Η στρατηγική της Τουρκίας με τους Τουρκογενείς και Τουρκόφωνους πληθυσμούς της Κεντρικής Ασίας δεν απειλούν μόνο την χώρα μας αλλά συνολικά την Δύση δηλώνει ο Καθηγητής της Σχολής Ευελπίδων Κύριος Κώστας Γρίβας.
Μεταξύ άλλων ο Κύριος Καθηγητής αναφέρει,
Οι τουρκόφωνοι τουρκογενείς λαοί που σε μεγάλο βαθμό είναι η πρώην σοβιετικές κέντρο ασιατικές δημοκρατίες τα πρώην κομμάτια της Σοβιετικής Ένωσης, όπως το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν κλπ και βέβαια υπάρχει και ένα κομμάτι που είναι οι τουρκόφωνοι ουιγούροι που είναι μία ανοιχτή πληγή μέσα στην Κίνα. Αυτοί οι λαοί ακριβώς που είναι εγκλωβισμένοι ανάμεσα στις μυλόπετρες της Ρωσίας και της Κίνας αναζητούν μία διέξοδο αναζητούν μία δυνατότητα να έχουν μία δική τους αυτόνομη παρουσία. Ναι μεν συνδιαλέγονται και να και να λειτουργούν από κοινού με τη Ρωσία και την Κίνα αλλά να έχουν και τη δική τους έτσι υπόσταση. Οι Τούρκοι λοιπόν θεωρούν ότι όντας ο φυσικός ηγέτης των Τουρκόφωνων και Τουρκογενών λαών και έχοντας και μία προνομιακή σχέση με το Πακιστάν, μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη, και προνομιακές σχέσεις με μία σειρά από άλλες μουσουλμανικές χώρες στην Ασία με προεξάρχουσες την Μαλαισία και της και δευτερευόντως την Ινδονησία θεωρούν ότι μπορούν να παίξουν ένα ρόλο ενός νέου συστήματος, ημι-αυτόνομου, στην νέα γεωπολιτική πραγματικότητα.
Έχουν κάποιες προοπτικές να το επιτύχουν αυτό το πράγμα, σημαίνει βέβαια αυτό ότι θα μετατραπούν σε έναν πολύ σημαντικό παίκτη κάτι που προκαλεί δυσφορία και στην Ουάσιγκτον, φυσικά και στο Πεκίνο και την Μόσχα και πιο πολύ από όλους στην Ινδία.
(…) οι Ινδοί είχαν εγκλωβιστεί μέσα σε ένα παρά φύσιν τρίγωνο Ουάσιγκτον, Πεκίνο, Ισλαμαμπάντ το οποίο λειτουργούσε κατά παράβαση, αν θες τον έτσι των δεδομένων του ψυχρού πολέμου. Και αυτός είναι ο λόγος που η Ινδία λοιπόν και για αυτό είναι προχώρησε και σε μία αντίρροπη συμμαχία με τη Σοβιετική Ένωση
Ο Ερντογάν λοιπόν θέλει να εμφανιστεί σαν ένας νέος Νασερ, σαν τον ηγέτη γεωπολιτικά ενός νέου Ισλάμ Ο Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ (15 Ιανουαρίου 1918 – 28 Σεπτεμβρίου 1970) ήταν ο δεύτερος πρόεδρος της Αιγύπτου, υπηρετώντας από το 1956 μέχρι το θάνατό του. Ο Νάσερ ηγήθηκε της ανατροπής της μοναρχίας το 1952 και εισήγαγε εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις το επόμενο έτος. Μετά από μία απόπειρα κατά της ζωής του το 1954 από μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, διέλυσε την οργάνωση, έθεσε τον πρόεδρο Μουχάμαντ Ναγκίμπ σε κατ’ οίκων περιορισμό και ανέλαβε την εξουσία, γινόμενος επίσημα πρόεδρος τον Ιούνιο του 1956.
Η δημοτικότητα του Νάσερ στην Αίγυπτο και στον αραβικό κόσμο ανέβηκε στα ύψη μετά την κρατικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ και την πολιτική του νίκη στην επακόλουθη Κρίση του Σουέζ. Ζήτησε υπό την κυβέρνησή του να αυξηθεί η ενότητα των αραβικών κρατών, η οποία κορυφώθηκε με τον σχηματισμό της Ηνωμένης Αραβικής Δημοκρατίας με τη Συρία από το 1958 έως το 1961. Το 1962 ο Νάσερ ξεκίνησε μια σειρά από σημαντικές σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της Αιγύπτου.
Οι φιλοδοξίες λοιπόν της Τουρκίας μας απειλούν μας αλλά δεν απειλούν μόνο εμάς δηλαδή έχουν αυτοκρατορική πολιτική. Είναι και οι τεράστιες ευθύνες της Δύσης, της Ευρώπης ιδιαίτερα που αρνείται της Δυτικής Ευρώπης, της ευρωπαϊκής ένωσης που αρνείται να δει το πρόβλημα
▶ Πηγή: Παραπολιτικα FM (Εκπομπή Ο Εξαρχείων)
https://www.parapolitika.gr/parapolit…