Η τουρκική στρατηγική για την Κύπρο συνιστά θανάσιμο κίνδυνο για την επιβίωση του Ελληνισμού στο νησί. Πρέπει να διδάσκεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματά μας, και να είναι κτήμα όσων χειρίζονται το Κυπριακό.
Η Κύπρος υπό την Δαμόκλειο σπάθη της τουρκικής απειλής
Γράφει ο αντιστράτηγος ε.α. Φοίβος Κλόκκαρης
Η Κύπρος το 1974 υπέστη μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορική διαδρομή της οι συνέπειες της οποίας μας ακολουθούν μέχρι σήμερα. Κύρια αιτία των δεινών μας είναι η τουρκική επιθετική στρατηγική, η οποία υποβοηθήθηκε και από θανάσιμα λάθη του Ελληνισμού. Στόχος της είναι ο έλεγχος όλης της Κύπρου και βασικές πτυχές της, η επεκτατικότητα, η παραβίαση συνθηκών και η εθνοκάθαρση.
Επεκτατικότητα: Με τον «εθνικό όρκο», που ψήφισε η τουρκική εθνοσυνέλευση το 1920, η Τουρκία έθεσε ως στόχο την αναβίωση τής οθωμανικής αυτοκρατορίας με την ενσωμάτωση στην επικράτεια της εδαφών από Ιράκ, Συρία, Ελλάδα (νησιά Ανατ. Αιγαίου, Δυτ. Θράκη) την Αλεξανδρέττα και Κύπρο. Ιδιαίτερα για την Κύπρο ακολούθησε το επιτυχημένο πρότυπο προσάρτησης τής Αλεξανδρέττας το 1939 με πρόσχημα την προστασία τουρκικής μειονότητας. Η στρατηγική της για έλεγχο όλης τής Κύπρου, συντάχθηκε την δεκαετία τού 1950 (Εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ 1956, Σχέδιο Επανάκτησης Κύπρου 1958), υλοποιείται σταδιακά, αδίστακτα, μεθοδικά και επιβεβαιώνεται από τα ιστορικά γεγονότα. Μέχρι σήμερα πέτυχε την βίαιη διχοτόμηση και δημογραφική αλλοίωση της. Τα στάδια που ακολούθησε: 1960 λειτουργική διχοτόμηση, επεμβατικά δικαιώματα, τουρκικά στρατεύματα, υπερβολικά προνόμια στην τ/κ μειονότητα (συνθήκες Ζυρίχης/Λονδίνου), 1963/64 δημογραφική διχοτόμηση (τουρκανταρσία, ΤΜΤ, τ/κ θύλακες), 1974 γεωγραφική διχοτόμηση/δημογραφική αλλοίωση (στρατιωτική εισβολή, κατάληψη βορείου τμήματος Κύπρου, εκρίζωση ελληνικού πληθυσμού, μαζικό εποικισμό με Τούρκους) 1983 πολιτική διχοτόμηση (υποτελής διοίκηση «ΤΔΒΚ»). Έκτοτε τηρεί το νησί υπό την ομηρία της, με την απειλή ισχυρών τουρκικών δυνάμεων κατοχής (ΤΔΚ) προς εξυπηρέτηση τής Τουρκικής στρατηγικής τού εξαναγκασμού (compellence). Δηλαδή με την απειλή ή χρήση στρατιωτικής ισχύος να αναγκάσει τούς Έλληνες τής Κύπρου να αποδεχθούν λύση υποταγής στη Τουρκία. Παράλληλα συνεχίζει τίς επιθετικές δράσεις της (επεμβάσεις στη νεκρή ζώνη, ΑΟΖ, κλειστή περιοχή Αμμοχώστου, κατασκευή στρατιωτικών υποδομών οχυρώσεων κ.α.) και μεθοδεύει την δημογραφική αλλοίωση και των ελεύθερων περιοχών με την παράνομη προώθηση μουσουλμάνων μεταναστών.
Παραβίαση Συνθηκών: Η Τουρκία δεν σέβεται τις Συνθήκες και Συμφωνίες που υπογράφει. Τις θεωρεί ενδιάμεσους σταθμούς, μέχρι να δημιουργήσει τις συνθήκες παραβίασης τους, προς εκπλήρωση των τελικών στόχων της. Προσφιλής μέθοδος της είναι οι πράξεις προβοκάτσιας, βίας και κατατρομοκράτησης πληθυσμών, όπως το πογκρόμ κατά των Ελλήνων τής Κωνσταντινούπολης το 1955, η τουρκανταρσία, που υποκίνησε με την ΤΜΤ στη Κύπρο το 1963/1964, ο αφανισμός των Ελλήνων τής Ίμβρου και Τενέδου καθώς και των εγκλωβισμένων Ελλήνων τής Καρπασίας στην Κύπρο (παραβίαση τής Συνθήκης Λοζάνης 1923, των Συμφωνιών Ζυρίχης/Λονδίνου 1960 και Γ’ Βιέννης 1975). Δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο τής θάλασσας (παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας-Κύπρου στο Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο), ούτε τα ψηφίσματα τού ΣΑ/ΗΕ για απομάκρυνση των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο (353/74), επιστροφή τής Αμμοχώστου (550/1984), καταδίκη τού ψευδοκράτους (541/83) καθώς και τις αποφάσεις τού ΕΔΑΔ για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο.
