Η Κίνα αποτυγχάνει να καλύψει τις ανάγκες της αεράμυνας του Πακιστάν και αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές από την ακρωτηριασμένη κατάσταση των πυραυλικών συστημάτων εδάφους-αέρος του Ισλαμαμπάντ που παρείχε το Πεκίνο πριν από πέντε χρόνια.
Τα οπλικά συστήματα χρειάζονται επαρκή ποσότητα ανταλλακτικών για να είναι πλήρως λειτουργικά, ωστόσο, η Κίνα δεν είναι σε θέση να παράσχει τα ίδια, γεγονός που εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τις υλικοτεχνικές ελλείψεις του Πεκίνου, ανέφερε η Difesa Online, μια ιστοσελίδα που καλύπτει γεωπολιτικές ειδήσεις.
Εάν συνεχιστεί αυτό, θα αποτελέσει σοβαρό κίνδυνο για το Πακιστάν, το οποίο θα βρεθεί σε δύσκολη θέση να προστατεύσει τους εθνικούς του ουρανούς. Συγκεκριμένα, το 2017, οι πύραυλοι εδάφους-αέρος μεσαίου βεληνεκούς HQ-16 (LY-80) αποκτήθηκαν από το Πακιστάν. Αυτό είναι ένα βασικό αμυντικό σύστημα για το Πακιστάν.
Εξετάζοντας τη διαμόρφωση, το HQ-16 είναι εξοπλισμένο με ένα σύστημα κάθετης εκτόξευσης. Αυτό του δίνει κάλυψη 360° και τη δυνατότητα να λειτουργεί σε ένα περίπλοκο γεωγραφικό περιβάλλον.
Ωστόσο, σύμφωνα με την πύλη μέσων ενημέρωσης, έχουν προκύψει 477 ελαττώματα στο σύστημα. Αυτό έχει δώσει ένα μεγάλο πλήγμα στην αεροπορική άμυνα του Πακιστάν. Σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει την άμυνά του, το Πακιστάν έχει καταβάλει προσπάθειες, ωστόσο αυτό δεν έχει αποτέλεσμα.
Τον Μάιο-Ιούνιο του 2021, η κινεζική εταιρεία ανέπτυξε μια ομάδα τεχνικών για την αντιμετώπιση του προβλήματος και την επιδιόρθωση των ελαττωμάτων. Το αποτέλεσμα ήταν άκαρπο καθώς τα ζητήματα παρέμειναν καθώς ήταν «πολύ εκτεταμένα για να τα αντιμετωπιστούν πλήρως».
Τι πήγε στραβά? Δεν υπήρχαν αρκετά εξαρτήματα για να αντιμετωπιστεί η δυσάρεστη κατάσταση των πυραύλων του Πακιστάν. Επόμενο. Μια δεύτερη ομάδα Κινέζων μηχανικών στάλθηκε τον επόμενο Οκτώβριο και αυτή η ομάδα επίσης δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τη δουλειά.
Το Πακιστάν φαίνεται να μην έχει διέξοδο από αυτόν τον φαύλο κύκλο, καθώς η οικονομία της χώρας το παραλύει για να πιέσει το Πεκίνο. Ως εκ τούτου, το μόνο «σωστό» που πρέπει να κάνει το Πακιστάν είναι να συνεχίσει να αποκτά κινεζικά όπλα.
Η χώρα αντιμετωπίζει μια κακή οικονομική κατάσταση και για να χειροτερέψει η κατάσταση έχει ήδη προγραμματιστεί η αγορά 6 ακόμη συστημάτων HQ-16.
Το σύστημα πυραύλων είναι τοποθετημένο σε ένα σασί υψηλής κινητικότητας 6×6 σχεδιασμένο από την Κίνα και όχι σε πλατφόρμες παρακολούθησης, παρέχοντας ευκολία στη συντήρηση και βελτιωμένη κινητικότητα στο δρόμο.
Το πυραυλικό σύστημα θα είναι σε θέση να αναχαιτίζει εναέριους στόχους σε υψόμετρα μεταξύ 15 και 18 χιλιομέτρων. Το μέγιστο βεληνεκές αναχαίτισης για αεροσκάφη είναι 40 km, ενώ για πυραύλους κρουζ θα ήταν μεταξύ 3,5 km και 12 km.
Ο κατασκευαστής, China Aerospace Science and Technology, θα υποστήριζε ότι η πιθανότητα θανάτου είναι 85 τοις εκατό εναντίον αεροσκαφών και 60 τοις εκατό εναντίον πυραύλων κρουζ. Ο πύραυλος πιστώνεται με ταχύτητα μεγαλύτερη από 4 Mach.
Το σύστημα HQ-16 περιλαμβάνει ένα ραντάρ 3D αναζήτησης στόχων IBIS-150, ένα ραντάρ στερεάς κατάστασης S-band Passive Electronically Scanned Array (PESA) με εμβέλεια έως και 150 km, παρακολούθηση και καθοδήγηση PESA σε πολλαπλά ραντάρ L-band και εκτοξευτές πυραύλων κάθετη έξι κυψελών. Κάθε ραντάρ παρακολούθησης ζώνης L έχει εμβέλεια 85 χιλιομέτρων και μπορεί να ανιχνεύσει έως και έξι στόχους, συμπεριλαμβανομένων των τεσσάρων. Μια μπαταρία HQ-16 περιλαμβάνει ένα ραντάρ εντοπισμού και τέσσερις εκτοξευτές πυραύλων.
Το Πακιστάν έχει υποβάλει τουλάχιστον δύο ξεχωριστές παραγγελίες HQ-16. Σύμφωνα με την αποκάλυψη του Υπουργείου Άμυνας του Πακιστάν (MoDP), το Πακιστάν παρήγγειλε τρία συστήματα HQ-16 και οκτώ ραντάρ IBIS-150 το 2013-2014 για 225,77 εκατομμύρια δολάρια και 40 εκατομμύρια δολάρια, αντίστοιχα.
Αυτό ακολούθησε το 2014-2015 με παραγγελία 373,23 εκατομμυρίων USD για έξι επιπλέον συστήματα HQ-16. Το HQ-16 χαιρετίστηκε ως «η αρχή μιας νέας εποχής στην αεροπορική άμυνα του έθνους».