Του Κώστα Στούπα
1) Ερντογάν ή Κιλιτσντάρογλου;
Στη Δύση ετοιμάζονται να πανηγυρίσουν πρόωρα μια νίκη της αντιπολίτευσης στις προσεχείς τούρκικες εκλογές ως νίκη της δημοκρατίας απέναντι στην αναζωπύρωση των αυταρχικών καθεστώτων.
Ο έγκριτος Economist, που είναι σημαία του μετριοπαθούς φιλελευθερισμού, ανέφερε στο τελευταίο τεύχος πως μια πιθανή ήττα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα είχε παγκόσμιες συνέπειες, καθώς ο φοβισμένος κόσμος της Τουρκίας θα ένιωθε πιο ελεύθερος.
“Αν χάσει (ο Ερντογάν)” γράφει ο Economist: “Θα ήταν εκπληκτική πολιτική ανατροπή με παγκόσμιες συνέπειες. Ο τουρκικός λαός θα ήταν πιο ελεύθερος, λιγότερο φοβισμένος και με τον καιρό θα ευημερούσε. Μια νέα κυβέρνηση θα επανορθώσει τις κακοποιημένες σχέσεις με τη Δύση. Η εκδίωξη Ερντογάν θα έδειχνε στους δημοκράτες παντού ότι οι ισχυροί μπορούν να ηττηθούν”.
Οι δυτικοί αναλυτές παρατηρούν τις οριακές διαφορές στις δημοσκοπήσεις και εύχονται τη νίκη των φιλοδυτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης. Αδυνατούν να καταλάβουν πως αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία είναι κάτι βαθύτερο που μοιάζει με πολιτισμικό εμφύλιο.
Η αχίλλειος πτέρνα της Τουρκίας είναι ακριβώς αυτές οι οριακές διαφορές μεταξύ φιλοδυτικών και φιλοευρασιατών που καταδεικνύουν μια βαθιά διχασμένη χώρα η οποία κινδυνεύει να καταντήσει πεδίο πραγματικής εμφύλιας αντιπαράθεσης μεταξύ των φιλοδυτικών παραλιακών περιοχών και των ισλαμιστών των ανατολικότερων περιοχών.
Κάποιοι αναλυτές μάλιστα ευελπιστούν πως αν ο Ερντογάν χάσει τις εκλογές, προκειμένου να αποφύγει τις περιπέτειες με τη δικαιοσύνη, θα βρει άσυλο στο Κατάρ όπου θα περάσει ειρηνικά τη ζωή του σαν συνταξιούχος.
Τούτο μοιάζει δύσκολο. Πρώτον γιατί ο Ερντογάν δεν φαίνεται τέτοιος χαρακτήρας και δεύτερον γιατί ο κόσμος της αντιπολίτευσης έχει υποστεί μεγάλες διώξεις για να τον αφήσει ήσυχο σε οποιαδήποτε μέρος της Γης…
Το καθεστώς Ερντογάν στηρίζεται σε εκατομμύρια στελέχη, μέλη και οπαδούς οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν μετάσχει και επωφεληθεί της νομής της εξουσίας. Οι περισσότεροι αυτών θα βρεθούν στο στόχαστρο των νικητών και επειδή το αντιλαμβάνονται, δύσκολα θα παραδώσουν την εξουσία και τη μοίρα τους στα χέρια των αντιπάλων.
Για την Ελλάδα όλες οι πιθανές εξελίξεις στην Τουρκία αποτελούν δύσκολες προκλήσεις.
Ακόμη και να επικρατήσει η φιλοδυτική αντιπολίτευση, η ένταση μόνο προσωρινά μπορεί να εκτονωθεί κάτω από τις πιέσεις της Δύσης. Η Τουρκία των 80 εκατ. και του ΑΕΠ που είναι θέμα χρόνου να προσεγγίσει το ένα τρισ. δολάρια είναι μια υπολογίσιμη γεωπολιτική, οικονομική και στρατιωτική δύναμη και θα απαιτεί πάντα ανάλογη σημασία από το διεθνές περιβάλλον.
Τόσο οι δυτικοί όσο και οι Ευρασιάτες θα προσπαθούν να τη δελεάσουν για να την έχουν με το πλευρό τους. Μοιραία θα αποδέχονται αρκετές από τις διεκδικήσεις της αρκετές από τις οποίες αφορούν την Ελλάδα.
Η Ελλάδα οφείλει να βρίσκεται συνεχώς σε επαγρύπνηση διπλωματικά και στρατιωτικά, διατηρώντας την αποτρεπτική ισχύ σε υψηλό επίπεδο. Η Ελλάδα οφείλει να είναι προσεκτική με τους μακρινούς δυτικούς συμμάχους και να συνεργάζεται στενότερα με του δυτικούς συμμάχους που βρίσκονται στην περιοχή και τους αφορά άμεσα η αύξηση της τουρκικής ισχύος στη “γειτονιά” τους.
Μακροπρόθεσμα, η τουρκική πρόκληση μπορεί να διευθετηθεί οριστικά μόνο με την πολιτική και στρατιωτική ενοποίηση της Ευρώπης, η οποία διαθέτει τα μεγέθη που είναι ικανά να κατευνάσουν τις τουρκικές διεκδικήσεις…
2) Η κατάργηση της βάσης θα υποβαθμίσει περαιτέρω τα ΑΕΙ…
Καλημέρα κ. Στούπα,
Τις προηγούμενες ημέρες έχει συζητηθεί πολύ το ζήτημα της εισαγωγής στα Α.Ε.Ι. της χώρας μας.
