Τον Φεβρουάριο του 2020, λίγες μέρες πριν από την υπογραφή της Συμφωνίας της Ντόχα ΗΠΑ-Ταλιμπάν, η κοινότητα των πληροφοριών και οι ηγέτες των στρατιωτικών πληροφοριών από τη Νότια και την Κεντρική Ασία συγκεντρώθηκαν σε μια διάσκεψη της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ στην Τάμπα της Φλόριντα. Το θέμα ήταν ο αντισυμβατικός πόλεμος και μια από τις πιο ηλεκτρικές στιγμές ήταν όταν ένας συμμετέχων σε πάνελ περιέγραψε πώς οι πακιστανικές υπηρεσίες ασφαλείας απέτυχαν δύο φορές να αναγνωρίσουν τα καθεστώτα μαριονέτες τους από τα Ηνωμένα Έθνη.
Οι δύο στρατηγοί της Πακιστανικής Διυπηρεσιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ISI) που ήταν παρόντες στην αρχή εξοργίστηκαν που κάποιος αποκάλυπτε την εκστρατεία τους για τον έλεγχο της αφγανικής κυβέρνησης μέσω αντιπροσώπων. Αργότερα, ένας από τους ηγέτες του ISI παραδέχτηκε ότι στοιχεία των κυβερνώντων δυνάμεων του Πακιστάν είχαν πράγματι υποστηρίξει τις αποτυχημένες προσπάθειες του Gulbuddin Hekmatyar στον αφγανικό εμφύλιο πόλεμο και της πολιτοφυλακής των Ταλιμπάν τις δεκαετίες του 1990 και του 2000 να κερδίσουν την αναγνώριση του ΟΗΕ ως κυβέρνηση του Αφγανιστάν. Παραδέχτηκε επίσης στους συμμετέχοντες στο πάνελ και σε έναν στρατηγό του αμερικανικού στρατού ότι το Πακιστάν συνεχίζει να υποστηρίζει την εκστρατεία Ταλιμπάν-Χακάνι για την ανακατάληψη του Αφγανιστάν.
Το να παραδεχτούν δύο Πακιστανοί αξιωματικοί δημοσίως ότι το έθνος τους συνεχίζει να υποστηρίζει και να βοηθά το τρομοκρατικό δίκτυο Ταλιμπάν-Χακάνι για να νικήσει την αφγανική δημοκρατία και τους εταίρους της στο ΝΑΤΟ θα έπρεπε να ήταν ένα μήνυμα προς το συγκεντρωμένο κοινό της κοινότητας των πληροφοριών ότι το Πακιστάν δεν μπορούσε να εμπιστευτεί στην αντιπαράθεση. – θέματα τρομοκρατίας. Αντίθετα, η παραδοχή αντιμετωπίστηκε με σήκωμα των ώμων. Η Ντόχα υπεγράφη και το Πακιστάν το έλαβε ως πράσινο φως για να συνεχίσει τις προσπάθειές του. Οι Αφγανοί πήραν τη Συμφωνία της Ντόχα και, αργότερα, την απόφαση του Προέδρου Τζο Μπάιντεν να εγκαταλείψει όλες τις υποσχέσεις ασφαλείας ΗΠΑ-Αφγανιστάν, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέδωσαν τη χώρα σε τρομοκράτες με έδρα το Πακιστάν.
Καμία ανώτερη στρατιωτική αρχή από τον ανώτερο ένστολο σύμβουλο του προέδρου των ΗΠΑ, τον Πρόεδρο του Μικτού Επιτελείου Στρατού, ναύαρχο Μάικ Μούλεν, δεν ήταν ξεκάθαρο στον αμερικανικό λαό το 2011 ότι το Πακιστάν έπαιζε τους Αμερικανούς για ανόητους. Πράγματι, τα χρήματα που έστειλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο Πακιστάν χρηματοδοτούσαν τελικά τους ίδιους τρομοκράτες που ακρωτηρίαζαν και σκότωναν αμερικανούς στρατιώτες για μια δεκαετία. Ακόμη και με αυτά τα ξεκάθαρα στοιχεία, οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνήθηκαν να αλλάξουν την πολιτική τους αρκετά ώστε να αλλάξουν την πολιτική του Πακιστάν. Όπως ανέφερε το CBS, ο Mullen είπε στο Κογκρέσο ότι:
Η διπροσωπία του Πακιστάν θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τη φθαρμένη συνεργασία ΗΠΑ-Πακιστάν κατά της τρομοκρατίας, αλλά και την έκβαση του δεκαετούς πολέμου στο Αφγανιστάν. Η επιτυχία στο Αφγανιστάν απειλείται από την υποστήριξη της πακιστανικής κυβέρνησης στο δίκτυο μαχητών Haqqani… έναν «αληθινό βραχίονα» της υπηρεσίας πληροφοριών του Πακιστάν. … Η πακιστανική υπηρεσία πληροφοριών χρησιμοποιεί τους Haqqanis και άλλες εξτρεμιστικές ομάδες ως πληρεξούσιους της στο Αφγανιστάν. … Η κυβέρνηση του Πακιστάν επέλεξε να «χρησιμοποιήσει τον βίαιο εξτρεμισμό ως όργανο πολιτικής … εξάγοντας βία, έχουν διαβρώσει την εσωτερική τους ασφάλεια και τη θέση τους στην περιοχή. Έχουν υπονομεύσει τη διεθνή τους αξιοπιστία και έχουν απειλήσει την οικονομική τους ευημερία».
