Για πολλές χιλιετίες οι Έλληνες ταξίδευαν στα ουκρανικά και τα ρωσικά εδάφη για να ιδρύσουν αποικίες, να μεταδώσουν την ορθοδοξία και το βυζαντινό πολιτισμό, να ασκήσουν το εμπόριο, να υπερασπίσουν την ορθόδοξη πίστη από τους ξένους εισβολείς, αλλά και να αναζητήσουν την πολυπόθητη ελευθερία.
Ανέκαθεν τα εδάφη αυτά ήταν φιλόξενα για τους Έλληνες, τους οποίους άλλωστε ο ουκρανικός και ο ρωσικός λαός θεωρούσε αδέλφια του. Από την μυθολογική Κολχίδα, τους τέσσερις άθλους του Ηρακλή στον Εύξεινο πόντο, τα ταξίδια του Οδυσσέα, στη χώρα των Λαιστρυγόνων, την σημερινή Μπαλακλάβα της Κριμαίας, (την αρχαία Ταυρίδα που έζησε η Ιφιγένεια), μέχρι την αρχαία Ολβία, κοντά στην Οδησσό στο νησί Λευκη στο οποίο ζει αιώνια η ψυχή του Αχιλλέα, που την μετέφερε η μητέρα του Θέτιδα, σύμφωνα με τον μύθο.
Τα λευκά διαβατάρικα πουλιά σήμερα που σταματούν εκεί, οι ναυτικοί τα ονομάζουν «Συντρόφους του Αχιλλέα». Οι αρχαίοι μύθοι είναι τόσο παλιοί που αποδεικνύουν ότι για χιλιετίες η Ουκρανική γη , αποτέλεσε Ελλήνων πατρίδα.
Σύμφωνα με το elisme.gr, οι πάμπολλες ελληνικές αρχαίες αποικίες στην Μαύρη Θάλασσα, μπόλιασαν με τον ελληνικό πολιτισμό όλους τους παρ’ευξείνιους λαούς. Στα ελληνιστικά χρόνια πολλές παρέμειναν ακμαίες και αποτελούσαν τα ακριτικά σύνορα του Βυζαντίου. Το 988 μ.Χ. κοντά στην Σεβαστούπολη, βαπτίστηκε ο πρίγκιπας Βλαδίμηρος ορθόδοξος χριστιανός , αφού είχε πριν στεφανωθεί με την Βυζαντινή Πριγκίπισσα Άννα και στη συνέχεια στο Κίεβο χιλιάδες σλάβοι ασπάστηκαν την Ορθοδοξία.
Αλλά και τα ελληνικά γράμματα μέσω του Κυριλλικού αλφαβήτου και τον ελληνικό πολιτισμό, αφού μαζί με την Άννα, χιλιάδες βυζαντινοί όλων των τεχνών κι επιστημών ανέλαβαν την οργάνωση του νέου Ρωσικού κράτους , που ξεκίνησε από το Κίεβο. Μετά την πτώση της Κωνστ/λης εγκαταστάθηκαν στην Οδησσό στη Κριμαία, στο Κίεβο , στο Λβόφ,.. χιλιάδες Ελληνες. Αυτοί υπήρξαν και η μαγιά στην οποία στηρίχθηκαν αργότερα και η ελληνική επανάσταση και η οικονομική στήριξη του νέου ελληνικού κράτους. Τα ωραία κτήρια της οδού Πανεπιστημίου το Αρχαιολογικό μουσείο κλπ, των Αθηνών, όλα είναι από δωρεές των Ελλήνων Ευπατρίδων της Ουκρανίας. (αντί να τα μουτζουρώνουν …οι σύντροφοι, έπρεπε να τα φιλάνε).
Στην πόλη Νίζνα, 100 χιλιόμετρα βόρεια του Κιέβου, υπήρξε κατά τον 19αι η πλουσιότερη παγκοσμίως ελληνική κοινότητα, με προνόμια και αυτοτελή φορολόγηση. Εκεί έζησαν οι αδερφοί Ζωσιμάδες που δεν νυμφεύτηκαν, ώστε να προσφέρουν τα πάντα στην επαναστατημένη Ελλάδα «..κρατώντας για τον εαυτό τους το απολύτως απαραίτητον..» όπως γράφει ο ιστορικός. Στο Κίεβο έζησε η οικογένεια του Υψηλάντη, όπου και οργάνωσε την εξέργεση στη Μολδοβλαχία.
Εκεί ο ταξιδιώτης θα δει και το μνημείο του στην Λάβρα, την μητρόπολη της Ρωσικής εκκλησίας , που αποτέλεσε καταφύγιο πολλών Ελλήνων αγωνιστών και ιεραρχών. Πιο κάτω στη Πολτάβα, έζησαν οι Ε.Βούλγαρης και Ν.Θεοτόκης. Στο Χάρκοβο, έζησε ο Ι.Καρατζής από την Κρήτη όπου και το πανεπιστήμιο εκεί φέρει και ο όνομα του. Πιο κάτω στο Ντόνεσκ , άνθισε και ανθίζει πολύ ισχυρή ελληνική κοινότητα και περί τα 600 παιδια μαθαίνουν ελληνικά.
Πιο κάτω η Μαριούπολη, όπου ιδρύθηκε από τους 30000 Ελληνες,που κάτω από την πίεση των Τατάρων της Κριμαίας , αναζητώντας καινούργια πατρίδα, η Αικατερίνη Β’ τους παραχώρησε την περιοχή της σημερινής Μαριούπολης. Αφήνοντας τους προαιώνιους τάφους των προγόνων στην Κριμαία, και μετά από μια επική πορεία το 1788 , αφήνοντας 3000 νεκρούς κατά την διαδρομή, εγκατάστησαν τη σημερινή Μαριούπολη και τα 24 ελληνικά χωριά που υπάρχουν ακόμη.