Του συγγραφέα Κώστα Κυριακού
Δεν επιθυμώ να κάνω σε κανέναν μαθήματα πατριωτισμού. Επιλέγω μονάχα να μιλήσω, διότι αυτά που έχω να σας πω, οι αντιρρήσεις και οι ενστάσεις μου για την πολιτική που εφαρμόζεται στο Εθνικό Ζήτημα της Βορείου Ηπείρου, δεν αρμόζει να μένουν στη σιωπή. Και τούτο, διότι αφορούν σε πραγματικά γεγονότα και ιστορικά δεδομένα, για τα οποία κάθε ανακρίβεια και αναλήθεια μπορεί να είναι κρίσιμη και να αποβεί μοιραία για το μέλλον του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος και συνολικότερα των Ελληνοαλβανικών σχέσεων.
Η ιστορική αλήθεια αναζητείται και ευρίσκεται με τη συγκριτική μελέτη σε πάμπολλα βιβλία και έντυπα που έχουν γραφτεί από μεγάλους Έλληνες και ξένους ιστορικούς, καθώς και από μαρτυρίες είτε ανθρώπων –εάν υπάρχουν– που έζησαν από κοντά το τάδε ή το δείνα ιστορικό γεγονός, είτε άλλων που έχουν διασώσει μαρτυρίες από πρώτο χέρι. Οι πολιτικοί, αλλά ακόμα και οι διπλωμάτες μιας χώρας, οφείλουν να είναι γνώστες της ιστορικής αλήθειας όσο το δυνατόν περισσότερο, και παίρνοντας τη σκυτάλη από την ιστορία αυτή και βάσει όσων έχουν συμφωνηθεί έως σήμερα, αλλά και με γνώμονα τα συμφέροντα της Πατρίδας, να πράττουν αναλόγως.
Επικαλούμαστε, λοιπόν, το χρέος μας απέναντι στην ιστορική αυτή αλήθεια και κραυγάζουμε στους πολιτικούς, στους διπλωμάτες και στους στρατιωτικούς της χώρας, το εξής: Η Βόρειος Ήπειρος σβήνει. Αλλάξτε τη συνταγή – το μίγμα της πολιτικής – που εφαρμόζετε σ’ αυτό το Εθνικό Ζήτημα. Η προχειρότητα και υποχωρητικότητα που επιδεικνύει ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας, η υπακοή σε ευρωπαϊκές και νατοϊκές εντολές, είναι πρωτόγνωρα και καταστροφικά για τον τόπο μας.
Στην Πολιτική Επιστήμη υπάρχει ο όρος «Αποδοχή Μηνύματος»· το πλέον διαδεδομένο και επικίνδυνο μήνυμα σήμερα, είναι η εκμάθηση και ο εθισμός των πολιτών στην υποχώρηση, στην υποτέλεια, στην εξάρτηση.
Οι θέσεις που κατατίθενται από το πολιτικό κατεστημένο της χώρας για το Εθνικό Ζήτημα της Βορείου Ηπείρου, την αίσθηση που σου αφήνουν αυτές οι θέσεις που προβάλλονται και εκφράζονται με κάθε τρόπο και με κάθε ευκαιρία, είναι σαν να προετοιμάζουν τον λαό μας, τα ίδια τα παιδιά μας, να εθισθούν και να πάψουν να ασχολούνται με τα δικαιώματά τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ν’ αφήσουν, να αρνηθούν την Ιστορική Γη του Πύρρου και του Πατροκοσμά… Όμως, αν επιθυμούμε να έχουμε συνέχεια ως Έθνος, επιβάλλεται να σεβόμαστε τους ήρωες που θυσιαστήκανε στους αγώνες της Πατρίδας. Εάν θέλουμε να έχουμε συνέχεια ιστορική στο μέλλον, θα πρέπει να γνωρίζουμε και να εκτιμάμε σωστά τόσο το παλαιότερο όσο και το πρόσφατο παρελθόν της ιστορίας μας.
Αντιθέτως, για τους εξουσιαστές σήμερα, φαίνεται πως ούτε το παρελθόν μας πρέπει να θυμόμαστε ούτε να τιμάμε τους εθνικούς μας ήρωες, φαίνεται επίσης να επιδιώκουν το να μη λέγεται τίποτα, ούτε λέξη για τα θύματα της 45χρονης δικτατορίας των Χότζια – Αλία, να μην ακούγεται τίποτα γι’ αυτούς τους Έλληνες που δεν απώλεσαν την ελληνική τους ταυτότητα και με το κεφάλι ψηλά πήγαν στο εκτελεστικό απόσπασμα κραυγάζοντας «ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ»! Κι αυτό, διότι παραδειγματίζεται η νεολαία, οξύνεται ο πατριωτισμός και προβάλλονται εθνικά ιδεώδη, πράγματα αντίθετα προς τις επιδιώξεις των εξουσιαστών, που μοιάζουν να θέλουν λαούς χωρίς διεκδικήσεις ή μόνο με διεκδικήσεις που αφορούν αποκλειστικά οικονομικά ζητήματα, κι όχι με κοινωνικά και εθνικά οράματα και αιτήματα.