Γράφει ο Κρεσέντζιο Σαντζίλιο
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τις δηλώσεις του οικονομολόγου Γιώργου Καρακατσάνη για τα σχέδια της Τουρκίας, δηλαδή του Ερντογάν, στα δρώμενα μέσα στο χώρο του Αρκτικού Κύκλου, με βάση τα δεδομένα της Συνθήκης του Spitsberg για τις νήσους Svalbald που υπογράφηκε το 1920 από 40 χώρες, με την οποία δινόταν μεν στη Νορβηγία η ιδιοκτησία του Αρχιπελάγους με την δυνατότητα δε όλες οι 40 χώρες να διεξάγουν εκεί εμπορικές δραστηριότητες υποκείμενες όμως στη νορβηγική νομοθεσία.
Όπως επίσης και για τη παράλληλη τουρκική παρουσία και στην Ανταρκτική με συνεργασίες και επιστημονικές αποστολές.
Οι Τούρκοι λοιπόν και στους δύο πόλους/
Δεν λέμε βέβαια τίποτα το καινούριο επισημαίνοντας πως η Τουρκία, δηλαδή ο Ερντογάν, έχει μεγάλες βλέψεις σε μια εκτεταμένη σειρά περιοχών από τη Μέση Ανατολή και Αφρική έως την Ασία.
Πέρα από το μεγάλης πνοής «πρόγραμμα» της γνωστής «Γαλάζιας Πατρίδας», που άμεσα συνδέεται και επεκτείνεται με την ενεργή τουρκική παρουσία σε ασιατικό και αφρικανικό έδαφος, ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος έχει επανειλημμένως αναφερθεί στην «ανάγκη» μεγαλουργίας της Τουρκίας, κάτι που υπερβαίνει κατά πολύ την ιδέα κατάκτησης κάποιου ενδεχόμενου «ζωτικού χώρου» εκ μέρους της.
Έτσι τώρα, με τη βοήθεια της αγγλο-γερμανο-πολωνικής «τρίαινας»(Starmer, Merz, Tusk) η Τουρκία ενδέχεται να τοποθετηθεί σε θέση «εγγυήτριας» ούτε λίγο ούτε πολύ της ίδιας της ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης!!
Και ασφαλώς με απτά, βαρυσήμαντα και διαχρονικά ανταλλάγματα.
Επομένως, διόλου απίθανο ένα απ’ αυτά να είναι και ο άμεσος στρατιωτικός «έλεγχος ασφαλείας» όλης της περιοχής από βόρειο Αιγαίο έως Ανατολική Μεσόγειο, Κρήτη/Κύπρο, μια εξέλιξη η συνέπεια της οποίας μάλλον θα είναι η συντριπτική συρρίκνωση των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων και η υποχρέωση σε ποιος ξέρει άλλες αμυντικές παραχωρήσεις χάρη στη «υπέρτερη» απαίτηση «ευρω-κοινοτικής ασφάλειας»!
Μακάρι όλα αυτά να είναι απλές εικασίες. Μακάρι.
Απ’ την άλλη, πάντως, μια τοιαύτη εξέλιξη πολύ απλά και άμεσα και ωμά θα μας αποδεικνύει (σάμπως δεν το ξέραμε!) πόσο ανίκανη και άχρηστη συνεχίζει να είναι η λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση στον τομέα της ανεξάρτητης αμυντικής τοποθέτησης της και πόσο ανίκανοι και άχρηστοι εξακολουθούν να είναι οι, έτσι κι αλλιώς, πολιτικοί νάνοι όχι μόνο στο κοινοτικό διευθυντήριο (κατά τα άλλα όμως πάμπλουτο!), αλλά και οι κυβερνώντες των επιμέρους κρατών-μελών.
Μέσα σε αυτά τα άκρως περιορισμένα, ασήμαντα πλαίσια οι ευρω-κοινοτικοί δείχνουν ακόμη μια φορά και επιβεβαιώνουν με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο, δυστυχώς για όλους εμάς τους κοινοτικούς πολίτες, ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς την, επάνω τους, αμυντικο-στρατιωτική κηδεμονία κάποιων τρίτων.
