Η κυβέρνηση του Πακιστάν, προκειμένου να επεκτείνει τους δικούς της πολιτικούς στόχους, είναι πρόθυμη να ενώσει τα χέρια με ριζοσπαστικά στοιχεία χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη μοίρα των μειονοτήτων, που συχνά βρίσκονται στο έλεος αυτών των ακραίων στοιχείων.
Η σεχταριστική βία του Πακιστάν καταδεικνύει την αυξανόμενη δύναμη των εξτρεμιστών καθώς ο σεχταρισμός διαπερνά τα τμήματα της κοινωνίας που προηγουμένως δεν είχαν αγγίξει τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, ανέφερε η Global Strat View.
Η αυξανόμενη τάση υποκίνησης θρησκευτικής βίας τροφοδοτείται επίσης διακριτικά από το κράτος. Η κυβέρνηση και διάφορες αρχές επιβολής του νόμου βρίσκονται πολύ κοντά στα ριζοσπαστικά στοιχεία, συχνά προστατεύοντας και συνθηκολογώντας μαζί τους, ενώ θα έπρεπε να είναι εκείνες που διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στην προστασία των μειονοτήτων.
Οι Αχμαντί, μια από τις μειονοτικές κοινότητες στο Πακιστάν, κηρύχθηκαν ως «μη μουσουλμάνοι» στο κοινοβούλιο του Πακιστάν το 1974. Συχνά τους στερούνται συνταγματικά δικαιώματα και υποφέρουν από την κυρίαρχη κοινωνία στο Πακιστάν, και ο κρατικός μηχανισμός είναι ένας σημαντικός ηθοποιός που το παρακολουθεί.
Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης του Πακιστάν Tehrik-e-Insaf (PTI), το κράτος κατηγορήθηκε ότι όχι απλώς κατέστειλε, αλλά υποκίνησε τη θρησκευτική βία, ανέφερε η Global Strat View.
Οι άνθρωποι απείλησαν να εκτελέσουν όσους υπονόμευαν ή ασέβονταν τις διδασκαλίες και την υπέρτατη ηθική εξουσία του Προφήτη Μωάμεθ.
Ένας από τους υπουργούς του PTI, ο Ali Muhammad Khan, φέρεται να ενθάρρυνε τα ριζοσπαστικά στοιχεία να σκοτώσουν όσους διαπράττουν βλασφημία σύμφωνα με τον ορισμό τους για τον νόμο.
Το 2020 αναφέρθηκαν πολλά περιστατικά που σκοτώθηκαν σε θρησκευτικές συγκρούσεις. Όμως το κράτος στήριξε τα ριζοσπαστικά στοιχεία αγνοώντας την καταπίεση των μειονοτήτων.
Κοιτάζοντας την ιστορία του Πακιστάν, η θρησκευτική βία αποτελεί μέρος του πακιστανικού κράτους από την ανεξαρτησία του. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1980 και του 1990, οι σουνιτικές ομάδες Deobandi πυροδότησαν κυρίως τη βία. Η Sipah-e-Sahaba Pakistan (SSP) και ο κλάδος του Lashkar-e-Jhangvi (LeJ) ήταν οι εξέχοντες ηθοποιοί εκείνη την περίοδο.
Ωστόσο, η άνοδος της επαρχίας Χορασάν του Σαλαφικού Ισλαμικού Κράτους (ISKP) και του Tehreek-e-Labbaik Πακιστάν έχει θέσει μια νέα πρόκληση, καθώς οι οπαδοί αυτών των δύο οργανώσεων προέρχονται από την πιο φονταμενταλιστική σουνιτική κοινότητα Barelvi, ανέφερε η Global Strat View.
Τους τελευταίους μήνες, δύο περιστατικά έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου απέναντι στην αναδυόμενη και ταχέως αυξανόμενη απειλή θρησκευτικής βίας στη χώρα.
Το πρώτο περιστατικό συνέβη όταν ένας όχλος λιντσάρει έναν διευθυντή εργοστασίου από τη Σρι Λάνκα καθώς φέρεται να κατηγορήθηκε για βλασφημία στην περιοχή Sialkot του Πακιστάν τον Δεκέμβριο του 2021. Το δεύτερο περιστατικό είναι φρικιαστικό καθώς αφορούσε τη βομβιστική επίθεση σε σιιτικό τέμενος τον Μάρτιο του 2022, στην οποία περισσότερα από 60 πολίτες έχασαν τη ζωή τους.
Το πακιστανικό κράτος δεν μπόρεσε να βρει μια μακροπρόθεσμη λύση για τη σεχταριστική βία και τις οργανώσεις που την προκαλούν, ανέφερε η Global Strat View.