Υπάρχει ένα κενό γνώσης σχετικά με τις συνδεδεμένες ιστορίες του Κασμίρ από τα 2000 χρόνια της διαμορφωτικής ιστορίας του και αυτό, σε συνδυασμό με τη συστηματική ακαδημαϊκή παραμέληση, έχει προκαλέσει μια σειρά από παρανοήσεις και παραποιήσεις λόγω της βιασύνης προς την αυτονομιστική πολιτική. Υπήρξε μια σκόπιμη σιωπή για την ιστορική ταυτότητα του Κασμίρ για να ταιριάζει στις αποσχιστικές πολιτικές ατζέντες σε όλο τον κόσμο. Αυτή η συστηματική διαγραφή της ιστορίας του Κασμίρ από τη ζωντανή τοπική μνήμη είναι η ρίζα της παραπληροφόρησης και της σύγκρουσης στην κοιλάδα και έχει οδηγήσει σε ανεπανόρθωτες απώλειες ζωών, τραύμα γενεών και θλίψη.
Σύμφωνα με το θεμελιώδες έργο του ιστορικού και αναπληρωτή καθηγητή Dr Shonaleeka Kaul «The Making of Early Kashmir: Landscape and ID in the Rajtarangini», το Κασμίρ εμφανίστηκε σε ένα δίκτυο διαμορφωμένων αλληλεπιδράσεων με την ινδική υποήπειρο ή υπερπεριοχή, όχι σε απομόνωση ή νησιωτικότητα. Χαρτογραφεί λεπτομερείς συνδέσεις και την κεντρική θέση του Κασμίρ με τη φαντασία, τη συμμετοχή και την εγγραφή σε όλες τις πανινδικές πεποιθήσεις και πρακτικές, προτού ο κλειστός, αποκλειστικός χαρακτήρας της αυτονομιστικής πολιτικής το αρνηθεί στην υπηρεσία της σύγκρουσης, με αποτέλεσμα τη διάλυση τόσο της μουσουλμανικής όσο και της κοινότητας Παντί. .
Αυτός ο ξεριζωμός (εκρίζωση ενός από το φυσικό του γεωγραφικό, κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον) έγινε με την υποστήριξη μιας φονταμενταλιστικής αφήγησης και ατζέντας για την ανάπτυξη μιας ψευδούς αφήγησης ότι το Κασμίρ ήταν ερμητικά αποκλεισμένο από την Ινδία. Σε μια σειρά πέντε μερών στο The New Indian Express, ο Dr Kaul συνεχίζει να αποδεικνύει συστηματικά ότι το Κασμίρ ήταν ανοιχτό, κοσμοπολίτικο και Ινδικό στη γένεσή του και αποτελούσε την επιτομή του Ινδικού για δύο χιλιετίες. Χρησιμοποιεί όχι μόνο ιστορική γεωγραφία, αρχαιολογία, γλωσσολογία και συστήματα πεποιθήσεων για να αποδείξει τη διατριβή της, αλλά και μαρτυρίες αρχαίων και μεσαιωνικών παρατηρητών εκτός Κασμίρ, την εξέλιξη της γραφής του Κασμίρ, γαμικές συμμαχίες με διάφορα βασίλεια της Ινδίας, τέχνη, φιλοσοφία και μοτίβα μετανάστευσης στις δύο παν-ινδικές διαδρομές εμπορίου και επικοινωνίας, δηλαδή το Uttarapath από το Peshawar στη Βεγγάλη και το Dakshinapath από το Bihar στη χερσόνησο και την παράκτια Ινδία.
