Ο «τουρισμός γενοκτονίας» είναι μια έκφραση που χρησιμοποιούν οι Ουιγούροι για να αντιταχθούν στις εκδρομές στη Σιντζιάνγκ όπου οι τουρίστες επισκέπτονται χωριά όπου όλοι χαμογελούν και χορεύουν υπό το άγρυπνο βλέμμα των κινεζικών αρχών. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, αλλά οι τουρίστες δεν το βλέπουν. Είναι η πραγματικότητα του στρατοπέδου συγκέντρωσης, της καταστολής και της φυσικής και πολιτιστικής γενοκτονίας.
Ο τουρισμός στο Θιβέτ δεν είναι πολύ διαφορετικός. Στους εγχώριους Κινέζους και σε ορισμένους διεθνείς επισκέπτες εμφανίζονται μόνο αυτά που θέλει να δείξει το ΚΚΚ. Μπορεί να περάσουν αρκετές μέρες στο Θιβέτ, να επισκεφτούν μερικά μοναστήρια, να φωτογραφίσουν μερικούς μοναχούς και να μην καταλάβουν καθόλου ότι εκεί συμβαίνει μια πολιτιστική γενοκτονία, με τον θιβετιανό πολιτισμό να αρνείται συστηματικά και τη βουδιστική θρησκεία να επιτρέπεται μόνο εάν δέχεται να χρησιμεύσει ως φερέφωνο προπαγάνδας του καθεστώς και την κινεζική κατοχή.
Η διαμαρτυρία για αυτήν την κατάσταση πραγμάτων είναι δύσκολη και εκθέτει τους διαδηλωτές σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης. Ή μήπως δεν θα πας φυλακή αν είσαι παιδί;
Παιδιά στην περιοχή γύρω από την πόλη Nagku σε επίπεδο νομού, στο βόρειο Θιβέτ, επινόησαν μια πρωτότυπη και συγκινητική μορφή διαμαρτυρίας. Χρησιμοποιούν το παραδοσιακό «ουρντούο», ένα σχοινί ή μαστίγιο από τρίχες γιακ ή κατσίκας. Χρησιμοποιείται από τους βοσκούς για να οδηγούν βοοειδή αλλά και για να πετάξουν πέτρες για να δείξει το δρόμο στα ζώα ή να τρομάξουν τα άγρια ζώα.
Μια γυναίκα δείχνει τη χρήση του «ουρντού». Από το Weibo.
Μια γυναίκα δείχνει τη χρήση του «ουρντού». Από το Weibo.
Τα παιδιά των βοσκών παίρνουν το «ουρντούο» όταν τα τρένα με τουρίστες περνούν από την περιοχή τους και μαστιγώνουν τα τρένα που περνούν ή ρίχνουν μικρές πέτρες. Δεν σκοπεύουν να βλάψουν κανέναν. Θέλουν απλώς να πουν στους τουρίστες ότι οι οργανωμένες περιηγήσεις δεν είναι ευπρόσδεκτες.
Το ΚΚΚ έχει τώρα προειδοποιήσει τους γονείς ότι θα θεωρηθούν υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά των παιδιών τους. Είναι ένα μικρό περιστατικό, αλλά δείχνει ότι ακόμη και τα παιδιά μοιράζονται το αδάμαστο πνεύμα της θιβετιανής αντίστασης.