. Αν τους ανοιχτείς, μοιράζονται τη μαγεία που κουβαλάει αυτό το χωριό».
Από το 2003, η 31χρονη είχε πάθος με το design και το web και όπως αναφέρει η ίδια στα 12 χρόνια είχε δημιουργήσει το δικό της πρόγραμμα επεξεργασίας :
«Για να είμαι πιο ακριβής, δημιούργησα τον πρώτο μου ιστότοπο με Photoshop και πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένου όταν ήμουν 12 ετών. Μετά την αποφοίτησή μου από το γυμνάσιο, έκανα πρακτική άσκηση σε ένα εργαστήριο ασπρόμαυρης φωτογραφίας στη Νέα Υόρκη. Νομίζω ότι αν θέλεις να πετύχεις κάτι νέο, πρέπει πάντα να βγαίνεις από την άνεση σου και να αντιμετωπίζεις μια καινούργια πρόκληση».