Η ταυτότητα μιας κοινότητας ή μιας περιοχής διαμορφώνεται οργανικά σε μεγάλη διάρκεια με ένα δίκτυο διαμορφωμένων αλληλεπιδράσεων με άλλες περιοχές ή μια υπερπεριοχή όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Ως εκ τούτου, το Κασμίρ δεν θα μπορούσε να έχει αναπτύξει ένα μοναδικό και νησιωτικό, λαμβάνοντας υπόψη ότι ήταν μέρος των πανινδικών πολιτικών σχηματισμών και μέρος των διαπεριφερειακών ινδικών βασιλείων. Αν θέλουμε να επανορθώσουμε αυτό το κενό γνώσης, οι πλάνες σχετικά με την κοινωνική και πολιτιστική διασύνδεση του Κασμίρ πρέπει να απομακρυνθούν από το καθεστώς αποκλεισμού και αυτονομισμού που έχει προωθηθεί για να εξυπηρετήσει τη σύγκρουση από κεκτημένα συμφέροντα, όχι μόνο εγχώρια αλλά και διεθνώς. Ναι, το Κασμίρ εμφανίζει μια ξεχωριστή περιφερειακή αυτογνωσία από τις αφηγήσεις που μας έχουν έρθει, τονίζοντας την γενική προσήλωση του Κασμίρ σε όλες τις ινδικές πεποιθήσεις και πρακτικές. αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι δεν υπήρχε σύγκρουση μεταξύ των τοπικών και των πανινδικών συσχετισμών και το Κασμίρ ήταν πάντα κρίσιμο για τις υποθέσεις της υποηπείρου.
Αν κάποιος αναζητά έναν δρόμο προς την ειρήνη και τη συμφιλίωση, μπορεί να βρίσκεται μόνο στην ανάκτηση της πληθυντικής, ανοιχτής και κοσμοπολίτικης ιστορίας του Κασμίρ και στην αποδοχή ότι η γένεσή του ήταν ινδικής φύσης. Τότε μόνο μπορούν οι άνθρωποι να θεραπεύσουν μέσω της αντιστροφής της γνωσιακής βίας που τους γίνεται με το να υπερηφανεύονται για την ιστορία και την πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική τους σύνδεση με την υποήπειρο; Η επιστημική βία είναι η συνέπεια της γνωσιολογικής αδικίας (η αδικία της απόρριψης της γνώσης του συνδεδεμένου παρελθόντος του Κασμίρ με την υποήπειρο και της μείωσης της επικύρωσης των αποδεικτικών στοιχείων που αποδεικνύουν αυτές τις κοινές ιστορίες), στην περίπτωση του Κασμίρ, του παγκόσμιου μηχανισμού κατά της Ινδίας και της «Συμμορίας του Ατλαντικού» έχει ωθήσει συνεχώς αυτή την επιστημική αδικία με καλά χρηματοδοτούμενες εργαλειοθήκες παραπληροφόρησης και συγκρούσεων.
Η περιθωριοποίηση των φωνών από τη μειονοτική κοινότητα Pandit καθώς και των θυμάτων τρομοκρατών από την πλειονότητα της μουσουλμανικής κοινότητας είναι απόδειξη αυτής της επιστημικής βίας. Ξένες δυνάμεις και οι σύμμαχοί τους για να κρατήσουν μια περιοχή κάτω γεωπολιτικά, μέσω σύγκρουσης και αναρχικών αφηγήσεων που διαταράσσουν τον κοινωνικό ιστό μιας υποηπείρου που έχει αναπτύξει συνοχή επί αιώνες, παρά τις επανειλημμένες εισβολές, τις λεηλασίες και τον τελικό διαχωρισμό δύο χωριστών χωρών. Δεν μπορεί να επιτρέπεται να χειραγωγεί την εσωτερική λειτουργία ενός πληθυσμού που έχει επιλέξει τη βία για να επανορθώσει τα παραδοσιακά του πολιτικά παράπονα με την εθνοκάθαρση μιας κοινότητας. Δεν υπάρχει καμία ηθική, ηθική ή πολιτική βάση για τις οπισθοδρομικές φιλοδοξίες μιας ξεχωριστής πατρίδας μόνο στη βάση της θρησκείας.