«Η καμήλα δεν μπορεί να δει τη δική της καμπούρα»-ελληνική παροιμία
Η απαγόρευση, και αργότερα η σύλληψη του υποψηφίου δημάρχου Χειμάρρας κ. Φρέντι Μπελέρη προκάλεσε πολύ θόρυβο και ανέδειξε κάποια προβλήματα που υπήρχαν εδώ και καιρό, αλλά εμφανίζονται μόνο σε ειδικές περιστάσεις.
Ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο Μπελέρης και τι αντιπροσωπεύει, η φυλάκιση ενός υποψηφίου για πολιτικό αξίωμα λίγες μέρες πριν από την ημέρα της ψηφοφορίας προκαλεί πάντα υποψίες και αντιπαραθέσεις τις οποίες είναι καθήκον του αρμόδιου οργάνου που ασχολείται με τη διερεύνηση και εκδίκαση των ποινικών αδικημάτων να τα διευκρινίσει και να τα τετραγωνίσει.
Του Βίκτορα Μαλάι – εφημερίδα Dita
Το πρώτο, ξεκάθαρα ορατό και εξίσου αμφίβολο πρόβλημα είναι το γεγονός του τι έχει οδηγήσει το κόμμα και τον κ. Ντούλε, ως αρχηγό του, να διεκδικήσει το αξίωμα του πρώτου πολίτη της Χιμάρας, ένα άτομο που του λείπουν οι δύο βασικές ιδιότητες για να γίνει ηγέτης εξουσίας.
Ο κ. Μπελέρης στερείται του κατάλληλου πολιτιστικού επιπέδου και διακυβέρνησης, γιατί είναι άτομο με γυμνασιακή εκπαίδευση και χωρίς εμπειρία διοικητικής διαχείρισης.
Από την άλλη πλευρά, αυτό το άτομο δεν έχει τις απαραίτητες ιδιότητες χαρακτήρα για τη διαχείριση των υποθέσεων μιας κοινωνικής οντότητας.
Ένα άτομο που είχε σοβαρά προβλήματα με τη δικαιοσύνη στην Αλβανία και την Ελλάδα και για το οποίο υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις ανάμειξης στη σφαγή στην Επισκοπή (Πεσκέπι) όπου σκοτώθηκαν δύο Αλβανοί στρατιώτες και τραυματίστηκαν άλλοι τρεις, δεν θα έπρεπε ποτέ να ήταν υποψήφιος για κανένα πολιτικό κόμμα, αλλά ειδικά, μιας πολιτικής δύναμης που ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί την ελληνική εθνική μειονότητα στην Αλβανία.
Είμαι πεπεισμένος ότι η ελληνική μειονότητα της Αλβανίας έχει σοφούς και αξιοπρεπείς άνδρες και γυναίκες για τους οποίους οι πολίτες αλβανικής καταγωγής δεν πρέπει να διστάζουν να ψηφίσουν, είτε σε μειονοτικές ή μη μειονοτικές περιοχές όπως η Χιμάρα.
Προσωπικά, θα ψήφιζα από τη μειονότητα άτομο οποιασδήποτε εθνότητας ακόμα και για Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Αλβανίας, αν ήμουν πεπεισμένος για την επαρκή κουλτούρα και την υψηλή ηθική ακεραιότητα του υποψηφίου.
Ο Μπελέρης λέει ότι οι Αλβανοί ήρθαν από τον Καύκασο
Το δεύτερο μεγάλο και πολύ σημαντικό πρόβλημα είναι πώς είναι δυνατόν το πολιτικό μπλοκ της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Αλβανίας να επιτρέπει στον εαυτό του να υποστηρίξει και να ζητήσει την ψήφο για δήμαρχο ενός ατόμου όπως ο Μπελέρης, ο οποίος, εκτός από όσα είπα παραπάνω, υπήρξε και συνεργάτης ελληνικών νεοφασιστικών οργανώσεων όπως το Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου- ΜΑΒΗ ή η Χρυσή Αυγή, ήδη εκτός νόμου στην Ελλάδα.
