Η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε την Πέμπτη τις πακιστανικές αρχές να τερματίσουν αμέσως την καταστολή των ειρηνικών διαδηλώσεων από οικογένειες που αναζητούν δικαιοσύνη για την εξαναγκαστική εξαφάνιση των αγαπημένων τους προσώπων και είπε ότι η εξαναγκαστική εξαφάνιση αποτελεί σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έγκλημα βάσει του διεθνούς δικαίου.
Σε μια έκθεση με τίτλο «Braving the Storm: Enforced Disappearances and the Right to Protest», η υπηρεσία παρακολούθησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είπε ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να ενημερώσει αμέσως όλους τους κρατούμενους για τους λόγους της σύλληψης ή της κράτησής τους και να τους παρέχει πλήρεις πληροφορίες για τα δικαιώματά τους, συμπεριλαμβανομένων άμεση πρόσβαση σε δικηγόρο για να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της κράτησής τους.
Η έκθεση τεκμηριώνει τη χρήση παρενόχλησης, εκφοβισμού, ακόμη και βίας από το κράτος για να καταπνίξει τις ειρηνικές διαδηλώσεις των οικογενειών των εξαφανισμένων. Πολλές οικογένειες στρέφονται σε δημόσιες διαδηλώσεις για να πιέσουν τις αρχές να απελευθερώσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα ή για πληροφορίες σχετικά με το πού βρίσκονται, έχοντας εξαντλήσει όλα τα μέσα αποκατάστασης μέσω του δικαστικού συστήματος, ανέφερε.
Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι υπηρεσίες πληροφοριών του Πακιστάν χρησιμοποιούν συνήθως αναγκαστική εξαφάνιση για να στοχοποιήσουν υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολιτικούς ακτιβιστές, φοιτητές και δημοσιογράφους, με την τύχη εκατοντάδων θυμάτων να είναι ακόμη άγνωστη.
Τα περιστατικά που περιγράφονται στη Διεθνή Αμνηστία δείχνουν ότι η αστυνομία και οι πράκτορες πληροφοριών έχουν χρησιμοποιήσει περιττή βία για να διαλύσουν ειρηνικές διαδηλώσεις – κατά παράβαση των διεθνών νόμων και προτύπων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ανέφερε.
Σε μια δήλωση, ο αντιπεριφερειάρχης για τη Νότια Ασία στη Διεθνή Αμνηστία, Ντινουσικά Ντισαναγιάκε, δήλωσε: «Οι οικογένειες των εξαφανισθέντων απογοητεύονται συνεχώς από τις αρχές λόγω της έλλειψης πρόσβασης στη δικαιοσύνη, της ανικανότητας της Εξεταστικής Επιτροπής για τις Αναγκαστικές Εξαφανίσεις και της αδυναμία των κρατικών θεσμών να θέσουν υπόλογους τους δράστες ή ακόμη και να δώσουν οποιεσδήποτε απαντήσεις».
«Η αδικία επιδεινώνεται μόνο από τη σκληρή και σκληρή μεταχείριση που επιφυλάσσεται σε αυτές τις οικογένειες όταν διαμαρτύρονται. Η καταστολή του δικαιώματος στην ειρηνική διαμαρτυρία πρέπει να σταματήσει αμέσως», πρόσθεσε ο Dissanayake.
Η Διεθνής Αμνηστία κατέγραψε επίσης παράνομες κατηγορίες εναντίον διαδηλωτών για «έκφραξη του δρόμου» ή «παραβίαση του νόμου» επειδή συμμετείχαν σε ειρηνική διαμαρτυρία σε μια προσπάθεια να τους αποθαρρύνουν από την εκστρατεία.
«Η κυβέρνηση θα πρέπει επίσης να διασφαλίσει ότι η έρευνα και οποιεσδήποτε διώξεις δεν περιορίζονται στους άμεσους δράστες, αλλά αντιμετωπίζουν επίσης την ποινική ευθύνη όσων είναι ύποπτοι για διαταγή, παρακίνηση, σχεδιασμό, υποκίνηση, συνωμοσία για διάπραξη, βοήθεια ή συνέργεια ή με άλλον τρόπο βοήθεια ή διευκόλυνση η διάπραξη τέτοιων εγκλημάτων, καθώς και οι προϊστάμενοι που γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν ότι ένας υφιστάμενος διέπραττε ή επρόκειτο να διαπράξει ένα έγκλημα, αλλά δεν έλαβαν όλα τα εύλογα και απαραίτητα μέτρα της αρμοδιότητάς τους για την πρόληψη, την καταστολή ή την τιμωρία του εγκλήματος.» λέει η έκθεση.
Σχετικά με το δικαίωμα στην ειρηνική συνάθροιση ανθρώπων, η Αμνηστία ζήτησε από την κυβέρνηση να διευκολύνει και να εγγυηθεί το δικαίωμα στην ελευθερία της ειρηνικής συνάθροισης ανθρώπων σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας χωρίς διακρίσεις.
«Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι αρχές έχουν επίσης καταφύγει σε αυθαίρετες συλλήψεις και κρατήσεις για να αποθαρρύνουν τις ειρηνικές διαδηλώσεις και να εμποδίσουν τους ανθρώπους να συγκεντρωθούν για να ασκήσουν το δικαίωμά τους στην ελευθερία της ειρηνικής συνάθροισης. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να χρησιμοποιεί αυθαίρετη κράτηση, την εγγραφή FIR εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών και τη σύλληψη ανθρώπων για απλή άσκηση του δικαιώματός τους για ειρηνικές διαμαρτυρίες, είπε ο φύλακας.
«Η Διεθνής Αμνηστία επαναλαμβάνει επίσης τη μακροχρόνια έκκλησή της προς την κυβέρνηση του Πακιστάν να σταματήσει την πρακτική των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων και να την θέσει εντελώς εκτός νόμου. Το Πακιστάν πρέπει επίσης να προσχωρήσει στη Διεθνή Σύμβαση για την Προστασία όλων των Προσώπων από την Αναγκαστική Εξαφάνιση (CED).
Το ζήτημα της αναγκαστικής εξαφάνισης στο Πακιστάν προέκυψε κατά την εποχή Μουσάραφ (1999 έως 2008), αλλά η πρακτική συνεχίστηκε και στις επόμενες κυβερνήσεις.
Οι πακιστανικές αρχές, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών επιβολής του νόμου και του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης, έχουν αποτύχει εδώ και καιρό να επιδείξουν την πολιτική βούληση να τερματίσουν τις αναγκαστικές εξαφανίσεις. Ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων ισχυρίζονται ότι οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου στο Πακιστάν ευθύνονται για τις περιπτώσεις εξαναγκαστικής εξαφάνισης στο Πακιστάν.
Οι αναγκαστικές εξαφανίσεις χρησιμοποιούνται ως εργαλείο από τις πακιστανικές αρχές για να τρομοκρατήσουν ανθρώπους που αμφισβητούν το παντοδύναμο στρατό της χώρας ή αναζητούν ατομικά ή κοινωνικά δικαιώματα. Περιπτώσεις εξαναγκαστικών εξαφανίσεων έχουν καταγραφεί κυρίως στις επαρχίες του Μπαλουχιστάν και της Χιμπερ-Παχτούνχβα της χώρας που φιλοξενούν ενεργά αυτονομιστικά κινήματα.