Ο κ. Τσίπρας, έμπλεος λαϊκισμού με σκοπό την εξαγορά των ψήφων των μαθητών κυρίως και δευτερευόντως των οικογενειών τους, πρότεινε την εισαγωγή των υποψηφίων, με κατάργηση της βάσης εισαγωγής στα Α.Ε.Ι. που είναι πέριξ του δέκα (10).
Είναι προφανές ότι η κατάργηση της βάσης εισαγωγής στα Α.Ε.Ι., θα υποβαθμίσει περαιτέρω το επίπεδο σπουδών στις σχολές των πανεπιστημίων της Ελλάδας.
Η εφαρμογή της βάσης εισαγωγής στα Πανεπιστήμια της χώρας μείωσε τον αριθμό των φοιτητών, κυρίως στις επαρχιακές πόλεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μένουν ξενοίκιαστα διαμερίσματα, οι καφετέριες και τα μπαράκια να μην έχουν πολλούς πελάτες και αρκετές ακόμα επιπτώσεις κυρίως στον οικονομικό τομέα (π.χ. ένα σημαντικό μερίδιο υποψηφίων των σχολών οδηγών είναι φοιτητές).
Τις προηγούμενες δεκαετίες ακολουθήσαμε το μοντέλο της ίδρυσης αμέτρητων σχολών ανά τη χώρα, συνήθως για μικροπολιτικούς σκοπούς.
Πολλά έχουν ειπωθεί για τη χρησιμότητα της βάσης εισαγωγής στα ΑΕΙ, από φίλους που σας έχουν στείλει επιστολές, αναφερόμενοι κυρίως στον παιδαγωγικό τομέα. Εγώ θα επισημάνω τις επιπτώσεις στον εργασιακό τομέα. Είμαι Μηχανολόγος & Αεροναυπηγός Μηχανικός και εργάζομαι στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Μεταξύ των καθηκόντων μου, είμαι μέλος στις εξεταστικές επιτροπές για την απόκτηση επαγγελματικών αδειών (π.χ. υδραυλικών, ψυκτικών, ηλεκτρολόγων, ηλεκτροσυγκολλητών). Η συμμετοχή στις εξετάσεις αυτές είναι μικρή, εξαιτίας και του μικρού αριθμού μαθητών στα αντίστοιχα τμήματα των ΕΠΑΛ της χώρας μας. Μέλη των εξεταστικών επιτροπών είναι στελέχη των αντίστοιχων τοπικών επαγγελματικών συλλόγων, οι οποίοι συνεχώς μου επισημαίνουν τη μεγάλη έλλειψη τεχνικών. Όταν συνταξιοδοτηθεί, σε λίγα χρόνια, η σημερινή γενιά των 50 – 55άρηδων δεν θα βρίσκουμε τεχνικούς. Κυριολεκτικά θα τους παρακαλούμε να έρθουν στην οικία μας ή στην επιχείρησή μας. Ας μην μιλήσουμε για τα δημόσια ή ιδιωτικά έργα τα οποία θα καθυστερούν από την έλλειψη εργατικού δυναμικού. Θα βρεθούμε ενώπιον του οξύμωρου γεγονότος να προσπαθούμε να σφραγίσουμε τα σύνορά μας (ορθώς) και να ζητάμε χιλιάδες εργατικά χέρια για να δουλέψουν ως τεχνικοί ή εργάτες.
Και όλα αυτά γιατί θέλουν κάποιοι λαϊκιστές πολιτικοί, όπως ο κ. Τσίπρας, να μπαίνουν όλοι στα Πανεπιστήμια. Αυτό έχει ως συνέπεια, ένα μεγάλο τμήμα των φοιτητών μας να μην μπορούν να βρουν εργασία σχετική με τις σπουδές τους, με αποτέλεσμα να κάνουν όποια δουλειά βρουν ή να μεταναστεύουν στο Εξωτερικό, με αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομία και στο δημογραφικό της Ελλάδας.
Όταν έγραφα πανελλήνιες εξετάσεις πριν 30 χρόνια περίπου, η εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ ήταν δύσκολη. Οι μαθητές των Γυμνασίων (και οι γονείς τους) γνώριζαν ότι μόνο οι καλοί μαθητές μπορούσαν να σπουδάσουν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος των μαθητών να κατευθυνθεί στις τεχνικές εργασίες (π.χ. τεχνικά επαγγέλματα, οικοδομή). Τα περισσότερα απ’αυτά τα παιδιά βγάζουν πολύ περισσότερα χρήματα από αυτούς που σπούδασαν (και δικαίως). Όλα είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης. Η ύπαρξη της βάσης εισαγωγής στα Α.Ε.Ι., πρέπει να παραμείνει, έτσι ώστε η ελληνική νεολαία να μην κατευθύνεται μονομερώς προς τα Πανεπιστήμια. Η πατρίδα μας χρειάζεται τεχνικούς και εξειδικευμένους εργάτες.
Με εκτίμηση
Σωτηρόπουλος Γεώργιος
Capital.gr