Η Γλώσσα είναι από εκείνα τα χωριά που σίγουρα δεν περιμένεις να συναντήσεις σε κάποιο από τα νησιά των Σποράδων, καθώς οι εικόνες που αντικρίζει κανείς στον όμορφο αυτόν οικισμό, με τα λευκά κτίσματα και τα χρωματιστά πορτοπαράθυρα, παραπέμπουν περισσότερο σε Κυκλάδες.
Κι όμως βρίσκεται στη Σκόπελο, ένα νησί που έχει καταφέρει να κερδίσει το δικό του κοινό, με το πλούσιο φυσικό περιβάλλον που το χαρακτηρίζει και τις παραλίες που αφήνονται στην υπέροχη αγκαλιά τόσο της θάλασσας, όσο και της φύσης που αγγίζει, σχεδόν, την ακτή.
Η Γλώσσα, λοιπόν, συναντάται σε υψόμετρο 300 μέτρων, 200 μέτρων παραπάνω από την χώρα της Σκοπέλου, και αποκαλείται στο διήγημα του Παπαδιαμάντη «Η Νοσταλγός» ως «ψηλό χωριό», λόγω του υψομέτρου της.
Γλώσσα: Το χωριό στη Σκόπελο με την κυκλαδίτικη αισθητική
Ο γραφικός οικισμός με τους 750 περίπου μόνιμους κατοίκους, είναι χτισμένος αμφιθεατρικά στο λόφο πάνω από το λιμάνι του Λουτρακίου, που είναι και το επίνειό της Γλώσσας και ξεχωρίζει για την παραδοσιακή ατμόσφαιρα που τον χαρακτηρίζει.
Τα σπίτια της Γλώσσας είναι διώροφα με μακεδονικές επιρροές, κεραμιδένιες στέγες και ξύλινα μπαλκόνια, ενώ στα γεμάτα σκαλιά καλντερίμια της μπορεί να συναντήσει κανείς ακόμη και γυναίκες με τοπικές, παραδοσιακές φορεσιές. Επιπλέον, οι κάτοικοι του οικισμού διατηρούν μέχρι σήμερα ήθη και έθιμα που ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο.
Η προέλευση της ονομασίας της Γλώσσας δεν έχει καθοριστεί επακριβώς ακόμη, καθώς πολλοί την αποδίδουν στο γλωσσοειδές σχήμα του κάβου, ενώ άλλοι την συνδέουν με την Κνώσσα, την πόλη που έφτιαξαν στο ίδιο σημείο οι Μινωίτες, οι πρώτοι οικιστές του νησιού. Η πιο χιουμοριστική εκδοχή, πάντως, σύμφωνα με τους κατοίκους της είναι το γεγονός ότι σου βγαίνει η γλώσσα για να ανέβεις τα σκαλιά της.
Στα αδιαμφισβήτητα ατού της η ασύγκριτη θέα που απλώνεται μπροστά της και φτάνει από τη Σκιάθο μέχρι και την Εύβοια, στην οποία οφείλεται και ο χαρακτηρισμός ως το «μπαλκόνι της Σκοπέλου».