Μια δυσάρεστη έκπληξη είχε η πλήρης ανάγνωση του διατάγματος διάλυσης του γαλλικού οικολογικού κινήματος «Ξεσηκωμοί της γης» (Soulèvements de la terre) , από τους υπευθύνους του γαλλικού εκδοτικού οίκου La fabrique.
Και αυτό γιατί σε ένα σημείο το συγκεκριμένο διάταγμα, που κατά βάση παρουσιάζει τους «Ξεσηκωμούς της γης» ως μια οργάνωση που προσπαθεί με τη βία να επιβάλει τις απόψεις της και επιδιώκει τη σύγκρουση με τις αστυνομικές δυνάμεις, αναφέρει ότι «αυτή η συλλογικότητα υποκινεί στην τέλεση σαμποτάζ και υλικών φθορών, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης βίας, στηριζόμενη που έχουν προωθήσει θεωρητικοί, υποστηρίζοντας την άμεση δράση και δικαιολογώντας ακραίες ενέργειες, συμπεριλαμβανομένης της σύγκρουσης με την αστυνομία».
Μόνο που η υποσημείωση στο σημείο που αναφέρεται σε θεωρητικούς παραπέμπει σε μια υποσημείωση που αναφέρει: «Συγγραφέας του βιβλίου “Comment saboteur un pipeline?”, εκδόσεις La fabrique, 2020».
Δηλαδή, ο Ζεράλντ Νταρμανίν, υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας και εισηγητής εκ της αρμοδιότητάς του σχετικού διατάγματος, υποστηρίζει ότι ο Αντρεάς Μαλμ, καθηγητής πανεπιστημίου στη Σουηδία, παγκοσμίως αναγνωρισμένος ερευνητής, γνωστός ακτιβιστής και συγγραφέας του πρωτότυπου How to Blow Pipeline (2020, εκδόσεις Verso), είναι ο καθοδηγητής των κατηγορούμενων μελών των «Ξεσηκωμών της Γης».
«Το βιβλίο κυκλοφορεί εδώ και τρία χρόνια»
Όμως, όπως επισημαίνουν οι ίδιοι οι εκδότες του Μαλμ στη Γαλλία, «εάν το βιβλίο είχε οποιοδήποτε πραγματικό πρόβλημα με το νομικό πλαίσιο (και όχι τις εμμονές του Ζεράλντ Νταρμανίν), θα είχε διωχθεί. Αλλά δεν αυτό δεν έγινε».
Και όντως το βιβλίο κυκλοφόρησε στα γαλλικά το 2020, λίγο μετά την αγγλική έκδοσή του, έχει μεταφραστεί σε 8 γλώσσες (στα ελληνικά αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Εκτός Γραμμής), έχει αποτελέσει ακόμη και την αφορμή για κινηματογραφική ταινία, που πρόσφατα κυκλοφόρησε, και ουδέποτε μέχρι τώρα δεν θεωρήθηκε «υποκίνηση στη βία», αλλά ως ένα βιβλίο που εντάσσεται σε μια μακρά παράδοση πολιτικής ανυπακοής, από τις σουφραζέτες μέχρι τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Μάλιστα, οι Γάλλοι εκδότες του Μαλμ επισημαίνουν στην ανακοίνωσή τους ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ένα βιβλίο του καταλόγου τους που ενώ δεν είχε αποτελέσει το ίδιο αντικείμενο οποιασδήποτε δίωξης ή άλλης νομικής διαδικασίας, βρέθηκε να αναφέρεται στο πλαίσιο μιας αντιτρομοκρατικής δίωξης. Ήταν το βιβλίο “L’insurrection qui vient” της «Αόρατης Επιτροπής», όπου μάλιστα ήταν ακριβώς η επίκληση ως ένδειξη ενοχής ενός βιβλίου που κυκλοφορούσε νόμιμα, που τελικά οδήγησε και στην απαλλαγή των διωκομένων.
Υποστηρίζουν μάλιστα ότι όλα αυτά ισοδυναμούν με «νέες μορφές λογοκρισίας, παραβίασης ελευθεριών και εκφοβισμού εναντίον των εκδοτικών οίκων».