Αφού οι τρομοκράτες Ταλιμπάν-Χακάνι κατέλαβαν την Καμπούλ το 2021, ο τότε πρωθυπουργός του Πακιστάν Imran Khan δήλωσε ότι οι Ταλιμπάν «έσπασαν τα δεσμά της σκλαβιάς» με την ήττα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν. Η πακιστανική κυβέρνηση εξέφρασε δημόσια την χαρά της για την πτώση της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Αφγανιστάν και γιόρτασε την επιστροφή των Ταλιμπάν. Το Πακιστάν απέδειξε ανοιχτά ότι ο Mullen είχε δίκιο.
Μετά από είκοσι χρόνια πολέμου και διεθνούς δέσμευσης, οι προοπτικές για διαρκή ειρήνη, σταθερότητα και μια αποδεκτή πολιτική διευθέτηση για το Αφγανιστάν που οραματίστηκαν τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η κυβέρνηση του Αφγανιστάν παρέμειναν απρόσιτες καθώς υπογραφόταν η Συμφωνία της Ντόχα. Πολλοί περιφερειακοί παράγοντες με αυξανόμενη επιθυμία να παρέμβουν στο Αφγανιστάν εμφανίστηκαν για να βοηθήσουν τους Ταλιμπάν —με την υποστήριξη του Πακιστάν.
Η ώθηση του Πακιστάν να αποκλείσει την αφγανική κυβέρνηση από τις άμεσες συνομιλίες με τους Ταλιμπάν καταδίκασε τη διαδικασία της Ντόχα από το αρχικό της στάδιο. Η προσέγγιση της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας προς τους Ταλιμπάν, εξαιρουμένων της Ινδίας και του Τατζικιστάν, πρόσθεσε στρατηγική πολυπλοκότητα στον οδικό χάρτη της ειρήνης που σχεδίασε η Ουάσιγκτον. Οι Ταλιμπάν και το Πακιστάν μπόρεσαν να κλειδώσουν την Ουάσιγκτον σε «ειρηνευτικές συνομιλίες» που δεν πήγαν πουθενά αλλά εξυπηρετούσαν τα πακιστανικά συμφέροντα.
Το επιθυμητό τελικό κράτος της αφγανικής κυβέρνησης για τις ειρηνευτικές συνομιλίες πριν από την έναρξη της διαδικασίας της Ντόχα ήταν να αναλάβει την ηγεσία, να διαπραγματευτεί απευθείας με τους Ταλιμπάν και να συνεργαστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες για να αποκτήσει μόχλευση. Οι Αφγανοί προέτρεψαν τις Ηνωμένες Πολιτείες να ασκήσουν ανάλογη πίεση τόσο στους Ταλιμπάν όσο και στο Πακιστάν για μια πολιτική διευθέτηση αποδεκτή από όλους, προκειμένου να διαφυλαχθεί το πολιτικό σύστημα του Αφγανιστάν και να αποτραπεί η πλήρης κατάρρευση κάθε προόδου από το 2001. Αυτό ήταν το απλό αίτημα της αφγανικής δημοκρατίας από το 2009 έως το 2021.
Λόγω των ελαττωματικών διεθνών διπλωματικών προσπαθειών και των πακιστανικών στοιχείων που βοηθούν τους τρομοκράτες Ταλιμπάν-Χακάνι να υπονομεύσουν την κυβέρνηση, το αφγανικό κράτος έπεσε τον Αύγουστο του 2021.