Βλέποντας λοιπόν να πλησιάζει και να συγκεκριμενοποιείται ο κίνδυνος να εκλείψει η (τόσο βολική ως τώρα) αμερικανική αμυντικο-στρατιωτικο-στρατηγική κηδεμονία εντός της οποίας αυτοί οι κοινοτικοί κηφήνες ανεξέλεγκτα βολευόντουσαν, ευημερούσαν και πλούτιζαν κοροϊδεύοντας τους πολίτες τους, παραδομένοι ψυχή τε και σώματι στη νατοϊκή (βλέπε αμερικανική) «ομπρέλα προστασίας»,
δεν κατορθώνουν να ξεχωρίσουν καμία καλύτερη και ευνοϊκότερη λύση από το να στρέψουν τη προσοχή και αναζήτησή τους προς μια άλλη κηδεμονία! Αυτή της Τουρκίας!! Για τη «συμβατική» προστασία, μιας και την ασήμαντη πυρηνική την περιμένουν απ’ τη Γαλλία προπαντός. Σώθηκαν!
Και αντί να καθίσουν και να μελετήσουν στα σοβαρά και αντικειμενικά τί το στραβό, το στραβότατο έκαναν που τους οδήγησε στο σημείο να βρεθούν σήμερα μπροστά στο γκρεμό και να προσπαθήσουν να το διορθώσουν,
– αν και γνωρίζουν πολύ καλά τί στραβότατο έκαναν: φτάνει να κοιτάξουν λίγο παραπέρα, προς τη Ρωσία! –
το μόνο που νιώθουν είναι πως τίποτα άλλο δεν τους μένει παρά να ζητήσουν την… προστασία της Τουρκίας! Αλήθεια, η παράνοια στο αποκορύφωμά της!.
Ένα άλλο έγκλημα. Άλλη μια εξωφρενικά λανθασμένη επιλογή, όπως πάλι εξωφρενικά λανθασμένη επιλογή υπήρξε το 2022 η άνους, παρανοϊκή επιλογή υποταγής στην αμερικανική φρενίτιδα του ξεμωραμένου προέδρου Μπάιντεν ο οποίος σίγουρα έχει να κάνει με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, όπως και πιο πριν κάποιος άλλος Ομπάμα.
Και ασφαλώς μια τουρκική «συνδρομή» στην «ασφάλεια» των κοινοτικών πολιτών, δηλαδή στη δική μας ασφάλεια(!!), στην ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών(!!) λ.χ., μπορεί και να προϋποθέτει στα μουγκά και μια ορισμένη «αναζωπύρωση» της διαδικασίας εισδοχής της Τουρκίας στην ΕΕ, έστω κι αν κάτι τέτοιο θα ήταν πράγματι τραγικά ολέθριο για τους Ευρωπαίους πολίτες, ήδη ανίκανοι να «ξεμπλέξουν» από τους ισλαμιστές λαθρομετανάστες, και το τέλος της Ευρώπης όπως τη γνωρίζουμε αιώνες τώρα.
Πάντως έως αυτή τη στιγμή δεν ακούστηκε καμία φωνή αντίρρησης στις αγγλο-γερμανο-πολωνικές πρωτοβουλίες για μια τουρκική «επιμελητεία» στη κοινοτική «ασφάλεια», δήθεν.
Ούτε και οι κάπως «παραδοσιακοί» εχθροί των Τούρκων, οι Αυστριακοί, αντέδρασαν. Βέβαια αυτοί ταλανίζονται τώρα από τόσες εσωτερικές πολιτικές διαμάχες με αφορμή την άνοδο της άκρας δεξιάς. Πού καιρός για τη… Τουρκία που, ευτυχώς γι’ αυτούς, δε βρίσκεται πάλι μπροστά στα τείχη της Βιέννης !
Ούτε όμως και σίγουρα πρώτοι ενδιαφερόμενοι Έλληνες έχουν αντιταχθεί, όπως θα αναμέναμε. Κανείς δεν κουνήθηκε. Κατανοητό, για την συμπολίτευση, όλο αγκαλιές και φιλιά με τους Τούρκους. Αλλά η, ας την πούμε αντιπολίτευση; Πού είναι; Όλοι ίδιοι. Οπότε πώς θα μπορούσαν αυτοί οι Έλληνες τουρκόπληκτοι να πάνε ενάντια στα τουρκικά «ήρεμα νερά» με τα οποία οι Τούρκοι καταλλήλως τους δένουν τα χέρια και καταλλήλως τους κλείνουν το στόμα;!