Και, όχι μόνο αυτό, αλλά λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές ισχυρίστηκε ότι οι Αλβανοί ήρθαν από τον μακρινό Καύκασο (το υπονοούμενο είναι ξεκάθαρο: οι Αλβανοί ήρθαν μετά τους Έλληνες και η γη ανήκει στους Έλληνες ως η παλαιότερη σε αυτές τις περιοχές) και ότι «ο εκλεκτός μου δήμαρχος είναι ζωτικής σημασίας για τον εξελληνισμό της Χιμάρας, θα διευκολύνει τη ροή του ελληνισμού… είναι σημαντικό για τις επόμενες δεκαετίες και όχι μόνο για σήμερα».
«Δούρειος Ίππος ο Μπελέρης»
Συμφωνούν οι ένθερμοι «πατριώτες και κυρίαρχοι» Σ. Μπερίσα και Ιλίρ Μέτα ότι η επικράτεια της Δημοκρατίας της Αλβανίας θα ελληνοποιηθεί από δούρειους ίππους που χορηγούνται με προπαγάνδα και άλλα μέσα από τον «κορμό του ελληνισμού»;!
Το τρίτο και πολύ σημαντικό πρόβλημα είναι η επίσημη ελληνική αντίδραση στην υπόθεση Μπελέρη, καταγγελτική και απειλητική.
Ευτυχώς, τόσο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Α. Ζογκ και του Ε. Χότζα, όσο και μετά το 1990, η μεταχείριση των εθνικών μειονοτήτων στην Αλβανία ήταν όχι μόνο χωρίς διακρίσεις, αλλά και ευνοϊκή σε σχέση με την πλειοψηφία του αλβανικού πληθυσμού.
Εάν κάποιος από τη μειονότητα έχει υποστεί προβλήματα περιουσίας ή ποινικές τιμωρίες για πολιτικούς λόγους, αυτό προέρχεται από τις πολιτικές που εφαρμόζονται σε οποιονδήποτε Αλβανό πολίτη ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής και όχι επειδή ανήκε στη μία ή την άλλη εθνοτική ομάδα.
Σερβία και Ελλάδα διατυπώνουν εθνικιστικά δόγματα
Δυστυχώς, οι δύο κύριοι γείτονές μας, η Σερβία και η Ελλάδα, για σχεδόν δύο αιώνες έχουν διατυπώσει και εφαρμόζουν εθνικιστικά, σοβινιστικά και εγκληματικά πολιτικά δόγματα κατά των γειτονικών λαών τους και κυρίως κατά του αλβανικού πληθυσμού.
Στη φιλοσοφία, την ηθική και την πολιτική συμπεριφορά των Αλβανών δεν υπάρχει πουθενά μοντέλο παρόμοιο με τη σερβική Načertania ή την ελληνική Μεγάλη Ιδέα.
Τα οργανωμένα πολιτικά και στρατιωτικά προγράμματα και συμπεριφορές των Αλβανών στόχευαν πάντα και παντού στην προστασία των κατοικημένων εδαφών τους από τους στόχους, τα σχέδια και τις επιθέσεις της πολιτικής και των στρατών των αρπακτικών γειτόνων που έχουν κάνει και μεταξύ τους συμφωνίες για τον πλήρη ή μερικό κατακερματισμό και καταβρόχθιση των αλβανικών χώρων στα Βαλκάνια.
Επειδή είχαν δημιουργήσει τα κράτη τους πριν από τους Αλβανούς και, κατά συνέπεια, πολιτικές και στρατηγικές συμμαχίες με μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις λήψης αποφάσεων, δυνάμεις που προσελκύονταν από τους Σλάβους και Έλληνες γείτονές μας λόγω της κοινής (σλαβικής) καταγωγής ή γεωστρατηγικών συμφερόντων τους, οι Σέρβοι και οι Έλληνες, όχι λίγες φορές, έχουν βρει την υποστήριξη αυτών των δυνάμεων στους σοβινιστικούς τους στόχους κατά της Αλβανίας.