Εθνοκάθαρση: Η Τουρκία διέπραξε γενοκτονίες κατά των μειονοτήτων στη Μ. Ασία (Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων κ.ά.) στα πλαίσια των σχεδίων αποχριστιανοποίησης και αποεβραιοποίησης της Τουρκίας, που είχε συντάξει το τουρκικό κράτος (βιβλίο Εθνικισμός, Κοινωνικές Μεταβολές, Μειονότητες, τής Ντιλέκ Γκιουβέν, 2006). Παρόμοιους φρικτούς μηχανισμούς κατατρομοκράτησης και εξόντωσης πληθυσμών, εφαρμόζει η Τουρκία και στα εδάφη, στα οποία εισβάλλει και καταλαμβάνει, όπως στην περίπτωση των Ελλήνων τής Κύπρου και των Κούρδων της Συρίας, με σκοπό να τούς εκριζώσει από τα πατρογονικά εδάφη τους. Είναι μέθοδος δοκιμασμένη με επιτυχία (στρατιωτική επέμβαση-εθνοκάθαρση-εποικισμός) και όσο παραμένει ατιμώρητη η Τουρκία, την επαναλαμβάνει.
«Όπου απλώθηκε η κυριαρχία τους εξαφανίστηκε ο πολιτισμός»
Κατά την εισβολή/ κατοχή τής Κύπρου, διέπραξε εγκλήματα που παραβιάζουν τα άρθρα 7 και 8 του Καταστατικού τού Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου(ΔΠΔ). Βίαιη εκδίωξη πληθυσμού και εξαφάνιση προσώπων, εποικισμό, ανθρωποκτονίες αμάχων και αιχμαλώτων, βασανιστήρια, βιασμούς, καταστροφή των θρησκευτικών και πολιτισμικών μνημείων, εμφύτευση τζαμιών και ιμάμηδων, μετατροπή εκκλησιών σε τζαμιά, αντικατάσταση ελληνικών τοπωνυμίων με τουρκικά, που σχετίζονται με την εισβολή και τον τουρκικό εθνικισμό, όχι μόνο στις κατεχόμενες αλλά και στις ελεύθερες περιοχές, για να εξαλειφθεί κάθε ίχνος ελληνικής παρουσίας και χριστιανικής ζωής στο νησί. Είναι εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας, που παραμένουν ατιμώρητα αλλά δεν παραγράφονται (βιβλίο Γεωπολιτική Πραγματικότητα στο Δίπολο Ελλάδα-Κύπρος, τού καθηγητή Ιωάννη Μάζη και τής Βιργινίας Μπαλαφούτα 2014). Επαληθεύτηκε και για την Κύπρο η ρήση τού Άγγλου πολιτικού William Gladstone για τους Τούρκους «οπουδήποτε και αν πήγαν μια φαρδιά κηλίδα αίματος ακολούθησε το πέρασμά τους. Όπου απλώθηκε η κυριαρχία τους εξαφανίστηκε ο πολιτισμός».
Συμπέρασμα: Η τουρκική στρατηγική για την Κύπρο συνιστά θανάσιμο κίνδυνο για την επιβίωση του Ελληνισμού στο νησί. Πρέπει να διδάσκεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματά μας, και να είναι κτήμα όσων χειρίζονται το Κυπριακό. Η γνώση της και η διατήρηση ζωντανής τής ιστορικής μνήμης των συμφορών, που έχουμε υποστεί από την βαρβαρότητα τής Τουρκίας, αλλά και η επίγνωση ότι τελικός στρατηγικός στόχος της, είναι η ΕΠΑΝΑΚΤΗΣΗ τής Κύπρου, είναι απαραίτητα εφόδια για την επιβαλλόμενη αναθεώρηση τής εθνικής στρατηγικής τής Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) πρός επιβίωση, με βασικές πτυχές: (1)Ενδυνάμωση τής εθνικής ισχύος με βαρύτητα στην στρατιωτική πτυχή της (ενίσχυση Εθνικής Φρουράς (ΕΦ), σύναψη αμυντικής συμμαχίας με την Ελλάδα), αξιοποίηση των στρατηγικών συνεργασιών με Γαλλία, ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτο, προσπάθεια ένταξης στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη. (2)Εθνικοί στόχοι: Προάσπιση ελευθέρων περιοχών– αγώνας με όλα τα πολιτικά, διπλωματικά και νομικά μέσα για επαναφορά τής διεθνούς νομιμότητας στη Κύπρο με την απομάκρυνση των ΤΔΚ και εποίκων – απόρριψη λύσεων τουρκικών όρων στο κυπριακό, όπως η υποστηριζόμενη από την ΚΔ λύση ΔΔΟ (λανθασμένος στρατηγικός στόχος, που νομιμοποιεί την διχοτόμηση, επεκτείνει τον έλεγχο τής Τουρκίας σε όλη την Κύπρο και παραβιάζει τίς βασικές αρχές, τού δικαίου, τής πλειοψηφίας, τής ασφάλειας και λειτουργικότητας) και η υποστηριζόμενη από την Τουρκία, συνομοσπονδία δύο κρατών – επαναφορά τού κυπριακού στην ορθή βάση του, ως θέμα εισβολής, κατοχής, εποικισμού, και εμμονή στο ενιαίο κράτος τής ΚΔ με εφαρμογή τού ευρωπαϊκού κεκτημένου και τής αρχής «ένας άνθρωπος μία ψήφος» σε όλο το νησί. (3)Καλλιέργεια πνεύματος εθνικής ομοψυχίας. Να μην επαναληφθούν λάθη τού παρελθόντος.
Για την σχέση εθνικής ισχύος/στόχων, πολύτιμα είναι τα διδάγματα από την ιστορία τού έθνους μας: «Αν δεν έχουμε ισχύ δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε στόχους. Αν δεν έχουμε στόχους ή αυτοί είναι λανθασμένοι, η ισχύς δέν αξιοποιείται. Αν έχουμε στόχους και ισχύ, αλλά ελλείπει η πολιτική βούληση χρήσης τής ισχύος, τότε πάλι η ισχύς δεν αξιοποιείται».