Και τότε, στη πραγματικότητα, η αλγεινή εντύπωση είναι πως ω μη γένοιτο και ευοδωθεί η κοινοτικο-τουρκική «συνεργασία», η θέση της Ελλάδας, ήδη σήμερα τελείως ανισόρροπη και άκρως επισφαλής, θα βρεθεί σε μια υπερ-δεινή κατάσταση, με την πιθανή, για λόγους «προστασίας» και με τις ευρω-κοινοτικές «ευλογίες», έντονη τουρκική στρατιωτική «επέκταση» σε όλο το Αιγαίο και την παράλληλη, αρνητικά αντίστοιχη υποχώρηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων (προπαντός Ναυτικό και Αεροπορία) στις βάσεις τους.
Γερμανία και Ηνωμένο Βασίλειο, εχθροί της Ελλάδας, προκρίνουν μάλλον την τουρκική επέλαση. Η Γαλλία κάπως λιγότερο, αν και αυτό δεν είναι και τόσο σίγουρο. Οπότε… Τα ο είδαμε με τα Meteor.
Πάντως το ξαναλέμε: μη ξεχνάμε πως ο τουρκικός «καημός» είναι πάντα το Αιγαίο.
Και δεν αποκλείεται καθόλου ένα από τα ανταλλάγματα που η Τουρκία θα ζητήσει από την ΕΕ για την «εξασφάλιση» της «ασφάλειας» της να είναι η κυριαρχία(κατοχή) στο Αιγαίο με κοινοτική βούλα!
Και τότε, χαιρέτα μου τον πλάτανο.
Γιατί, μέσα σε όλα τα άλλα «οικήϊα κακά» που έγιναν και γίνονται, κανείς δεν ξέρει πώς οι Έλληνες πολίτες, που ήδη δείχνουν μεγάλη δυσαρέσκεια και εχθρότητα προς τη κυβέρνηση λόγω των Τεμπών και άλλων ανυπόφορων «στιγμών» της, θα αντιδράσουν εάν και όταν βρεθούν εγκλωβισμένοι σε τουρκική τανάλια στην ίδια τη δική τους θάλασσα!
Όσο για τους κοινοτικούς ταγούς οι οποίοι ανέκαθεν, για τους δήθεν «λόγους ειρήνης και ασφάλειας», μόνο «θυσίες» απ’ την Ελλάδα ζήτησαν να κάνει και παραχωρήσεις στους Τούρκους, όλα να τα περιμένομε τώρα που βρίσκονται «με το νερό στο λαιμό».
Ταυτόχρονα όμως και οι Έλληνες κυβερνήτες, μετά από όσα «έσυραν» στον νυν Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ, για πρώτη φορά δεν έχουν Αμερικανούς «φίλους» να τους «σώσουν» (ποιος ξέρει;) από τους Τούρκους,
εκτός κι αν γίνει το θαύμα και οι Αμερικανοί, για να «χτυπήσουν» την εχθρική ΕΕ, «ξεχάσουν» τί είπε τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο Έλληνας πρωθυπουργός (και οι συν αυτώ) για τον πρόεδρό τους και αποφασίσουν να «ξελασπώσουν» λίγο την Ελλάδα από τους Κοινοτικότουρκους «καταλαμβάνοντας» αυτοί με τον στόλο τους το Αιγαίο με αντάλλαγμα την ολική ελληνική υποταγή στα αμερικανικά προστάγματα ως πλέον 51η υπερπόντια πολιτεία στην Ευρώπη.
Όπως και να ‘ναι, η Ελλάδα και η κυβέρνησή της «χώθηκε» η ίδια σε μια μέγγενη από την οποία δεν βλέπουμε πώς μπορεί και εάν μπορεί να βγει ποτέ, και εάν βγει, μεν πόσα σπασμένα κόκαλα θα είναι.
Η συνολικά και ολικά λανθασμένη πολιτική της στην, όπως περίτρανα αποδείχθηκε, «λανθασμένη πλευρά της Ιστορίας» οδηγεί σε κάτι τέτοιες απόκρημνες ατραπούς με θανάσιμο κίνδυνο να κατακρημνιστεί!
Και κανείς δεν γνωρίζει εάν τουλάχιστον υπάρχει στην Ελλάδα κάποιος τον οποίο ο Τραμπ να θεωρεί φίλο και έμπιστο εν δυνάμει κυβερνητικό συνάδελφο.
geopolitico