Δεξιές ή αριστερές ελληνικές κυβερνήσεις είναι ίδιες
Κατά την περίοδο των Χοτζιστών (σημ. του Ενβέρ Χότζα) , αλλά και αργότερα, όταν δημιουργήθηκαν προβλήματα με την Ελλάδα, η αλβανική πολιτική, για διπλωματικούς λόγους, τα παρουσίασε στο λαό μας ως «στάσεις ελληνικών αντιδραστικών και μοναρχοφασιστικών κύκλων» ή ως «συμπεριφορά και ενέργειες κάποιων εξτρεμιστών Ελλήνων». .
Ωστόσο, η αλήθεια είναι διαφορετική.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είτε δεξιές είτε αριστερές, δικτατορικές ή «δημοκρατικές», συνέχισαν να διατηρούν έναν παράλογο στρατιωτικό νόμο από το 1940, όταν ο ιταλικός φασιστικός στρατός, που είχε εισβάλει στην Αλβανία ένα χρόνο νωρίτερα, επιτέθηκε στην Ελλάδα, έχοντας στη σύνθεσή του και αρκετούς σχηματισμούς Αλβανών μισθοφόρων, οι περισσότεροι από τους οποίους εγκατέλειψαν γρήγορα το μέτωπο του πολέμου.
Ακόμη και σήμερα, οι ελληνικές κυβερνήσεις, με μπαγιάτικες σοφιστείες υποστηρίζουν ότι η κατάργηση του Δικαίου του Πολέμου δεν είναι απαραίτητη εφόσον έχουμε Συνθήκη Φιλίας Ελλάδας και Αλβανίας.
Εδώ προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα: Εάν η κατάργηση δεν είναι απαραίτητη, γιατί είναι απαραίτητο να τεθεί σε ισχύ αυτός ο νόμος;
Γιατί η Ελλάδα δεν κρατά σε ισχύ τόσους «νόμους πολέμου» όσες υπάρχουν αντίπαλες πλευρές σε περιφερειακούς ή παγκόσμιους πολέμους εδώ και 200 χρόνια;!
Μια χώρα που εξακολουθεί να έχει νόμο πολέμου με τους γείτονές της πρέπει να είναι μέλος της ΕΕ;!
Εκμεταλλευόμενες την κακή οικονομική κατάσταση και τις ασταθείς πολιτικές καταστάσεις στην Αλβανία, οι ελληνικές κυβερνήσεις, επανειλημμένα, με τη μορφή προσευχών ή απειλών, ζήτησαν από την αλβανική πολιτική μετά το 1990 να αποδεχθεί τη δημιουργία των νεκροταφείων των Ελλήνων στρατιωτών που σκοτώθηκαν στην αλβανική επικράτεια κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τα ελληνικά στρατιωτικά νεκροταφεία
Η ανέγερση μνημείου ή μνημείου θα ήταν φυσιολογική, αλλά ζητώντας «φύτευση» ελληνικών νεκροταφείων εδώ κι εκεί στην Αλβανία, ακόμα κι εκεί που έχει πέσει ένας Έλληνας στρατιώτης (ο Θεός ξέρει αν έπεσε διώχνοντας τους εισβολείς της Ελλάδας ή κολλούσε το σημεία ελέγχου του σωβινισμού εκτός της ελληνικής επικράτειας) σημαίνει ότι δεν έχεις ανθρώπινους αναμνηστικούς στόχους, αλλά διαβολικούς στρατηγικούς στόχους.
Ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις ασκούν πίεση στην Αλβανία και διαμαρτύρονται στα ευρωπαϊκά γραφεία ότι δεν γίνεται σεβαστή η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, ή γιατί ένας τρομοκράτης σκοτώνεται με το πολυβόλο στο χέρι σε μια μάχη με την αστυνομία ή γιατί μια ψήφος- ο αγοραστής φυλακίζεται, οι ίδιοι αρνήθηκαν να υπογράψουν τις συμβάσεις διεθνών οργανισμών για τις μειονότητες, δεν αποδέχονται την ύπαρξή τους στην Ελλάδα και μάλιστα αντιτίθενται σε οποιοδήποτε αίτημα των Αλβανών πολιτών της Τσαμουριάς για αναγνώριση και αποζημίωση των περιουσιών στις πατρίδες τους, εντός της επικράτειας του ελληνικού κράτους.
Ενώ στην Αλβανία δεν υπήρξε ποτέ ατομική ή συλλογική έχθρα μεταξύ εθνοτικών μειονοτήτων και του τοπικού πληθυσμού ή μεταξύ εθνοτικών μειονοτήτων και αλβανικών κυβερνήσεων, η ελληνική πολιτική του εικοστού αιώνα αναγνωρίζει έγγραφα και πρακτικές εχθρικής, εξοντωτικής και εκτοπιστικής κρατικής συμπεριφοράς (μέσω απελάσεων και ανταλλαγών πληθυσμούς για θρησκευτικούς και εθνοτικούς λόγους). Τότε, ποιο ηθικό, ιστορικό, πολιτικό και δημοκρατικό δικαίωμα έχει η ελληνική πολιτική να λογοδοτεί σε αυτόν τον τομέα τους άλλους και κυρίως την Αλβανία;!
Περνώντας στην υπόθεση Μπελέρη, η ελληνική επίσημη στάση και αντίδραση δημιουργεί την εντύπωση ότι αυτό το άτομο ήταν ο υποψήφιος της Ελλάδας για να ηγηθεί της Χιμάρας και όχι υποψήφιος ορισμένων αλβανικών πολιτικών δυνάμεων.
Αν η αλήθεια είναι έτσι, τότε πρέπει να συμπεράνουμε ότι η σημερινή ελληνική πολιτική είναι συνέχεια της εφαρμογής της Μεγάλης Ιδέας και η ίδια η Χιμάρα θύμα της.
Από την άλλη, οι εκλέκτορες ενός τέτοιου ατόμου για «διευκόλυνση του εξελληνισμού» των αλβανικών εδαφών έπρεπε να είναι λίγο πιο σοφοί αφού ένας τέτοιος «Δούρειος Ίππος» περισσότερο τους δυσφημεί παρά τους εξυπηρετεί.
Δεν ήρθε η ώρα η ελληνική πολιτική να βάλει το κεφάλι πίσω και να δει την «καμπούρα» της και να γίνει μια «κομψή κυρία» των Βαλκανίων και της Ευρώπης;
Η έπαρση του πιο ισχυρού…
Ο Έλληνας πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης και κάνα δυο άλλοι υπουργοί αντέδρασαν στην υπόθεση Μπελέρη με την έπαρση του πιο «ισχυρού» και μέλους της ΕΕ, δίνοντας διαλέξεις για το κράτος δικαίου, την ανεξάρτητη δικαιοσύνη κ.λπ. και απειλεί να εμποδίσει την είσοδο της Αλβανίας στην Ε.Ε.
Αφού τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά γραφεία ανακοίνωσαν ότι η ελληνική εθνική μειονότητα υφίστατο διακρίσεις στην Αλβανία (σημείωση: ταυτίζουν ένα άτομο με ολόκληρη την ελληνική μειονότητα και θεωρούν την ποινική διαδικασία διάκρισης διακινητών ψήφων;!) ισχυρίστηκαν ότι «η Αλβανία πρέπει να γνωρίζει ότι Αυτό θα επηρεάσει τις διμερείς μας σχέσεις, αλλά και την πορεία της Αλβανίας προς την Ευρώπη.
Δεν θα ανεχτούμε τέτοιες συμπεριφορές σε βάρος της ελληνικής μας μειονότητας» (Μητσοτάκης), και ότι «Η σύλληψη του κ. Ο Φρέντι Μπελέρη είναι απαράδεκτη» (Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας).