Αντρέας Μαλμ: «χρειάστηκε τρία χρόνια η αστυνομία για να διαβάσει το βιβλίο μου;»
Απάντηση σε όλα αυτά έδωσε και ο ίδιος το Μαλμ, με άρθρο στην εφημερίδα Le Monde.
Για την συμπερίληψη του βιβλίου του στο κατηγορητήριο σε βάρος των «Ξεσηκωμών της γης» αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Με κολακευτικό αλλά και τραγελαφικό τρόπο, φαίνεται ότι η εξουσία βάζει στο στόχαστρό της έναν Σουηδό πανεπιστημιακό, ο οποίος, σε αντίθεση με τον Τεντ Καζίνσκι, δεν ζει σε μια απομονωμένη καλύβα φτιάχνοντας αυτοσχέδιες βόμβες. Κάθε λογικός παρατηρητής θα είναι σε θέση να κρίνει πόσο αδέξια και ακατέργαστη είναι αυτή η προσέγγιση. Πρώτα απ’ όλα, το βιβλίο μου εκδόθηκε στη Γαλλία πριν από τρία χρόνια. Έχει μεταφραστεί σε δέκα γλώσσες και πρόσφατα ενέπνευσε ένα χολιγουντιανό θρίλερ (Sabotage, του Daniel Goldhaber). Έχω έρθει αρκετές φορές στη Γαλλία για να μιλήσω για το βιβλίο σε εκδηλώσεις παρουσίασης, συνεντεύξεις κ.λπ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ούτε εγώ ούτε ο εκδότης μου υπήρξαν ύποπτοι ή κατηγορήθηκαν για οτιδήποτε παράνομο. Αν λοιπόν το βιβλίο ήταν τόσο προκλητικό και επικίνδυνο όσο υπονοεί το διάταγμα, θα χρειαζόταν η αστυνομία τρία χρόνια για να διαβάσει και να αφομοιώσει τις περίπου 200 σελίδες του (σε μικρό σχήμα);»
Και σε σχέση με τι ακριβώς πρεσβεύει το βιβλίο του ο Μαλμ επιμένει:
«Στόχος μου είναι απλώς να ανοίξω μια απαιτητική συζήτηση για τη νομιμότητα των δράσεων ανυπακοής, ιδιαίτερα σε σημεία-κλειδιά των υποδομών και της εφοδιαστικής του καπιταλισμού των ορυκτών καυσίμων. Και ας είμαστε ξεκάθαροι εδώ, μιλάω για ιδιοκτησία, υλικά αντικείμενα, όχι για ανθρώπους – ποτέ δεν υποστήριξα τη βία κατά ατόμων ή ομάδων. Μπορείτε να απορρίψετε ή να επικρίνετε το σκεπτικό του βιβλίου, αλλά είναι απολύτως εκπληκτικό το γεγονός ότι αυτές οι σχετικά μετριοπαθείς προτάσεις χαρακτηρίζονται τώρα ως «πνευματική τρομοκρατία» ή «ακραίες ενέργειες που συνεπάγονται αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του νόμου και της τάξης» από τον Γάλλο υπουργό Εσωτερικών, Gérald Darmanin.»
Θυμίζουμε ότι πρόσφατα ο Αντρέας Μαλμ είχε βρεθεί στην Αθήνα, αφού ήταν προσκεκλημένος ομιλητής στο συνέδριο Historical Materialism Athens. Σε αυτό το πλαίσιο είχε μιλήσει στο in.gr και ανάμεσα στα άλλα είχε υποστηρίξει ότι «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από μια κλιματική επανάσταση, δεν υπάρχει δηλαδή άλλη εναλλακτική από το να πούμε ότι τα ορυκτά καύσιμα μένουν στο υπέδαφος και σταματά κάθε εξόρυξη. Παράλληλα, θα πρέπει να προσαρμοστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα στις επιπτώσεις που είναι ήδη ενσωματωμένες στο σύστημα. Όμως το άλφα και το ωμέγα οποιασδήποτε κλιματικής πολιτικής πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να απαλλαγούμε από τα ορυκτά καύσιμα.»