Ένα βασικό μέλημα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας ήταν η εγκαθίδρυση ενός κράτους πρόνοιας, το οποίο θα γεφύρωνε το χάσμα ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους και θα έφερνε ένα βήμα πιο κοντά… τον «λαό» και το «Κολωνάκι».
Η επέλαση των Μνημονίων και η μετάλλαξη των μεγάλων λαϊκών κομμάτων σε πιόνια της νεοφιλελεύθερης τάξης πραγμάτων άλλαξαν τα δεδομένα, και αυτά που άλλοτε ήταν δημόσια αγαθά αντιμετωπίστηκαν ως πεδίο συσσώρευσης πλούτου για τα ιδιωτικά συμφέροντα. Ο τομέας που από το 2010 βρέθηκε επιμελώς στο στόχαστρο από τους ξένους δανειστές, τους ντόπιους φίλους τους, αλλά και τα ιδιωτικά συμφέροντα, ήταν ο χώρος της δημόσιας υγείας.
Όσα δεν κατάφεραν να κάνουν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, που αντιμετώπιζαν τον δημόσιο χαρακτήρα της Υγείας ως στρέβλωση της μεταπολιτευτικής… σοσιαλμανίας, τα φέρνουν σήμερα ως «πολιτικός οδοστρωτήρας» ο Θάνος Πλεύρης και η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, καθώς το νέο νομοσχέδιο που κατέθεσαν το απόγευμα της Δευτέρας για διαβούλευση φέρνει τα πάνω κάτω στη δημόσια υγεία.
Οι διατάξεις του νέου νομοσχεδίου του υπουργείου Υγείας επιβεβαιώνουν αυτό που εδώ και μήνες έχει επισημάνει η «δημοκρατία»: ότι ο Θάνος Πλεύρης τοποθετήθηκε στη θέση του υπουργού με μοναδικό στόχο να βάλει ταφόπλακα σε αυτό που γνωρίσαμε ως Εθνικό Σύστημα Υγείας και να επισπεύσει την είσοδο των ιδιωτών στα δημόσια νοσοκομεία.
Οι βασικές αλλαγές αφορούν τα απογευματινά χειρουργεία, τα οποία θα γίνονται στα δημόσια νοσοκομεία και θα πληρώνονται από την τσέπη του ασθενούς και του ΕΟΠΥΥ, τη δυνατότητα εισόδου ενός ασθενούς στα νοσοκομεία μόνο μετά το πράσινο φως του «προσωπικού γιατρού», ενώ, εκτός των άλλων, δημιουργείται και το νομικό πλαίσιο ώστε οι ιδιώτες γιατροί να εργάζονται σε δημόσιες μονάδες υγείας. Όσον αφορά τα απογευματινά ιατρεία και χειρουργεία, το πολυνομοσχέδιο προβλέπει πως ο ασθενής θα πληρώνει μέρος των εξόδων που θα προκύπτουν.
«Θα υπάρχει ολική ή μερική κάλυψη από τον ΕΟΠΥΥ, καθώς και από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, ενώ θα καθοριστεί και η συμμετοχή των ασθενών» αναφέρεται χαρακτηριστικά. Δηλαδή, για τα απογευματινά χειρουργεία θα υπάρχουν τιμοκατάλογοι ανάλογα με την ιατρική πράξη, όπως συμβαίνει και στις ασφαλιστικές εταιρίες.
Την ίδια ώρα, το νομοσχέδιο βάζει «κόφτη» στην ελεύθερη πρόσβαση των ασθενών στα νοσοκομεία, καθώς προβλέπει πως η εισαγωγή στα νοσοκομειακά ιδρύματα θα είναι δυνατή μόνο με την παραπομπή του προσωπικού θεράποντος ιατρού που θεσμοθετείται από το νομοσχέδιο.
«Καθιερώνεται σύστημα παραπομπών των πολιτών από τον προσωπικό γιατρό ως αναγκαία προϋπόθεση για την πρόσβαση στις δημόσιες μονάδες δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας υγείας. Ο προσωπικός ιατρός καθοδηγεί τον πολίτη και λειτουργεί ως «πύλη εισόδου» για την πρόσβαση των εγγεγραμμένων πολιτών στις δομές και υπηρεσίες υγείας. Το σύστημα παραπομπών από τον προσωπικό ιατρό δεν ισχύει για τα έκτακτα και επείγοντα περιστατικά».
Όσον αφορά τον θεσμό του «προσωπικού γιατρού», αυτός θα επιλέγεται εθελοντικά από τον πολίτη, θα είναι παθολόγος ή γενικός γιατρός και θα δοθούν κίνητρα ώστε να παρακολουθεί, να ενημερώνει και να τηρεί τον ψηφιακό φάκελο υγείας των ασθενών. Σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Υγείας, ο προσωπικός γιατρός είναι ο βασικός πυλώνας της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, ενώ σε αυτή τη φάση θα τον επιλέγουν προαιρετικά οι πολίτες. Βέβαια, θεσπίζονται κίνητρα και αντικίνητρα για όσους αδιαφορήσουν για τον νέο θεσμό και δεν εγγραφούν.
Τέλος, η πολυπόθητη ενίσχυση του ΕΣΥ με προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών φαίνεται πως παίρνει αναβολή… επ’ αόριστον. Σύμφωνα με το πολυνομοσχέδιο, οι συμβεβλημένοι στον ΕΟΠΥΥ γιατροί θα είναι υποχρεωμένοι να παρέχουν υπηρεσίες και στο ΕΣΥ σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, ενώ θα υπάρχει και η δυνατότητα part time παροχής υπηρεσιών στο τοπικό νοσοκομείο, με στόχο να καλύπτονται κενά, κυρίως στην περιφέρεια. Στο σύστημα θα ενταχθούν και τα ιδιωτικά πολυϊατρεία, οι γιατροί των οποίων θα μπορούν να εγγράφουν πληθυσμό ως θεράποντες γιατροί. Επίσης, οι γιατροί που τώρα υπηρετούν στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας θα μπορούν παράλληλα να γίνονται θεράποντες ιατροί, με μειωμένη όμως αποζημίωση.