Προς μεγάλη δυσφορία των Ηνωμένων Πολιτειών, η Κίνα προσπαθεί να προβάλει την επιρροή της στο Αφγανιστάν παρουσία των πιο σημαντικών εχθρών της Αμερικής, του Ιράν και της Ρωσίας, και των φίλων της, του Ουζμπεκιστάν, του Τατζικιστάν και του Τουρκμενιστάν. Τον κύκλο ολοκληρώνει φυσικά το σύμμαχο Πακιστάν.
Στις 13 Απριλίου, ο Κινεζικός Σύμβουλος και Υπουργός Εξωτερικών Qin Gang παρευρέθηκε στην Τέταρτη Σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών των γειτονικών χωρών του Αφγανιστάν στη Σαμαρκάνδη. Αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών του Ουζμπεκιστάν, Saydov, προήδρευσε της συνάντησης, στην οποία συμμετείχαν ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν Abdollahian, ο υπουργός Εξωτερικών του Τατζικιστάν Mukhriddin, ο πρώτος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών του Τουρκμενιστάν Hajiyev και ο υπουργός Εξωτερικών του Πακιστάν Shina.
Το Xinhua ανέφερε ότι η Τσιν Γκάνγκ αναφέρει ότι η τρέχουσα κατάσταση στο Αφγανιστάν είναι σταθερή και βρίσκεται σε μια «κρίσιμη περίοδο προσαρμογής και μετασχηματισμού εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής και χρειάζεται επειγόντως περισσότερη προσοχή και συμβολή από τη διεθνή κοινότητα, ειδικά τις γειτονικές χώρες». Όλα τα μέρη θα πρέπει να επιδείξουν το πνεύμα γειτονίας της καλής γειτονίας και φιλίας και αμοιβαίας βοήθειας, να προωθήσουν την εφαρμογή των αποτελεσμάτων των προηγούμενων συναντήσεων των υπουργών Εξωτερικών και να εκφράσουν κοινή φωνή για την υποστήριξη της ανοικοδόμησης και ανάπτυξης του Αφγανιστάν και την προώθηση της ασφάλειας και της σταθερότητας στην περιοχή.
Ο υπουργός είπε στη συνέχεια κάτι που είναι πνευματικό τέκνο του προέδρου Xi Jinping σχετικά με τη νέα πορεία εξωτερικής πολιτικής της Κίνας προς την Κεντρική Ασία. Ο Qin Gang τόνισε ότι η οικογένεια έχει προβλήματα και οι γείτονες δεν είναι ασφαλείς. Το πρόβλημα του Αφγανιστάν έχει καθυστερήσει για πολλά χρόνια, λόγω των «παλιών ασθενειών που δεν θεραπεύονται» και των «νέων ασθενειών». Ως γειτονική χώρα, θα πρέπει να πρωτοστατήσουμε στο να βοηθήσουμε το Αφγανιστάν να ξεπεράσει τις δυσκολίες και τις προκλήσεις και να επιτύχει σταθερή ανάπτυξη.
Πρώτον, είναι απαραίτητο να «καταστραφούν οι τρομοκρατικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν, να εξαλειφθεί το έδαφος που γεννά την τρομοκρατία από την πηγή και να αποτραπεί αποφασιστικά το Αφγανιστάν να γίνει ένα ασφαλές καταφύγιο, γόνιμο έδαφος και πηγή εξάπλωσης της τρομοκρατίας ξανά». Ταυτόχρονα, θα εμβαθύνουμε την περιφερειακή συνεργασία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, την καταπολέμηση των ναρκωτικών και τους πρόσφυγες, θα ενισχύσουμε τον έλεγχο των συνόρων και θα βοηθήσουμε από κοινού το Αφγανιστάν να βελτιώσει τις αντιτρομοκρατικές του ικανότητες και να περιορίσουμε αποτελεσματικά τη διασυνοριακή ροή τρομοκρατών και να προκαλέσουμε χάος.
Αυτή είναι μια έξυπνη δήλωση. Πρέπει να διευκρινιστεί εάν στοχεύει και επικρίνει τους κυβερνώντες Ταλιμπάν ή αναζητά περιφερειακή βοήθεια για λογαριασμό τους. Σε κάθε περίπτωση, οι Ταλιμπάν και η κυβέρνηση Xi έχουν τις καλύτερες συνθήκες από τότε που η ηγεσία των Ταλιμπάν επισκέφθηκε την Κίνα πριν από λίγο καιρό.
Το δεύτερο είναι να παροτρύνουμε την αμερικανική πλευρά να εκπληρώσει τις ευθύνες της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι εμπνευστές του αφγανικού προβλήματος, δεν έχουν ακόμη σκεφτεί τη σοβαρή ζημιά που έχουν προκαλέσει στον αφγανικό λαό. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να άρουν αμέσως τις μονομερείς κυρώσεις κατά του Αφγανιστάν και να επιστρέψουν αφγανικά κεφάλαια στο εξωτερικό.
Αυτή είναι μια ξεκάθαρη βολή πέρα από την πλώρη του προέδρου Τζο Μπάιντεν, ειδικά μετά την αποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν υπό το βλέμμα του. Δεν έχει ξεκαθαρίσει τη θέση της χώρας του απέναντι στην ασιατική χώρα και τα προβλήματά της από τότε που ανέλαβαν οι Ταλιμπάν.
Το τρίτο είναι να καλέσουμε τον Atta να είναι περιεκτικός και να δημιουργήσει κυβέρνηση. «Στη βάση του σεβασμού της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και του εθνικού αυτοσεβασμού του Αφγανιστάν, θα πρέπει να καθοδηγήσουμε τον Άτα να ακολουθήσει την τάση των καιρών, να διδαχτεί από τις ώριμες πρακτικές άλλων μουσουλμανικών χωρών και να αντικατοπτρίζει περισσότερη περιεκτικότητα και πρόοδο στην οικοδόμηση καθεστώτος και διακυβέρνηση.” Στη συνέχεια, να πραγματοποιηθεί πρακτική συνεργασία με τη συμμετοχή του Αφγανιστάν με επιτάχυνση. Επιτάχυνση της υλοποίησης της Πρωτοβουλίας Tunxi, υποστήριξη του Αφγανιστάν στο να παίξει πλήρως τα γεωγραφικά του πλεονεκτήματα ως «Καρδιά της Ασίας», ενσωμάτωση στη διαδικασία περιφερειακής συνδεσιμότητας και οικονομικής ολοκλήρωσης και ενίσχυση της ικανότητάς του για ανεξάρτητη και βιώσιμη ανάπτυξη.
Η κινεζική κυβέρνηση επιδιώκει να σηματοδοτήσει ότι εκτός από τη λεκτική διπλωματία, είναι ήδη σε διπλωματία έργων για να επεκτείνει τη φιλία της με το Αφγανιστάν και λαμβάνει την επιβεβαίωση του Ιράν και τριών από τα κράτη της Κεντρικής Ασίας κοντά στη φίλη Ρωσία και τον παλιό φίλο της Κίνας, το Πακιστάν.
Αν το δει κανείς προσεκτικά, αυτό είναι μια ισχυρή διαμάχη κατά της Δύσης, ειδικά των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους όπως η Ινδία, η οποία αντιμετωπίζει συνεχιζόμενη επιθετικότητα από την Κίνα στα ανατολικά της σύνορα. Την ίδια στιγμή, τα έργα Πακιστάν-Κίνας συνεχίζουν να την ενοχλούν στα δυτικά σύνορά της.