Η εκρηκτική κατάσταση στη Συρία, οι πολλαπλές επεμβάσεις από Τουρκία και Ισραήλ και ο καθοριστικός ρόλος των Δρούζων συνθέτουν ένα νέο επικίνδυνο σκηνικό που απειλεί να τινάξει στον αέρα την ευρύτερη περιοχή.
Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή επιστρέφει σε τροχιά αβεβαιότητας και συγκρούσεων. Οι εξελίξεις στη Συρία, με την κλιμάκωση της βίας, την ανάμειξη τουρκικών στρατευμάτων, τις αεροπορικές επιδρομές του Ισραήλ, αλλά και το νέο γεωπολιτικό ενδιαφέρον για την κοινότητα των Δρούζων, συνθέτουν ένα περιβάλλον προ της έκρηξης.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Καθημερινής της Κυριακής από τη Συρία, η νέα κυβέρνηση στη Δαμασκό επιδιώκει να σταθεροποιήσει τις νότιες περιοχές, κυρίως στην επαρχία Αλ Σουουέιντα, όπου κυριαρχεί το δρουζικό στοιχείο. Εκεί παρατηρείται συγκέντρωση μαχητών και ενόπλων ομάδων, με στόχο την αποτροπή επέκτασης της επιρροής της Δαμασκού, αλλά και τουρκικών σχεδίων που σχετίζονται με την αναδιάταξη εδαφών στη βόρεια Συρία.
Η Τουρκία, από την πλευρά της, ενισχύει τη στρατιωτική της παρουσία εντός συριακού εδάφους, επιδιώκοντας αφενός την αναχαίτιση των Κούρδων, αφετέρου τη δημιουργία μιας ζώνης «ασφαλείας» που θα λειτουργεί ως buffer μεταξύ Άγκυρας και του Ιράν. Παράλληλα, η Άγκυρα προωθεί συμφωνίες με ενόπλους του Ιντλίμπ, ενώ εντείνει τις διπλωματικές πιέσεις για συμμετοχή σε κάθε μελλοντική πολιτική λύση στη Συρία.
Το Ισραήλ συνεχίζει αμείωτα τις αεροπορικές επιθέσεις στη Συρία, με στόχο ιρανικές και φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές. Τον Ιούλιο, χτύπησε αποθήκες όπλων στην ευρύτερη περιοχή της Δαμασκού και κοντά στα σύνορα με τον Λίβανο, επιδιώκοντας να αποτρέψει την εδραίωση ιρανικών υποδομών στα δυτικά της χώρας. Παράλληλα, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου έχει στραφεί στρατηγικά στην κοινότητα των Δρούζων, δίνοντάς της σημαίνοντα ρόλο στις μελλοντικές ισορροπίες.
Οι Δρούζοι αναδεικνύονται πλέον σε γεωπολιτικό “κλειδί”, με την Ιερουσαλήμ να επιχειρεί να τους ενσωματώσει σε ένα φιλοϊσραηλινό μέτωπο εντός της Συρίας. Το ερώτημα είναι αν αυτό μπορεί να υλοποιηθεί, καθώς η πλειονότητα των Δρούζων δεν επιθυμεί εμπλοκή με εξωτερικές δυνάμεις, αλλά ζητά τοπική αυτονομία.
Το σκηνικό επιπλέκεται με την σιωπηλή εμπλοκή της Ρωσίας, η οποία δεν έχει εγκαταλείψει πλήρως τον έλεγχο της περιοχής και φαίνεται να κινείται διακριτικά, κυρίως μέσω συντονισμών με το Ιράν.
Η συνολική εικόνα δείχνει ότι η Μέση Ανατολή εισέρχεται εκ νέου σε περίοδο αποσταθεροποίησης, με το Ισραήλ, την Τουρκία και τη Συρία να προετοιμάζουν κινήσεις που ενδέχεται να φέρουν αιφνίδιες ανατροπές.