Μια χώρα που δικαίως συνέλαβε ορισμένους πολίτες της που είχαν εμπλακεί σε εμπορία ψήφων στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές, απαιτεί να απολογηθεί γιατί η Αλβανία έκανε μια τέτοια ενέργεια εναντίον ενός πολίτη της, που τυγχάνει να αυτοαποκαλείται Έλληνας, για λόγους πνευματικούς ή τσέπης.
Η σύλληψη δημάρχου στη Βόρεια Αλβανία μόλις ξεκίνησε η προεκλογική εκστρατεία θεωρείται φυσιολογική, όπως στην πραγματικότητα, ενώ η κράτηση του Μπελέρη κατά τη διάρκεια της εκστρατείας κηρύσσεται εθνοτική διάκριση.
Η Ελλάδα, που στο πλαίσιο της ΕΕ ζητά από την Αλβανία να οικοδομήσει ένα «κράτος δικαίου» και «ανεξάρτητη δικαιοσύνη», δηλαδή ανεξάρτητη από την αλβανική κυβέρνηση και πολιτική, θέλει να εξαρτήσει την αλβανική δικαιοσύνη από την ελληνική πολιτική, διατάζοντας «Η Αλβανία έχει την υποχρέωση… να απελευθερώσει αμέσως αυτούς που έχει φυλακίσει!».
Ευρωπαϊκή Ένωση: το πιο γελοίο ομοσπονδιακό πολιτικό πλάσμα
Η ελληνική πολιτική έχει κάνει της μόδας να χρησιμοποιείται το πρόσχημα της παρεμπόδισης της ένταξης της Αλβανίας στην ΕΕ για να ξεφύγει από κάθε εγκληματική ενέργεια που διαπράττουν μέλη της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία και να αποφευχθούν από την ποινική ευθύνη.
Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση, το πιο γελοίο ομοσπονδιακό πολιτικό πλάσμα της σύγχρονης εποχής, όπου σε εξωτερικές, αμυντικές, αλλά και οικονομικές πολιτικές, ο ένας χτυπά το καρφί και ο άλλος το πέταλο, μια πολιτική ένωση κρατών με ιστορία, παραδόσεις, πνευματική και εθνική συγκρότηση και, όχι σπάνια εντελώς διαφορετικά συμφέροντα, θα συνεχίσει να προπαγανδίζει τη δημοκρατία ως σύστημα εθνικής διακυβέρνησης των κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών και, με τη σειρά του, θα εξαρτά την αποδοχή άλλων κρατών εντός αυτής με την καταψήφιση ενός μόνο κράτους;
Εάν η ΕΕ συμφωνήσει να προωθήσει τις ενταξιακές συνομιλίες με χώρες όπως η Σερβία, η οποία προβλέπει στο Σύνταγμά της την προσάρτηση άλλων ανεξάρτητων χωρών (Κόσοβο), ή να έχει ως μέλη της χώρες όπως η Ελλάδα που τηρούν νόμους πολέμου με τους γείτονές της, τότε αυτό η κοινότητα των κρατών δεν θα έχει λαμπρό και ειρηνικό μέλλον.
Όσο για την Αλβανία, οι Αλβανοί θα πρέπει να δεχτούν ότι είναι καλύτερο να έχουμε Αλβανία, έστω και εκτός ΕΕ, παρά να έχουμε Αλβανούς εντός ΕΕ, αλλά χωρίς Αλβανία ισάξια με άλλες χώρες.
Τα κράτη που είναι μέλη της ΕΕ και χρησιμοποιούν αυτό το γεγονός για ψευδή προπαγάνδα και ως μέσο πίεσης κατά των γειτόνων τους και, από την άλλη, συμπεριφέρονται όπως πριν από έναν αιώνα, αποτίουν φόρο τιμής στη «μετα-ΕΕ» περίοδο…
—
The Hellenic Information Team